ازدواج یک نقطه عطف و یکی از مهم‌ترین تصمیمات در زندگی ماست. ازدواج یک آغاز است؛ آغازی از یک خانواده و تعهدی بلندمدت که منجر به رشد و پرورش از خود گذشتگی می‌گردد اما با وجود تمامی این نکات مثبت، این تصمیم زمانی باید گرفته شود که اطلاعات، دانسته‌ها و پختگی ما در برابر بزرگی این تصمیم کافی باشد. فراتر از اینکه شما دیابت دارید یا نه یا فردی هستید که می‌خواهید با فرد دیابتی ازدواج کنید، همان اصولی که در مورد ازدواج برای دیگران وجود دارد در مورد شما هم صادق است. در این مقاله به چرایی و چگونگی ایجاد فضای مناسب گفتگو و پاسخ به دغدغه‌ها و نگرانی‌ها یکدیگر درمورد ازدواج و دیابت خواهیم پرداخت.

اول خودتان را بشناسید

قبل از اینکه بخواهید در مورد چند و چون ازدواج بیندیشید، سعی کنید به کشف کردن و پیوندجویی با خود بپردازید. همه ما یک گذشته داشته که باید آن را بپذیریم تا فرد جدیدی که وارد زندگی ما می‌شود، آن را بپذیرد. اگر هنوز با خود کنار نیامده‌اید و نسبت به گذشته و بیماری خود عصبانی بوده یا هنوز نمی‌دانید که چه چیزی می‌خواهید، کمی صبر کنید. با کمک مشاور، الگوهای ناکارآمد ارتباطی‌تان را شناخته و به اصلاح آن بپردازید و با ویژگی‌هایی که قابل تغییر نیست کنار بیایید. شما نیاز به کسی ندارید که کاملتان کند بلکه نیاز به فردی دارید که شما را به طور کامل بپذیرد.

خودتان را در موقعیت آسیب‌پذیر قرار بدهید

بسیار پیش می‌آید که افراد مبتلا به یک بیماری خاص، بیماری را همچون مهری ببینند که بر پیشانی‌شان کوبیده شده است. شما گاهی ممکن است از قرار گرفتن در موقعیت‌های اجتماعی که می‌توانند به روابط عاطفی منتهی شوند اجتناب کنید. همه روابط عمیق عاطفی یک ویژگی مشترک با هم دارند: افراد خود را در موقعیت آسیب‌پذیر قرار می‌دهند. ترس از طرد شدن را به جان می‌خرند اما با این ‌وجود به پیش می‌روند. پس از صمیمی شدن اجتناب نکنید و بیش از آنکه منتظر باشید دنیا روی خودش را به شما بگشاید، این شما باشید که خودتان را به روی دنیا می‌گشایید.

مناسب‌ترین لحظه را برای گفتن از بیماری انتخاب کن

شاید فرمول یکسانی برای انتخاب زمان مناسب برای صحبت کردن در مورد ابتلا به دیابت وجود نداشته باشد اما احتمالاً برخی موقعیت‌ها بهتر از سایر لحظات هستند. بسیار پیش می‌آید که افراد دیابتی تلاش می‌کنند با دیگران صادق باشند اما آنچه بیشتر از بیان بیماری در اولین موقعیت حائز اهمیت است، پیدا کردن زمان درست، جای درست، لحن گفتن و انتخاب کلمات مناسب است و مطمئناً در این موقعیت پیام شما روشن‌تر منتقل خواهد شد. از سوی دیگر داشتن صداقت مهم‌ترین اصل ازدواج است. خیلی از افراد هستند که سن واقعی، مشکلات و بیماری‌های خود را تا زمان ثبت ازدواج کتمان می‌کنند تا باعث سوگیری در رای طرف مقابل نشود. در مقابل شاید با یک بیان صادقانه، با پذیرش و آمادگی فرد مقابل مواجه شده و بذر بی‌اعتمادی در ابتدای زندگی پاشیده نشود. شما باید در مورد بیماری خود و سؤالات مرتبط با آن صادقانه پاسخ داده و حتی اجازه مشورت با پزشک معالج یا هر متخصص را به فرد مقابل بدهید. پس باید این آمادگی را داشته باشید که اجازه دهید دیگری در زندگی روزمره شما وارد شود و در نظر داشته باشید که دیابت چیزی است که شما دارید و نه کسی که شما هستید.

در مورد شرایطی که تجربه می‌کنید با کسی که دوستش دارید، صحبت کنید

اجازه بدهید تا دیگری به فضای ذهنی شما وارد بشود، دنیا را از چشمان شما ببیند و یکی از چیزهایی که می‌بیند، زندگی کردن با دیابت باشد. حوصله به خرج دهید، برای او توضیح دهید و از احساسات خودتان و فکرهایتان بگویید و سعی کنید همین گام‌ها را شما نیز در دنیای او بردارید و دغدغه و نگرانی‌های او را بشنوید. به او نشان دهید که زندگی کردن با دیابت چه شرایط خاصی را ممکن است ایجاد کند و تا حد ممکن آن را برای او شبیه‌سازی کنید. درون شما جهانی زنده است و یکی از گوشه‌های این جهان دیابت است. در حالی که این گوشه از جهان درونتان را به دیگری نشان می‌دهید، از پهنه‌های وسیع دیگر هم غافل نباشید که همه مناظر زیبا نیازمند چشم‌هایی هستند که تماشایشان کنند.

اگر فرد مبتلا به دیابت را دوست دارید

اگر شما به فردی که دیابت دارد علاقه دارید، سعی کنید شما و خانواده‌تان او را درک کنید. از او بخواهید که از خودش برای شما بگوید. علاوه بر مطالعه کردن در مورد دیابت از او بخواهید که از تجربیات شخصی‌اش در رابطه با مواجهه با دیابت برای شما بگوید. هرچند دیابت نام مشترک مشکل بسیاری از افراد است اما الزاماً شیوه تجربه کردن و زیستن با آن برای هیچ دو نفری یکسان نیست. در نظر بیاورید که تعهد بلندمدت حتماً مستلزم در کنار هم بودن در شادی‌ها و سختی‌های زندگی است. اگر خود را آماده چالش‌های یک زندگی مشترک می‌دانید، دیابت هم یکی از همین سختی‌هاست. اینکه شما چطور به آن نگاه کنید به نوع نگاه شما به چالش‌های زندگی بازمی‌گردد. به‌خاطر داشته باشید که تردید کردن در مورد تعهدهای بلند مدت برای هر کسی ممکن است پیش بیاید. سعی کنید همه دیگری را یکجا ببینید و شرایط به ‌خصوصی که زندگی با فرد مبتلا به دیابت ممکن است داشته باشد را با همراهی کردن او، شبیه‌سازی کنید.

ازدواج یک نقطه عطف و یکی از مهم‌ترین تصمیمات در زندگی ماست. ازدواج یک آغاز است؛ آغازی از یک خانواده و تعهدی بلندمدت که منجر به رشد و پرورش از خود گذشتگی می‌گردد اما با وجود تمامی این نکات مثبت، این تصمیم زمانی باید گرفته شود که اطلاعات، دانسته‌ها و پختگی ما در برابر بزرگی این تصمیم کافی باشد. فراتر از اینکه شما دیابت دارید یا نه یا فردی هستید که می‌خواهید با فرد دیابتی ازدواج کنید، همان اصولی که در مورد ازدواج برای دیگران وجود دارد در مورد شما هم صادق است. در این مقاله به چرایی و چگونگی ایجاد فضای مناسب گفتگو و پاسخ به دغدغه‌ها و نگرانی‌ها یکدیگر در مورد ازدواج و دیابت خواهیم پرداخت.

اول خودتان را بشناسید

قبل از اینکه بخواهید در مورد چند و چون ازدواج بیندیشید، سعی کنید به کشف کردن و پیوندجویی با خود بپردازید. همه ما یک گذشته داشته که باید آن را بپذیریم تا فرد جدیدی که وارد زندگی ما می‌شود، آن را بپذیرد. اگر هنوز با خود کنار نیامده‌اید و نسبت به گذشته و بیماری خود عصبانی بوده یا هنوز نمی‌دانید که چه چیزی می‌خواهید، کمی صبر کنید. با کمک مشاور، الگوهای ناکارآمد ارتباطی‌تان را شناخته و به اصلاح آن بپردازید و با ویژگی‌هایی که قابل تغییر نیست کنار بیایید. شما نیاز به کسی ندارید که کاملتان کند بلکه نیاز به فردی دارید که شما را به طور کامل بپذیرد.

خودتان را در موقعیت آسیب‌پذیر قرار بدهید

بسیار پیش می‌آید که افراد مبتلا به یک بیماری خاص، بیماری را همچون مهری ببینند که بر پیشانی‌شان کوبیده شده است. شما گاهی ممکن است از قرار گرفتن در موقعیت‌های اجتماعی که می‌توانند به روابط عاطفی منتهی شوند اجتناب کنید. همه روابط عمیق عاطفی یک ویژگی مشترک با هم دارند: افراد خود را در موقعیت آسیب‌پذیر قرار می‌دهند. ترس از طرد شدن را به جان می‌خرند اما با این ‌وجود به پیش می‌روند. پس از صمیمی شدن اجتناب نکنید و بیش از آنکه منتظر باشید دنیا روی خودش را به شما بگشاید، این شما باشید که خودتان را به روی دنیا می‌گشایید.

مناسب‌ترین لحظه را برای گفتن از بیماری انتخاب کن

شاید فرمول یکسانی برای انتخاب زمان مناسب برای صحبت کردن در مورد ابتلا به دیابت وجود نداشته باشد اما احتمالاً برخی موقعیت‌ها بهتر از سایر لحظات هستند. بسیار پیش می‌آید که افراد دیابتی تلاش می‌کنند با دیگران صادق باشند اما آنچه بیشتر از بیان بیماری در اولین موقعیت حائز اهمیت است، پیدا کردن زمان درست، جای درست، لحن گفتن و انتخاب کلمات مناسب است و مطمئناً در این موقعیت پیام شما روشن‌تر منتقل خواهد شد. از سوی دیگر داشتن صداقت مهم‌ترین اصل ازدواج است. خیلی از افراد هستند که سن واقعی، مشکلات و بیماری‌های خود را تا زمان ثبت ازدواج کتمان می‌کنند تا باعث سوگیری در رای طرف مقابل نشود. در مقابل شاید با یک بیان صادقانه، با پذیرش و آمادگی فرد مقابل مواجه شده و بذر بی‌اعتمادی در ابتدای زندگی پاشیده نشود. شما باید در مورد بیماری خود و سؤالات مرتبط با آن صادقانه پاسخ داده و حتی اجازه مشورت با پزشک معالج یا هر متخصص را به فرد مقابل بدهید. پس باید این آمادگی را داشته باشید که اجازه دهید دیگری در زندگی روزمره شما وارد شود و در نظر داشته باشید که دیابت چیزی است که شما دارید و نه کسی که شما هستید.

در مورد شرایطی که تجربه می‌کنید با کسی که دوستش دارید، صحبت کنید

اجازه بدهید تا دیگری به فضای ذهنی شما وارد بشود، دنیا را از چشمان شما ببیند و یکی از چیزهایی که می‌بیند، زندگی کردن با دیابت باشد. حوصله به خرج دهید، برای او توضیح دهید و از احساسات خودتان و فکرهایتان بگویید و سعی کنید همین گام‌ها را شما نیز در دنیای او بردارید و دغدغه و نگرانی‌های او را بشنوید. به او نشان دهید که زندگی کردن با دیابت چه شرایط خاصی را ممکن است ایجاد کند و تا حد ممکن آن را برای او شبیه‌سازی کنید. درون شما جهانی زنده است و یکی از گوشه‌های این جهان دیابت است. در حالی که این گوشه از جهان درونتان را به دیگری نشان می‌دهید، از پهنه‌های وسیع دیگر هم غافل نباشید که همه مناظر زیبا نیازمند چشم‌هایی هستند که تماشایشان کنند.

اگر فرد مبتلا به دیابت را دوست دارید

اگر شما به فردی که دیابت دارد علاقه دارید، سعی کنید شما و خانواده‌تان او را درک کنید. از او بخواهید که از خودش برای شما بگوید. علاوه بر مطالعه کردن در مورد دیابت از او بخواهید که از تجربیات شخصی‌اش در رابطه با مواجهه با دیابت برای شما بگوید. هرچند دیابت نام مشترک مشکل بسیاری از افراد است اما الزاماً شیوه تجربه کردن و زیستن با آن برای هیچ دو نفری یکسان نیست. در نظر بیاورید که تعهد بلندمدت حتماً مستلزم در کنار هم بودن در شادی‌ها و سختی‌های زندگی است. اگر خود را آماده چالش‌های یک زندگی مشترک می‌دانید، دیابت هم یکی از همین سختی‌هاست. اینکه شما چطور به آن نگاه کنید به نوع نگاه شما به چالش‌های زندگی بازمی‌گردد. به‌خاطر داشته باشید که تردید کردن در مورد تعهدهای بلند مدت برای هر کسی ممکن است پیش بیاید. سعی کنید همه دیگری را یکجا ببینید و شرایط به ‌خصوصی که زندگی با فرد مبتلا به دیابت ممکن است داشته باشد را با همراهی کردن او، شبیه‌سازی کنید.

در کنار مشکلات ناشی از کمبود آب و هشدارهایی که افزایش مصرف برق در زمان پیک بار، موضوع گرمازدگی و تاثیرات منفی گرما بر افراد در گروه‌های سنی و جنسی مختلف‌ دارد از مسائل مهمی است که همه باید در خصوص آن اطلاعاتی را کسب کنیم.

در خصوص تاثیر گرمای هوا بر بیماران مبتلا به بیماری دیابت، به دیابتی‌ها توصیه می شود کمتر در معرض گرمای هوا باشند.این افراد با توجه به افزایش شدید گرما در این فصل از سال، باید مرتب قندخون خود را بررسی کنند و مانع بالارفتن آن شوند.

داروهای این افراد می‌تواند آب بدن را کاهش دهد و سلامتی آنان را با مخاطره جدی روبرو کند. مشکلات خاص دیابت مانند آسیب به عروق خونی و اعصاب می‌تواند در نتیجه گرمازدگی، تبدیل به یک اورژانس پزشکی شود.

افراد مبتلا به دیابت در تابستان بیشتر در خطر گرمازدگی و از دست دادن آب بدن هستند و کم آبی بدن عاملی برای افزایش قندخون در مبتلایان به دیابت بوده و یکی از عمده‌ترین نگرانی‌ها در رابطه با افراد دیابتی در روزهای گرم، کاهش ناگهانی قندخون یا هیپوگلیسمی است.

عرق کردن و خستگی ناشی از آب و هوای گرم می‌تواند نشانه‌ای از هیپوگلیسمی در این افراد باشد؛ البته علاوه بر کم شدن آب بدن، گرمازدگی و افزایش قندخون، مشکلات بهداشتی پا هم در این بیماران در روزهای گرم زیاد می‌شود.

مبتلایان به دیابت نوع 2 در روزهای گرم سال باید مراقبت های لازم را در نظر داشته باشند، بررسی سطح قندخون به طور منظم و دست کم چهار بار در روز ضروری است؛ فرد دیابتی باید در روزهای گرم مطمئن باشد که به میزان کافی آب می ‌نوشد.

اگر در مبتلایان به دیابت نوع2 سطح قندخون بالاتر رود، میزان دفع ادرار در آنها بالا رفته و در نتیجه مایعات بیشتری را از دست می دهند؛ همچنین داروهایی مانند “متفورمین” خطر کم آب شدن بدن را افزایش می‌ دهند.

چه نشانه هایی را جدی بگیریم؟

مصرف آب معمولی یا دارای چند قطره لیمو و خودداری از نوشیدنی‌ های کافئین دار را در این زمینه بسیار مهم است.

هرگونه نشانه مانند سرگیجه، غش کردن، عرق کردن بیش از حد، گرفتگی عضلانی، سردرد، پوست رنگ پریده و ضربان قلب سریع در مبتلایان به دیابت در فصل گرم سال شایع است که بیمار در صورت مشاهده این نشانه ها باید فورا با پزشک تماس بگیرد.

اهمیت مراقبت از سلامت پا در روزهای گرم دو چندان می‌ شود، زیرا عرق زیاد ناشی از استفاده از جوراب و برخی کفش ‌ها، سلامت پای این افراد را تهدید می کند.

• آفتاب سوختگی در هر شرایطی زیان آور اما برای بیماران دیابتی خطرناک‌تر است زیرا این فرآیند پوستی می‌تواند باعث افزایش قندخون شود.

• خودداری از مصرف الکل یا نوشیدنی‌های ورزشی که منجر به از دست رفتن آب بدن می‌شود، ضروری است و همه دیابتی‌ها باید از پوشش ایمنی در برابر آفتاب، کرم‌های ضد آفتاب یا کلاه، استفاده کنند.

مراقبت از پای دیابتی ها در هوای گرم بسیار اهمیت دارد

زخم پا از عوارضی است که بیماران مبتلایان به دیابت در معرض آن هستند . مراقبت از پا توسط بیماران دیابتی در هوای گرم اهمیت بیشتری دارد و لازم است که به طور جدی مد نظر باشد.

وجود رطوبت در داخل کفش سبب ایجاد قارچ بین انگشتان پا می شود و احتمال ابتلا به عفونت قارچی را افزایش می دهد؛ به دنبال آن عفونت های باکتریال در پا ایجاد می شود که می تواند عوارضی برای بیماران داشته باشد.بیماران دیابتی نباید از شستشوی پا برای حداقل یک تا 2 بار در روز و معاینه آن غافل شوند.بیماران دیابتی در استخرها و سواحل دریا به هیچ وجه نباید با پای برهنه راه بروند و لازم است که در این مکان ها از کفش و یا دمپایی مناسب استفاده کنند.

• ورزش در هوای گرم باعث می شود که فرد دیابتی دچار کم آبی شده و براثر آن قند خون بیشتر افزایش پیدا کند. دیابتی ها در زمینه تهیه بهترین برنامه ورزشی در روزهای گرم، باید با پزشک مشورت کنند.

افت قند خون گریبان گیر کودکان مبتلا به دیابت در تابستان

کودکانی که مبتلا به دیابت هستند نیز باید همچون بزرگسالان در فصل تابستان کنترل روزانه قند خود بیشتر کنند تا قند خونشان دچار نوسان نشود. چون کودکان در تابستان فعالیت جسمی بیشتری دارند امکان دارد نیمه های شب قند خونشان پایین بیافتد و حتماً باید انسولین که اثر طولانی دارد را کاهش دهند. در اثر فعالیت کردن یک سری هورمون هایی ترشح می شود که مخالف انسولین عمل می کند و در خواب این هورمون ها کنار می روند و قند پایین می افتد و لازم به ذکر است بعد از ظهر ها 10 تا 15 درصد NPH را کاهش دهند تا در شب دچار افت قند نشوند.

وضعیت واکسن های خود را به روز نگه دارید

لازم است بدانید دیابت عاملی بر تضعیف هر چه بیشتر سیستم ایمنی بدن در برابر عوامل بیماری زا است. به همین دلیل تزریق واکسن به یک فرد دیابتی می تواند توان فیزیکی بدن او را به شدت تضعیف کند. پس در خصوص تزریق واکسن با پزشک خود مشورت کنید.
اما چه واکسن هایی ضرورت دارند:

-واکسن آنفلوآنزا: این واکسن که به صورت سالانه باید انجام شود که به افزایش مقاومت در برابر بیماری در فصل های شیوع این بیماری کمک می کند.

-واکسن ذات الریه: در بسیاری موارد، دریافت واکسن ذات الریه اغلب برای یک بار در طول عمر کافی است. اما ممکن است برای یک فرد دیابتی که بالاتر از ۶۵ سال سن دارد تزریق مجدد این واکسن، هر پنج سال یک بار ضرورت پیدا کند.

-واکسن هپاتیت ب: مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها، انجام واکسیناسیون بر ضد هپاتیت ب، برای بیماران دیابتی نوع یک و دو که ۱۹ تا ۵۹ سال سن دارند ضروری است. همچنین اخیراً توصیه شده انجام واکسیناسیون هپاتیت ب به محض مشاهده علائم دیابت نوع یک یا دو در بدن افراد، ضروری است. در خصوص بیماران دیابتی ۶۰ ساله و بالاتر، بهتر است قبل از انجام واکسیناسیون، با پزشک مشورت شود.

-سایر واکسن ها: لازم است بدانید دوره واکسیناسیون بر ضد بیماری کزاز، ۱۰ سال است. همچنین برخی پزشکان ممکن است بسته به شرایط محیطی یا مشاهده برخی عوامل در بیمار، واکسن خاصی را توصیه کنند.

دیابت یکی از بیماری‌های رایج بین مردم دنیا است که اگر به موقع کنترل نشود مشکلات زیادی را برای فرد بیمار به‌وجود می‌آورد. برای کنترل دیابت و کاهش قند خون از داروهای متنوعی استفاده می‌شود که هر کدام تاثیر مثبتی روی بیمار دارد. پیوگلیتازون یکی از قرص‌های کاربردی و پر مصرف موجود در بازار است که برای کاهش قند خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم تجویز می‌شود. این دارو حساسیت بدن نسبت به انسولین را افزایش داده و باعث می‌شود که سلول‌ها با دریافت گلوکز بیشتر از خون به کاهش قند خون کمک کنند. در این مقاله بررسی خواهیم کرد که پیوگلیتازون و موارد مصرف قرص پیوگلیتازون چیست.

موارد استفاده از پیوگلیتازون

قرص پیوگلیتازون برای کاهش قند خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مورد استفاده قرار می‌گیرد. این قرص برای بیماران دیابتی نوع 1 و کتواسیدوز هیچ کاربردی ندارد به همین جهت نباید از آن برای موارد دیگری استفاده کنید. پزشک با توجه به سن، شرایط پزشکی و وضعیت فعلی شما دوز و نحوه مصرف پیوگلیتازون را تعیین می‌کند.

نحوه مصرف پیوگلیتازون

پس از این که متوجه شدید کاربرد قرص پیتوگلیتازون چیست نوبت به نحوه مصرف آن می‌رسد. نحوه مصرف پیوگلیتازون از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است چرا که نوع مصرف و دوز تعیین شده برای این دارو کاملاً متفاوت است. با رعایت کردن نکات و دوزی که توسط پزشک برای شما بازگو می‌شود خواهید توانست که نتیجه مطلوبی از مصرف پیوگلیتازون به دست آورید.
قرص پیوگلیتازون به منظور کاهش قند خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو تجویز می‌شود. این قرص در سه دوز 15، 30 و 45 میلی‌گرمی به بازار عرضه می‌شود. بنابراین در صورتی که از سایر داروهای کنترل دیابت همچون متفورمین یا سولفونیل استفاده می‌کنید حتما باید با پزشک خود مشورت کنید.
لازم به ذکر است که قرص پیوگلیتازون باید طبق دوز تجویزی و به‌صورت یک بار در روز مصرف شود. همچنین در بازه‌ای که از قرص پیوگلیتازون استفاده می‌کنید باید بیماری قند خون خود را چک کنید تا در صورتی که پیوگلیتازون تاثیرگذاری خوبی نداشته باشد به پزشک مراجعه کرده و دوز مصرفی را تغییر دهید.

مصرف پیوگلیتازون در بارداری

مصرف پیوگلیتازون در دوران بارداری ممکن است مشکلاتی همچون تغییر چرخه قاعدگی و تحریک تخمک‌گذاری را به همراه داشته باشد. به همین جهت در این دوره حساس برای مصرف پیوگلیتازون باید حتما با پزشک خود مشورت کنید. قرص پیوگلیتازون در دوران بارداری باید با توجه به نیاز واقعی مصرف شود و دوز آن در هر سه ماهه باردرای باید چک شود تا در صورت نیاز تغییر داده شود.

پیوگلیتازون در شیردهی

شیردهی یکی از دوران حساس زندگی است که اگر احتیاط نکنید ممکن است سلامتی کودک و مادر دچار خطر شود. با توجه به این که اطلاعات دقیقی از انتقال پیوگلیتازون به شیر مادر در دسترس نیست حتما باید قبل از مشورت با پزشک خود مشورت کنید.

پیوگلیتازون در کودکان

کارایی و تاثیرگذاری پیوگلیتازون برای کودکان و نوجوانان مورد ارزیابی قرار نگرفته است. به همین جهت مصرف قرص پیوگلیتازون برای افراد زیر 18 سال مخصوصاً کودکان توصیه نمی‌شود.

پیوگلیتازون و لاغری

پیوگلیتازون لاغری یکی از جنجالی‌ترین بحث‌هایی است که در رابطه با این دارو انجام می‌شود. پیوگلیتازون یک داروی موثر برای کاهش قند خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 است اما هیچ تاثیری بر لاغری افراد ندارد. به همین جهت نباید این دارو را به منظور کمک به کاهش وزن مصرف کنید.

پیوگلیتازون و کبد چرب

پیوگلیتازون یک داروی موثر برای کاهش قند خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 است. با این حال بررسی‌ها نشان می‌دهد که مصرف این دارو برای درمان کبد چرب نیز موثر باشد. به همین جهت برخی از پزشکان قرص پیوگلیتازون را برای افراد دارای مشکلات کبدی نیز تجویز می‌کنند. اما شما نباید به‌صورت خودجوش از این دارو استفاده کنید چرا که ممکن است عوارض جبران ناپذیری را به همراه داشته باشد. اما اگر پزشک خود مصلح بداند و داروی پیوگلیتازون را برای شما تجویز کند می‌توانید با خیال راحت از آن برای درمان کبد چرب استفاده کنید.

دوز مصرفی پیوگلیتازون

قرص پیوگلیتازون یک داروی پرمصرف است که دوز مصرفی آن توسط پزشک تعیین می‌شود. دوز مصرفی پیوگلیتازون به سن بیمار، سابقه پزشکی و وضعیت فعلی آن بستگی دارد. با توجه به این تفاسیر نباید به‌صورت خودسرانه این دارو را مصرف کرده یا دوز آن را کاهش یا افزایش دهید. در صورتی که داروی تجویز شده برای شما موثر واقع نشود حتما با پزشک خود مشورت کنید تا دوز مصرفی آن را مطابق با وضعیت شما تغییر دهد. به‌طور کلی دوز مصرفی پیوگلیتازون برای بیماران دیابتی نوع 2 عبارت اند از:

• دوز اولیه: 15 یا 30 میلی‌گرم در روز (این دوز مصرف برای بیماران مبتلا به نارسایی احتقانی قلب تجویز می‌شود)
• دوز مصرفی معمولی: 15 تا 45 میلی‌گرم در روز
• حداکثر دوز مصرفی: 45 میلی‌گرم در روز

عوارض جانبی پیوگلیتازون

قرص پیوگلیتازون یک قرص کاربردی است که برای کاهش قند خون مصرف می‌شود. مصرف این قرص ممکن است که برخی عوارض جانبی را به همراه داشته باشد. معمولاً این عوارض در طی هفته‌های اول پس از مصرف رخ می‌دهد؛ به همین جهت اگر عوارض دارو پس از گذشت مدتی خاص بهبود پیدا کند باید حتما به پزشک خود مراجعه کنید. در این بخش بررسی می‌کنیم که عوارض جانبی قرص پیوگلیتازون چیست.

• سردرد
• درد عضلانی
• درد بازو و پاها
• گلودرد
• نفخ
• افزایش وزن

نکته: در برخی موارد نادر قرص پیوگلیتازون باعث بروز مشکلات حاد همچون از دست دادن بینایی، بیماری کبدی، خون در ادرار و تغییر رنگ در ادرار شود. در چنین شرایطی باید سریعا به پزشک مراجعه کرده و مشکل خود را شرح دهید.

عوارض مصرف بیش از حد پیوگلیتازون

قرص پیوگلیتازون در دوزهای مختلف تولید می‌شود و با توجه به نیاز بیمار توسط پزشک تجویز می‌شود. اما گاهی اوقات بیمار به‌صورت خودسرانه یا به اشتباه این دارو را بیش از حد مجاز مصرف می‌کنند. مصرف بیش از حد پیوگلیتازون کاملا خطرناک است و ممکن است عوارض زیر را به همراه داشته باشد:

• ضعف شدید
• معده درد
• گیجی
• تشنج
• تاری دید
• تعریق
• مشکل در صحبت کردن

در صورت مشاهده هر یک از علائم ذکر شده یا متوجه شدن مصرف بیش از حد حتما با پزشک خود تماس بگیرید تا اقدامات لازم را برای شما شرح دهد.

یکی از دغدغه‌های بسیاری از افراد در دنیا پیشگیری از چاقی است. چاقی یک وضعیت نسبتا شایع بوده که به دنبال افزایش درصد توده چربی بدن رخ می‌دهد. BMI یا شاخص توده بدنی بیشتر از ۳۰ نشان‌دهنده چاقی است. در سده‌های اخیر چاقی به یک معضل اساسی در سلامت تبدیل شده و روش‌های بسیاری برای پیشگیری از چاقی ارائه شده است. در این مقاله قصد داریم شما را با راه‌های پیشگیری از چاقی آشنا کنیم.

راه‌های پیشگیری از چاقی در کودکان

پیشگیری از چاقی از سنین کودکی آغاز می‌شود. مهم است که به کودک خود آموزش دهیم که وزنش را در محدوده طبیعی حفظ کند. راه‌های زیر می‌تواند در پیشگیری از چاقی کودک کمک‌کننده باشد:

• در صورت امکان کودک شیر مادر بخورد

مطالعات نشان داده است کودکانی که شیر مادر می‌خورند کمتر در معرض چاقی هستند. هرچند مطالعات بیشتری در این زمینه لازم است.

• به اندازه وعده‌های غذایی کودک در حال رشد دقت کنید

بررسی‌ها بیان می‌کنند خردسالانی که در سن رشد هستند، لزوما نیاز به وعده‌های غذایی بزرگ‌تری ندارند. خردسالان از سن یک تا سه سالگی به ازای هر اینچ قد نیاز به ۴۰ کالری غذا دارند؛ بنابراین می‌توانید با محاسبه میزان کالری موردنیاز وعده غذایی کودک را تنظیم کنید.

• کودک را با مواد غذایی سالم آشنا کنید

کودک را تشویق کنید تا از سنین پایین میوه و سبزیجات بخورد. هرچه سن کودکان بیشتر شود، بیشتر احتمال دارد که با اضافه کردن این نوع مواد غذایی به رژیم غذایی خود مخالفت کند.

• خانوادگی غذاهای سالم بخورید

تغییر عادات غذایی در خانواده به کودک اجازه می‌دهد تا از همان سنین پایین به خوردن غذاهای سالم عادت کند. این کار به آن‌ها کمک می‌کند تا دنبال کردن عادت‌های غذایی سالم در سنین بالاتر برایشان راحت‌تر شود.

• کودک را تشویق کنید که به آرامی ‌و تنها زمانی که گرسنه است غذا بخورد

خوردن بیش از حد زمانی اتفاق می‌افتد که وقتی گرسنه نیستید غذا بخورید. میزان اضافی غذا در بدن به چربی تبدیل می‌شود و درنهایت زمینه‌ساز چاقی می‌شود. فرزند خود را تشویق کنید که تنها وقتی که گرسنه است غذا بخورد و برای هضم بهتر غذا، لقمه‌های غذا را به آهستگی بجود.

• از مصرف غذاهای ناسالم در خانه خودداری کنید

اگر غذاهای ناسالم را به خانه بیاوریم، کودک بیشتر احتمال دارد که آن‌ها را بخورد. سعی کنید که یخچال خود را با غذاهای سالم پر کنید.

• ورزش‌های هیجان‌انگیز انجام دهید

سازمان جهانی بهداشت (WHO) پیشنهاد می‌کند که کودکان و نوجوانان حداقل ۶۰ دقیقه روزانه ورزش کنند. ورزش‌های هیجان‌انگیز مثل بازی یا باشگاه و فعالیت‌های بیرون از خانه مثل پارک رفتن می‌تواند مفید باشد.

• زمان تماشای تلویزیون را محدود کنید

کودک هر چه بیشتر پای تلویزیون بنشینند یا با موبایل بازی کند، کمتر فعالیت فیزیکی انجام می‌دهد و کیفیت خواب او پایین می‌آید. هر دوی این موارد می‌تواند زمینه‌ساز افزایش وزن شود.

• مطمئن شوید که کودک به اندازه کافی می‌خوابد

مطالعات نشان داده است که هم کودکان و هم بالغینی که به اندازه کافی نمی‌خوابند، بیشتر در معرض چاقی هستند. از این رو لازم است که یک برنامه منظم برای خواب داشته باشید.

• در جریان غذاهایی که کودک بیرون از منزل می‌خورد باشید

فرقی نمی‌کند در مدرسه همراه دوستان یا حین ورزش و بیرون از خانه کودک این فرصت را دارد که خارج از منزل و دور از چشم والدین غذاهای ناسالم بخورد. همیشه نمی‌توانید همراه کودک بوده و مراقب آنچه می‌خورد باشید؛ اما خوب است که در این زمینه از کودک خود سوال بپرسید.

راه‌های پیشگیری از چاقی در بالغین

بسیاری از نکاتی که درمورد کودکان گفته شد، درباره بالغین هم صدق می‌کند. نکته اصلی این است که رژیم غذایی سالم و انجام فعالیت فیزیکی پایه‌های اصلی پیشگیری از چاقی هستند. نکات زیر را هم به خاطر بسپارید:

• چربی بد را با چربی خوب جایگزین کنید و کمتر غذاهای آماده بخورید

مطالعات نشان داده است که مصرف غذاهای آماده سرشار از چربی، قند و نمک هستند و می‌تواند باعث تحریک چاقی و اضافه وزن شوند.

• میوه و سبزیجات بیشتری بخورید

مصرف بیشتر میوه‌ها و سبزیجات کمک می‌کند تا کالری دریافتی شما تنظیم و ریسک پرخوری و چاقی کم شود.

• به طور منظم فعالیت‌های هوازی انجام دهید

انجام فعالیت‌های فیزیکی هوازی به صورت منظم برای حفظ وزن در محدوده طبیعی ضروری است. سازمان کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) پیشنهاد می‌کند که حداقل ۱۵۰ دقیقه ورزش هوازی متوسط با شدت متوسط یا ۷۵ دقیقه ورزش هوازی شدید در یک هفته انجام دهید.

• سطح اضطراب‌تان را در طول روز کم کنید

اضطراب مشکلات زیادی برای بدن و ذهن ایجاد می‌کند. برخی مطالعات نشان داده که اضطراب بالا می‌تواند باعث شود که فرد وسوسه بیشتری به خوردن غذاهای با کالری بالا داشته باشد. این مسئله می‌تواند زمینه‌ساز ابتلا به چاقی شود.

چرا پیشگیری از چاقی اهمیت دارد؟

پیشگیری از چاقی نقش مهمی را در حفظ سلامت ایفا می‌کند. چاقی با انواع و اقسام بیماری‌های مزمن ارتباط دارد. از جمله این بیماری‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• سندروم متابولیک
• دیابت نوع دو
• فشارخون بالا
• تری گلیسیرید بالا
• بیماری‌های قلبی
• سکته مغزی
• بیماری‌های کیسه صفرا
• مشکلات مربوط به سلامت جنسی
• کبد چرب غیرالکلی
• مشکلات روحی و روانی

بنابراین به نظر می‌رسد که با پیشگیری از چاقی و اصلاح سبک زندگی می‌توانید از بروز بیماری‌های نامبرده تا حد زیادی پیشگیری کنید.

کلام پایانی

یک وزن طبیعی برای داشتن وضعیت سلامتی خوب ضروری است. راه‌های پیشگیری از چاقی را به بخشی از زندگی روزمره تان تبدیل کنید. تغییر‌های کوچکی مثل خوردن مقدار بیشتری میوه و سبزیجات و رفتن به باشگاه به صورت هفتگی می‌تواند در پیشگیری از چاقی مفید باشد. در صورتی که می‌خواهید یک برنامه غذایی دقیق داشته باشید می‌توانید با یک متخصص تغذیه مشورت کنید.

عوامل مختلفی هستند که بر ابتلا به دیابت اثر می‌گذارند؛ یکی از این عوامل تاثیر ژنتیک بر دیابت است. به همین علت اگر کسی در خانواده نزدیک به دیابت مبتلا باشد، بیشتر احتمال دارد که شما هم روزی به این بیماری دچار شوید.

در متن پیش رو قصد داریم شما را با بیماری دیابت و تاثیر ژنتیک بر دیابت آشنا کنیم.

دیابت چیست؟

در بیماری دیابت سطح قند یا همان گلوکز خون از حد طبیعی فراتر می‌رود. این افزایش غیرطبیعی قند خون درنهایت می‌تواند منجر به عوارض مختلفی از قبیل آسیب کلیه، چشم و دستگاه عصبی شود. دیابت دو نوع اصلی دارد؛ نوع یک و نوع دو.

دیابت نوع یک بیشتر در سنین جوانی آغاز می‌شود و برای درمان آن از همان ابتدا لازم است که انسولین تزریق شود. انسولین هورمونی است که در تنظیم سطح قند خون نقش دارد و ترشح آن در دیابت نوع یک مختل می‌شود.

این در حالی است که دیابت نوع دو اغلب در سنین بزرگسالی آغاز می‌شود. سطح انسولین در دیابت نوع دو عموما طبیعی و حتی بیشتر از حد نرمال است؛ اما ورود آن به سلول‌ها دچار مشکل شده است. درمان این نوع دیابت عموما با داروی خوراکی آغاز می‌شود و در ادامه ممکن است لازم باشد که انسولین هم تزریق شود. اما تاثیر ژنتیک بر دیابت چگونه است؟

تاثیر ژنتیک بر دیابت نوع ۱

اگر دیابت نوع یک دارید، ممکن است برایتان این سوال پیش بیاید که ممکن است فرزندتان هم روزی به این بیماری دچار شود یا خیر یا اگر والدنتان دیابت دارند، ممکن است نگران باشید که آیا خودتان هم در آینده به دیابت نوع ۱ دچار می‌شوید؟ علیرغم اینکه عوامل ژنتیکی نقش مهمی را در ابتلا به دیابت نوع ۱ ایفا می‌کنند، اما این همه ماجرا نیست. مشابه اغلب بیماری‌های دیگر عوامل مختلفی دست به دست هم می‌دهند تا یک نفر به دیابت نوع ۱ مبتلا شود و فقط تکیه بر تاثیر ژنتیک بر دیابت کافی نیست.

فراموش نکنید که تغییر یک ژن به تنهایی منجر به دیابت نوع ۱ نمی‌شود. در حقیقت مجموعه‌ای از ژن‌ها هستند که با تاثیر بر دستگاه ایمنی بدن می‌توانند زمینه‌ساز ابتلای یک نفر به دیابت نوع ۱ شوند. برخی افراد و گروه‌ها ممکن است ژن‌های مشابه هم داشته باشند. به همین علت است که شیوع بیماری در برخی نژادها بیشتر است.

با این حال فراموش نکنید که حتی اگر ژن‌هایی را که با احتمال ابتلا به دیابت نوع ۱ همراهی دارند، داشته باشید، به معنای ابتلای قطعی شما به دیابت نوع ۱ نیست. برخی ممکن است به بیماری دچار شوند و برخی دیگر خیر؛ اینجاست که نقش عوامل محیطی در ابتلا به یک بیماری پررنگ می‌شود.

تاثیر ژنتیک بر دیابت نوع ۲

مجموعه‌ای از عوامل مختلف بر ابتلا به دیابت نوع ۲ اثر می‌گذارند. در کنار تاثیر ژنتیک بر دیابت، عوامل محیطی نظیر رژیم غذایی ناسالم و کم‌تحرکی نیز می‌توانند بر احتمال ابتلا به دیابت اثر بگذارند.

اگر یکی از اعضای درجه یک خانواده‌تان دیابت داشته باشد، بیشتر احتمال دارد که شما هم در آینده به دیابت دچار شوید. جهش‌های ژنی مختلفی تاکنون شناسایی شده‌اند که با افزایش احتمال به دیابت نوع ۲ همراهی دارند.

با این حال داشتن هر یک از این جهش‌های ژنی لزوما به معنای تاثیر ژنتیک بر دیابت نوع ۲ نیست و اینکه شما هم در آینده به دیابت نوع ۲ مبتلا خواهید شد. جدا کردن نقش عوامل ژنتیکی از عوامل محیطی دشوار است و هر دوی این‌ها در کنار هم در احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ دخالت دارند.

احتمال ابتلای شما به دیابت نوع ۲ به عوامل مختلفی بستگی دارد. برخی از این عوامل از قبیل ژنتیک قابل تغییر نیست اما عوامل محیطی مثل رژیم غذایی و تحرک قابل تغییر هستند. با بهبود این عوامل و اصلاح سبک زندگی می‌توانید احتمال ابتلایتان به دیابت نوع ۲ را کم کنید.

در صورت داشتن هر یک از شرایط زیر بیشتر احتمال دارد که در آینده به دیابت نوع ۲ دچار شوید:

• ابتلا به پیش‌دیابت یا پره‌دیابت (وضعیتی که در آن قند خون از حد طبیعی بالاتر است؛ اما آنقدری بالا نیست که به آن دیابت گفته شود.)
• داشتن ژن‌های متعددی که در افزایش احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ دخالت دارند
• سابقه خانوادگی ابتلا به دیابت نوع ۲
• سابقه ابتلا به فشار خون بالا
• ابتلا به چاقی یا اضافه وزن
• سن بالای ۴۵ سال
• فعالیت بدنی کمتر از سه بار در یک هفته
• سابقه ابتلا به دیابت بارداری (افزایش غیرطبیعی قند خون در دوره بارداری)
• سابقه تولد فرزندی با وزن بیشتر از ۹ پوند
• سطح پایین HDL یا کلسترول خوب خون
• سطح بالای تری‌گلیسرید خون
• جنس مذکر
• سابقه ابتلا به افسردگی
• سابقه ابتلا به بیماری قلبی یا سکته مغزی
• سابقه سندروم تخمدان پلی‌کیستیک

چطور از ابتلا به دیابت نوع ۲ پیشگیری کنیم؟

نقش همزمان ژنتیک و عوامل محیطی تشخیص علت دقیق دیابت نوع ۲ را مشکل می‌کند، اما به این معنا نیست که شما نمی‌توانید احتمال ابتلا به بیماری را کم کنید. برای مثال انجام ورزش و کاهش وزن می‌تواند احتمال ابتلا به دیابت را تا حد زیادی کم کند.

فعالیت‌های زیر احتمال ابتلا به دیابت را کاهش می‌دهد:

• ورزش: ورزش را به بخشی از برنامه روزانه‌تان تبدیل کنید. می‌توانید این کار را با انجام پیاده‌روی روزانه آغاز کنید. سعی کنید کم کم انجام ورزش را به روزی ۳۰ دقیقه در روز برسانید. پیش از آغاز ورزش و فعالیت فیزیکی با پزشک خود در این باره مشورت کنید. آن‌ها می‌توانند یک برنامه اصولی متناسب با قابلیت‌های شما تنظیم کنند.

• رژیم غذایی متعادل: غذاهای خانگی مغذی تهیه کنید. خوب است یک برنامه غذایی هفتگی تهیه کنید و با انجام آشپزی روزانه، مصرف غذاهای آماده را به حداقل برسانید.

• مصرف میان‌وعده‌های مغذی: میوه‌ها و سبزیجات سالم و تازه را به میان‌وعده‌های خود اضافه کنید. با این کار علاوه بر کمک به کاهش وزن، خطر ابتلا به دیابت را هم کم می‌کنید.

نکته پایانی درباره تاثیر ژنتیک بر دیابت

عوامل مختلفی هستند که بر احتمال ابتلا به دیابت تاثیر می‌گذارند؛ یکی از این عوامل ژنتیک است. اگرچه عوامل ژنتیکی قابل تغییر نیستند، اما رژیم غذایی سالم، انجام منظم ورزش و حفظ وزن در محدوده طبیعی از مواردی هستند که می‌توانید با انحام آن‌ها خطر ابتلا به دیابت را کم کنید.

درصورتی که نگران تاثیر ژنتیک بر دیابت و ابتلای خودتان یا اطرافیانتان به دیابت هستید، پیشنهاد ما به شما این است که به بهترین متخصص غدد مراجعه کنید.

یکی از چالش‌های بزرگ برای افرادی که آزمایش دیابت می‌دهند، تفسیر آزمایش دیابت یا خواندن جواب آزمایش است. اتفاقی که برای رسیدن به پاسخ آن باید تا زمان دیدار با پزشک صبر کنند. آزمایش گلوکز خون آزمایشی است که در آن سطح گلوکز یا قند خون اندازه‌گیری می‌شود. در این آزمایش، یک قطره خون از نوک انگشت یا نمونه خون از رگ گرفته می‌شود. پزشکان اغلب این آزمایش را برای تشخیص دیابت درخواست می‌کنند.

در متن پیش رو قصد داریم شما را با آزمایش دیابت و تفسیر آن آشنا کنیم.

آزمایش گلوکز یا قند خون چیست؟

آزمایش گلوکز خون،‌ آزمایشی است که با اندازه‌گیری سطح قند خون برای غربالگری دیابت استفاده می‌شود.

دو نوع اصلی آزمایش قند خون وجود دارد:

• اندازه‌گیری قند خون مویرگی: در این روش، یک قطره خون از نوک انگشت گرفته می‌شود و سطح قند خون با استفاده از دستگاه گلوکومتر ارزیابی می‌شود. بدین ترتیب، سطح قند خون طی چند ثانیه اندازه‌گیری می‌شود.
• اندازه‌گیری قند خون وریدی: در این روش لازم است به آزمایشگاه مراجعه کنید. کارشناس آزمایشگاه یک نمونه خون از شما می‌گیرد تا برای اندازه‌گیری سطح قند خون مورد آزمایش قرار بگیرد. آزمایش اندازه‌گیری قند خون وریدی برای تشخیص قطعی دیابت رایج‌تر است. اندازه‌گیری قند خون با استفاده از دستگاه گلوکومتر بیشتر در مبتلایان به دیابت و برای ارزیابی قند خون روزانه مورد استفاده قرار می‌گیرد.

پزشکان اغلب برای تشخیص دیابت در قدم اول اندازه‌گیری قند خون ناشتا را توصیه می‌کنند.

چه کسانی لازم است آزمایش دیابت بدهند؟

سه دلیل اصلی وجود دارد که پزشک ممکن است براساس آن برای‌تان آزمایش دیابت یا اندازه‌گیری گلوکز خون درخواست کند تا به تفسیر آزمایش دیابت نیازمند شوید:

• پزشک ممکن است برای‌تان غربالگری‌های رایج اعم از اندازه‌گیری قند و چربی خون را درخواست کند.
• ممکن است علائمی از قند خون بالا یا افت قند خون را داشته باشید که پزشک به دیابت یا بیماری دیگری در شما شک کند.
• درصورتی که برای مدت طولانی دارویی مثل کورتیکواستروئیدها را مصرف می‌کنید که بر روی قند خون‌تان تاثیر می‌گذارد، ‌پزشک ممکن است برای‌تان آزمایش قند خون درخواست کند.

با این حال، شایع‌ترین علت درخواست آزمایش اندازه‌گیری گلوکز خون، ‌بررسی ابتلا به دیابت نوع ۲ است. برخی از افراد بیش از سایرین درمعرض ابتلا به دیابت نوع ۲ هستند. درصورتی که شما هم جزو این دسته باشید،‌ پزشک ممکن است برای شما آزمایش دیابت درخواست کند. انجمن دیابت آمریکا توصیه می‌کند که غربالگری روتین دیابت برای هر فرد بالای ۳۵ سالی انجام شود.

علاوه بر این، درصورتی که علائمی از قند خون بالا (‌هایپرگلایسمی) ‌یا قند خون پایین (‌هایپوگلایسمی) ‌داشته باشید،‌ پزشک ممکن است برای‌تان آزمایش دیابت درخواست کند.

از جمله علائم قند خون بالا یا هایپرگلایسمی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• احساس تشنگی بیش از حد
• تکرر ادرار
• خستگی
• احساس گرسنگی بیش از حد
• کاهش وزن بدون علت
• تاری دید
• عدم بهبود محل زخم یا بریدگی

در صورتی که شما یا فرزندتان علائم نامبرده را همراه با تهوع،‌ تنفس بدبو یا هذیان داشتید، ‌لازم است که سریعا به اورژانس مراجعه کنید. این علائم ممکن است نشان‌دهنده کتواسیدوز دیابتی باشد که یک وضعیت اورژانسی و کشنده است.

از علائم افت قند خون می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• لرز
• تعریق
• سبکی سر یا سرگیجه
• افزایش تعداد ضربان قلب
• گرسنگی بیش از حد
• اضطراب یا تحریک‌پذیری

برای درمان افت قند خون لازم است که از خوراکی‌هایی مثل موز یا آب سیب کمک بگیرید. افت قند خون شدید می‌تواند خطرناک و یا تهدیدکننده حیات باشد.

چطور خودم را برای آزمایش دیابت آماده کنم؟

درصورتی که پزشک برای‌تان آزمایش قند خون ناشتا درخواست کرده باشد، نباید از ۸ تا ۱۰ ساعت قبل از زمان انجام آزمایش چیزی به جز آب خورده یا نوشیده باشید. برای این که مطمئن شوید لازم است ناشتا به آزمایشگاه بروید یا نه،‌ خوب است که از پزشک خود در این باره سوال کنید.

تفسیر آزمایش دیابت

نتیجه آزمایش دیابت یا آزمایش گلوکز خون اغلب حاوی اطلاعات زیر است:

• نوع آزمایشی که داده‌اید و مقادیری که در خون‌تان اندازه‌گیری شده است
• مقادیر نرمال آزمایشی که داده‌اید
• مقدار به دست آمده از آزمایش نمونه خون شما
• اطلاعات بیشتری که نشان می‌دهد قند خون شما در محدوده طبیعی قرار دارد یا خیر

مقادیر نرمال آزمایش دیابت برای تفسیر آزمایش دیابت کدامند؟

قند خون ناشتا برای فردی که مبتلا به دیابت نیست،‌ لازم است در فاصله ۷۰ تا ۹۹mg/dl باشد. با این حال، مقادیر بین ۷۰ تا ۹۰ نیز برای افرادی که دیابت ندارند،‌ می‌تواند نرمال تلقی شود.

قند خون بالا

در صورتی که قند خون در فاصله بین ۱۰۰ تا ۱۲۵ باشد،‌ اغلب به آن پیش‌دیابت یا پره‌دیابت گفته می‌شود. افراد مبتلا به پیش‌دیابت تا ۵۰ درصد بیشتر از سایرین درمعرض ابتلا به دیابت نوع ۲ در طی ۵ تا ۱۰ سال آینده هستند. با این حال، راه‌هایی وجود دارد که با انجام آن‌ها می‌توانید احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ را کم کنید.

درصورتی که قند خون ناشتا بیش از یک نوبت ۱۲۶ یا بالاتر باشد، اغلب نشان‌دهنده این است که شما مبتلا به دیابت هستید. در این موارد، پزشک ممکن است آزمایش هموگلوبین A1C را برای‌تان درخواست کند. این آزمایش در حقیقت میانگین قند خون طی چند ماه اخیر را نشان می‌دهد. ‌

دیابت چند نوع مختلف دارد؛ از جمله:

• دیابت نوع ۱: ‌این نوع دیابت اغلب در سنین کودکی و نوجوانی بروز می‌یابد و درمان آن از ابتدا وابسته به تزریق انسولین است.
• دیابت نوع ۲:‌ این نوع دیابت اغلب در سنین بالای ۴۰ سال بروز می‌یابد و علاوه بر عوامل ژنتیکی،‌ عوامل محیطی از قبیل سبک زندگی،‌ ورزش و رژیم غذایی نیز در ایجاد آن دخالت دارند. درمان این نوع دیابت اغلب با دارو آغاز شده و در ادامه ممکن است نیاز باشد که فرد مبتلا از انسولین هم استفاده کند. دیابت نوع ۲ شایع‌ترین نوع دیابت است.
• دیابت بارداری:‌ این نوع دیابت فقط در زنان باردار و اغلب در میانه بارداری، یعنی در هفته‌های ۲۴ تا ۲۸، بروز می‌یابد. اغلب قند خون بالا به محض پایان بارداری برطرف می‌شود. زنان باردار برای ارزیابی دیابت بارداری آزمایش چالشی گلوکز یا آزمایش تحمل گلوکز را می‌دهند.

از دیگر دلایل افزایش قند خون می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• مشکلات مرتبط با غده فوق کلیه
• مشکلات مرتبط با غده پانکراس
• افزایش سطح هورمون تیروئیدی
• تجربه یک موقعیت استرس‌زای مهم مثل جراحی
• برخی از داروهای خاص مثل کورتون

قند خون پایین

درصورتی که قند خون ۷۰ یا کمتر باشد،‌ به معنای افت قند خون است. افت قند خون در میان مبتلایان به دیابت نوع ۱ و نیز مبتلایان به دیابت نوع ۲ که برخی داروهای خاص را مصرف می‌کنند ،شایع است. افت قند خون در میان افرادی که دیابت ندارند،‌ کمتر شایع است.

درصورتی که دیابت ندارید،‌ افت قند خون ممکن است بنا به دلایل زیر رخ بدهد:

• بیماری کبدی
• بیماری کلیوی
• کم‌کاری تیروئید

​​​​​​​

نکته پایانی درباره تفسیر آزمایش دیابت

یک آزمایش غیرطبیعی در نگاه اول استرس‌زا است؛ اما فراموش نکنید که قند خون بالا یا پایین در آزمایش لزوماً به این معنا نیست که شما مبتلا به بیماری هستید و لازم است که درمان شوید. حدود ۱ نفر از ۲۰ نفر افراد سالم نتیجه آزمایش‌شان ممکن است غیرطبیعی گزارش شود.

پزشک به شما می‌گوید که آیا لازم است آزمایش تکمیلی بدهید یا خیر. از این که از پزشک‌تان سوال کنید، نترسید. پزشکان برای کمک به شما دردسترس هستند و بهترین راه برای تفسیر آزمایش دیابت این است که یک پزشک آن را بخواند. درصورتی که هر گونه نگرانی درباره آزمایش دیابت خود داشتید، ‌توصیه ما به شما این است که به بهترین متخصص غدد مراجعه کنید.

چاقی یکی از مهم‌ترین مشکلات حوزه سلامت در سراسر جهان است و با بسیاری از ناهنجاری‌های دیگر از قبیل افزایش فشار و قند خون مرتبط است. افراد مبتلا به چاقی به مراتب بیشتر از سایرین در معرض ابتلا به بیماری‌های قلبی و دیابت نوع 2 هستند. در طول چند دهه گذشته، دانشمندان بیشتر بر روی دلایل چاقی و راه‌های پیشگیری یا درمان آن تمرکز کرده‌اند.

در متن پیش رو قصد داریم شما را با دلایل اصلی ابتلا به چاقی آشنا کنیم.

9 مورد از دلایل چاقی

چاقی دلایل متعددی دارد که در ادامه به آن‌ها خواهیم پرداخت:

1. ژنتیک

تحقیقات نشان داده‌اند که چاقی ارتباط نزدیکی با زمینه‌ ژنتیکی دارد. افرادی که والدین مبتلا به چاقی داشته‌اند، به‌مراتب بیشتر از دیگران درمعرض ابتلا به چاقی هستند. اما این به این معنا نیست که چاقی قابل پیش‌بینی است. فراموش نکنید که رژیم غذایی و سبک زندگی تاثیر ویژه‌ای بر روی ژن‌ها و احتمال ابتلا به چاقی می‌گذارد.

2. مواد غذایی فرآوری‌شده

غذاهای فرآوری‌شده به‌مراتب بیشتر از سایر غذاها حاوی مواد افزودنی هستند. این محصولات به گونه‌ای طراحی شده‌اند که ارزان باشند، برای مدت طولانی ماندگاری داشته باشند و آن‌قدر طعم خوبی داشته باشند که مقاومت در برابر آن‌ها سخت باشد. تولیدکننده‌ها با هرچه خوشمزه‌تر کردن این مواد غذایی فروش را بالا می‌برند؛ اما در عوض مصرف و به دنبال آن شیوع چاقی هم افزایش می‌یابد.

فراموش نکنید که اغلب غذاهای فرآوری‌شده فاقد ارزش غذایی چندانی بوده و به گونه‌ای طراحی شده‌اند که توجه شما را به خود جلب کنند. در عوض، مصرف بیش از حد آن‌ها احتمال ابتلا به چاقی و افزایش وزن را افزایش می‌دهد.

3. اعتیاد به غذا یکی از دلایل چاقی

بسیاری از غذاهای ناسالم که سرشار از قند و چربی هستند باعث تحریک مراکز پاداش در مغز شما می‌شوند. درحقیقت، این مواد غذایی اغلب با مواد اعتیادآور رایج از قبیل الکل، کوکائین، نیکوتین و کانابیس مقایسه می‌شوند. به این دلیل که این مواد غذایی در افراد مستعد می‌توانند منجر به اعتیاد شوند. این افراد به‌تدریج کنترل‌شان را بر روی مصرف این مواد غذایی از دست می‌دهند؛ درست مشابه فردی که به الکل اعتیاد داشته باشد.

اعتیاد مسئله پیچیده‌ای است که که برطرف کردن آن به‌راحتی امکان‌پذیر نیست. وقتی به چیزی اعتیاد پیدا می‌کنید، اراده‌تان را برای انتخاب از دست می‌دهید و دائم تحریک می‌شوید که مجدد آن را مصرف کنید. بنابراین، اعتیاد به مواد غذایی آماده می‌تواند در درازمدت شما را مستعد چاقی کند.

4. بازاریابی تهاجمی

تولیدکنندگان غذاهای ناسالم در بازاریابی بسیار قوی هستند. تکنیک‌های بازاریابی آن‌ها ممکن است حتی در مواردی غیراخلاقی بوده و مواد غذایی ناسالم را به‌عنوان مواد غذایی مقوی و سالم تبلیغ کنند. بسیاری از ادعاهای این تولیدکنندگان نیز گمراه‌کننده هستند.

بدتر از همه این است که این شرکت‌ها اغلب کودکان را به‌طور خاص مورد هدف تبلیغات خود قرار می‌دهند. به همین دلیل است که در جهان امروز کودکان پیش از آن که بتوانند به‌خوبی درست و غلط را از یکدیگر تشخیص دهند، چاق می‌شوند یا به دیابت نوع 2 مبتلا می‌شوند. بنابراین، تبلیغات هدفمند تولیدکنندگان مواد غذایی تاثیر ویژه‌ای بر روی افزایش ابتلا به چاقی می‌گذارد.

5. انسولین

انسولین هورمون مهمی است که در تنظیم سطح انرژی نقش مهمی دارد. با این که نقش انسولین در ابتلا به چاقی هنوز مورد بحث است؛ اما مطالعات بسیاری وجود دارد که نشان می‌دهد افزایش سطح انسولین در خون با افزایش احتمال چاقی مرتبط است. از سوی دیگر، رژیم غذایی ناسالم مقاومت به انسولین سلول‌ها را در مبتلایان به چاقی و اضافه‌وزن بالا می‌برد. مقاومت به انسولین باعث افزایش سطح این هورمون در خون می‌شود.

یکی از بهترین راه‌ها برای تنظیم سطح انسولین خون، مصرف کربوهیدرات‌های ساده و فیبر است.

6. مصرف برخی داروهای خاص

افزایش وزن غیرعادی یکی از عوارض جانبی مصرف بسیاری از داروهاست. برای مثال، برخی داروهای ضدافسردگی احتمال افزایش وزن را در طول زمان بالا می‌برند. داروهای ضدجنون و برخی داروهای دیابت از دیگر مواردی هستند که با افزایش احتمال ابتلا به چاقی مرتبط هستند. برخی از این داروها به واسطه افزایش اشتها باعث افزایش احتمال چاقی و اضافه‌وزن می‌شوند.

7. دسترسی به غذا

یکی دیگر از عواملی که تاثیر عمده‌ای در چاقی جوامع داشته است، افزایش دسترسی به مواد غذایی در طول دهه‌های اخیر است. غذا، به‌ویژه غذای آماده، امروزه همه‌جا و همه‌وقت دردسترس است. فروشگاه‌ها این مواد غذایی را به نحوی ارائه می‌کنند که حتماً توجه شما را به خود جلب کنند. نکته دیگر این است که غذاهای آماده اغلب از غذاهای سالم ارزان‌تر بوده و همین نکته باعث افزایش میزان مصرف آن‌ها در جوامع و بالا بردن احتمال ابتلا به چاقی می‌شود. در نظر گرفتن این نکته نیز ضروری است که برخی از ‌فراد ممکن است توانایی مالی خرید مواد غذایی سالم از قبیل میوه یا سبزیجات را نداشته باشند.

8. قند

قند افزودنی به مواد غذایی یکی از بدترین بخش‌های رژیم غذایی مدرن است. شکر افزودنی احتمال ابتلا به چاقی و اضافه‌وزن را چند برابر می‌کند.

9. اطلاعات نادرست

مردم در سراسر جهان عموما اطلاعات اشتباهی درباره مواد غذایی و سلامتی دارند. دلایل متنوعی برای این مسئله وجود دارد؛ اما بیش از همه به این بستگی دارد که افراد اطلاعات‌شان را از کجا به دست می‌آورند. برای مثال، بسیاری از سایت‌ها اطلاعات غلطی را درباره مواد غذایی و سلامتی منتشر می‌کنند. شرکت‌های مواد غذایی نقش مهمی را در نشر اطلاعات غلط در حوزه سلامتی و مواد غذایی ایفا می‌کنند.

برخی از مواد غذایی یا داروهای تبلیغی برای کاهش وزن هیچ کارکرد موثری ندارند. کاهش وزن براساس اطلاعات اشتباه می‌تواند شما را به پله اول برگرداند. برای کاهش وزن اصولی و رسیدن به وزن ایده‌آل لازم است با یک پزشک مشورت کنید.

نکته پایانی درباره دلایل چاقی

فراموش نکنید که چاقی بدون درمان نیست؛ شما می‌توانید با داشتن یک رژیم غذایی سالم و انجام منظم ورزش وزن‌تان را به‌تدریج به محدوده طبیعی نزدیک کنید. اگرچه امروزه روش‌های متنوعی برای کمک به کاهش وزن دردسترس است؛ اما همه چیز به خواست و اراده شما بستگی دارد.

برای داشتن یک برنامه کاهش وزن اصولی لازم است که با بهترین متخصص غدد درباره دلایل چاقی خود مشورت کنید. توصیه ما به شما این است که از بهترین متخصصین غدد یا تغذیه در این زمینه کمک بگیرید.

به طور کلی پیشگیری از دیابت را مانند هر بیماری دیگر می توان در سه سطح اولیه، ثانویه و ثالثیه انجام داد:

پیشگیری اولیه شامل اقدامات لازم جهت جلوگیری از بروز دیابت در افراد در معرض خطر است. تحقیقات پزشکی نقش مثبت فعالیت منظم ورزشی و کم کردن وزن را در کاهش ابتلای به دیابت نوع 2 در افراد در معرض خطر به اثبات رسانده اند.

منظور از پیشگیری ثانویه کنترل دقیق قند خون بعد از بروز دیابت جهت جلوگیری از پیدایش عوارض آن است. دو آزمون بزرگ DCCT (آزمون کنترل دیابت و عوارض آن) و UKPDS (مطالعه آینده نگر دیابت در انگلستان) شکی باقی نگذاشتند که کنترل دقیق قند خون از طریق رعایت اصول صحیح درمان به نحو چشمگیری در کاهش عوارض بلند مدت دیابت مؤثر است.

از آنجاییکه جلوگیری از پیشرفت عوارض دیابت بعد از به وجود آمدن آن ها یا در واقع پیشگیری ثالثیه، هزینه های زیادی را به بیمار و جامعه تحمیل می کند، تمام سعی و تلاش شما باید بر روی پیشگیری اولیه و ثانویه متمرکز شود.

در مورد دیابت نوع 1 در حال حاضر تحقیقاتی در حال انجام است تا بتوان با شناسایی پادتن های خودی ضدسلول های ترشح کننده انسولین، این نوع دیابت را در مراحل اولیه تشخیص داد و با انجام تمهیداتی مثل تزریق انسولین و یا مصرف بعضی از داروها از پیشرفت آن جلوگیری کرد. البته این تحقیقات هنوز به نتیجه قطعی دست پیدا نکرده اند. از طرفی دیگر به علت کمتر بودن شیوع دیابت نوع 1 نسبت به نوع 2 (10% – 5% در برابر 95% – 90% کل دیابتی ها) و گران بودن آزمایش های اندازه گیری پادتن ها، پیشگیری از دیابت نوع 1 مقرون به صرفه نیست. بنابراین در حال حاضر اندازه گیری این پادتن ها و به طور کلی بیماریابی در دیابت نوع 1 به جز در موارد خاص انجام نمی گیرد.

مشکلات و بیماریهای پوستی در دیابت:

یکی از شایعترین تظاهرات دیابت مستعد شدن پوست برای ایجاد زخم و عدم بهبود زخم ها است.

اگر به دیابت مبتلا هستید بهتر است از ناراحتی ها و مشکلات پوستی خطرناکی که به نحوی با بیماری دیابت مرتبط است، آگاه شوید تا در صورت ابتلأ به آنها قبل از ایجاد وضعیت حاد و غیرقابل کنترل به پزشک مراجعه نمائید. حدود ۳0% بیماران دیابتی در طول زندگی خود ضایعات پوستی را تجربه می کنند. ضایعات پوستی دیابتی می تواند بر اثر اختلالات متابولیکی حاد و عوارض دژنرایتو مزمن ایجاد شود. علاوه بر این ضایعات پوستی غیر مرتبط با این دو مکانیسم نیز دیده می شود. برخی از ضایعات پوستی مربوط به واکنش های پوست به درمان دیابت است، در ادامه تعدادی از ضایعات پوستی مرتبط با بیماری دیابت آورده شده است.

• اسکلرودرما دیابتیکروم (scleroderma diabeticorum)

این عارضه پوستی نادر، افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ را تحت تأثیر قرار می دهد. این ناراحتی پوستی باعث ضخیم شدن پوست در ناحیۀ پشت گردن و بالای کمر می گردد. درمان این عارضه کنترل قند خون بیمار است . لوسیون ها و مرطوب کننده ها نیز به نرم کردن پوست، کمک می کنند.

• برص یا ویتیلیگو (Vitiligo)

این ناراحتی پوستی در بیماران دیابتی نوع۱ شایعتر از نوع ۲ است. در این بیماری رنگ پوست تغییر می کند و سلولهای ویژۀ تولید کنندۀ رنگدانه های پوست از بین می روند که در نتیجۀ آن لکه های بیرنگی بروی پوست ایجاد می شود. بیماری برص بیشتر بروی قفسۀ سینه و شکم ایجاد میشود، اما ممکن است بر روی صورت، اطراف دهان یا سوراخ های بینی یا چشم ها نیز ایجاد شود. درمانهای فعلی برای این بیماری پمادهای استروئیدی موضعی و تاتوکردن ناحیۀ بیرنگ شده است. چنانچه به برص مبتلا شده اید، لازم است از کرم های ضد آفتاب با SPF۱۵ یا بالاتر برای جلوگیری از آفتاب سوختگی استفاده کنید.

مشکلات پوستی مرتبط به دیابت و مقاومت به انسولین:

• اکانتوزیس نیگریکانس (Acanthosis nigricans)

نوعی ناراحتی پوستی است که با تیره و ضخیم شدن قسمت هایی از پوست بخصوص بخش هایی که تا می خورند، همراه است. پوست تیره و یا قهوه ای شده و گاهی برجسته می شود که به اصطلاح بحالت مخملی در می آید. غالباً بصورت یک زگیل گوشتی کوچک (wart) بنظر می رسد. این زگیل های گوشتی کوچک در دو طرف یا پشت گردن، زیر بغل- زیر سینه و کشالۀ ران دیده می شوند. در این بیماری غالباً برجستگیهای سر انگشتان ظاهر غیر عادی و مشخصی پیدا می کند. این بیماری بیشتر در افراد دارای اضافه وزن دیده می شود. با اینکه درمان مشخصی برای آن وجود ندارد، اما کاهش وزن بر بهبود این بیماری تأثیر دارد. آکانتوزیس نیگریکانس معمولاً به دنبال بیماری دیابت ایجاد می شود و به عنوان یکی از علائم مشخصه دیابت بحساب می آید. عوامل دیگری غیر از دیابت نیز باعث ایجاد بیماری آکانتوزیس نیگریکانس می شود که از آن جمله می توان به آکرومگالی و سندرم کوشینگ اشاره کرد. بنظر می رسد این بیماری، پاسخ پوست در برابر مقاومت به انسولین است.

مشکلات پوستی مرتبط باکاهش جریان خون در پوست:

• مشکلات پوستی مرتبط با بیماری آترواسکلروز

آترواسکلروز (Atherosclerosis) بیماری خطرناکی است که بر اثر تنگ شدن عروق خونی به علت ضخیم شدن جدارۀ رگها و بر اثر تشکیل پلاک ایجاد می شود. اگر چه آترواسکلروز در رگهای اطراف قلب یا نزدیک به قلب ایجاد می شود اما می تواند بروی رگهای خونی سایر قسمت های بدن از جمله رگهای خونی تغذیه کنندۀ پوست نیز تأثیر گذارد.

زمانیکه رگهای خونی تغذیه کنندۀ پوست نازک شوند تغییراتی در پوست به علت کمبود اکسیژن ایجاد می شود که عبارتند از: ریختن موها در بخش هایی از پوست، نازک و براق شدن پوست بخصوص بروی قسمت قدامی و قلم پا، ضخیم شدن و بی رنگ شدن ناخن های پا و سردی پوست.

به دلیل اینکه خون حامل گلبولهای سفید است و کار گلبول های سفید جلوگیری از عفونت و مقابله با عوامل بیماری زا است، ایجاد جراحت یا زخم در پای افراد مبتلأ به آترواسکلروز، به علت کم شدن جریان خون خطرناک است زیرا زخم در این بیماران دیر بهبود می یابد.

• نکروبیوزیس لیپوئیدیکا دیابتیکوروم (Necrobiosis lipoidica diabeticorum)

این بیماری کمتر شناخته شده که به NLD نیز شناخته می شود بیماری بافت همبند پوست است که در آن کلاژن تجزیه شده و دیواره ی رگهای خونی در آن ضخیم می شود و رسوبات چربی در عروق تشکیل می گردد. بیش از نیمی از افراد مبتلا به نکروبیوزیس لیپوئیدیکا به دیابت مبتلا هستند و اکثر آنها وابسته به انسولین می باشند.

NLD در میان زنان بیش از مردان رخ می دهد و همچنین در میان افرادیکه سابقه ی فامیلی ابتلا به دیابت دارند یا درمعرض خطر ابتلا به دیابت هستند، مشاهده می گردد. علت بروز NLD ناشناخته است اما بسیاری از دانشمندان بالا بودن مداوم قندخون را علت بروز آن می دانند.

NLD با راش های قرمز آغاز می شود و نهایتاً به محل زخم براقی با مرزی بنفش و مرکزی زرد تبدیل می شود، دراین بیماری عروق خونی از زیر پوست دیده می شوند.

این زخم ها می توانند بصورت ضایعات تکی یا چند تایی مشاهده شوند که معمولاً بر روی پاها بخصوص ساق پا مشاهده می شوند این ضایعات می توانند همچنین بر روی شکم، پوست سر یا بازو ایجاد شوند.

این ضایعات می توانند همراه با خارش بوده و دردناک باشند و به زخم های بازی تبدیل شوند اما در برخی افراد هیچ علامتی بجز دانه های قرمز رنگ مشاهده نمی شود.

افراد مبتلا به NLD می توانند دوره هایی بدون وجود این ضایعات پوستی را سپری کنند و سپس دوره هایی که تعداد این ضایعات بصورت فزاینده ای در پوست ظاهر شود. بنظر می رسد این ضایعات در زمانهای تصادفی شعله ور می شوند.

برای این عارضه ی پوستی یک نوع درمان برای همه ی افراد موثر نیست دربرخی افراد استفاده ی موضعی از کرم کورتیزون موثر است درحالیکه در برخی دیگر تزریق کورتیزون موثر می باشد. آسپیرین بچه و رقیق کننده های دیگر خون مانند Trental که موجب تحریک گردش خون می شوند یکی از درمانهای رایج برای این بیماری هستند.

درمواد حاد، قرص پردنیزولون (استروئید) می تواند موثر باشد. چنانچه آسیب یا ضربه ای موجب ایجاد زخم درآن ناحیه شود شما باید فوراً به پزشک مراجعه کنید. درمان با نور ماوراء بنفش درطول دوره ی فعال بیماری می تواند موثر باشد.

از آنجائیکه NLD با افزایش مقدارقند خون همراه است، بهترین راه برای پیشگیری از آن حفظ قندخون درسطح مطلوب است و برای افراد دیابتی انجام مراقبتهای فردی از بیماری دیابت بسیار مهم می باشد.

• درموپاتی دیابتی (Diabetic Dermopathy)

گاهی اوقات بنام نقطه های براق shin spots نیز نامیده می شود. این بیماری پوستی بر اثر تغییرات رگهای خونی تغذیه کنندۀ پوست ایجاد می شود. درموپاتی بصورت عارضۀ گرد یا بیضی شکل براقی بروی پوست نازک نواحی قدامی و پائینی پاها بصورت لکه های قرمز ظاهر شده که با اسکارهای قهوه ای رنگ خوب می شود. این نواحی غالباً سبب ایجاد خارش یا سوزش یا آسیب دیگری برای فرد نمی شوند و درمان طبی خاصی نیاز ندارد.

• اسکلروز دیجیتال (Digital sclerosis)

ضایعۀ پوستی که در آن پوست دست و انگشتان دست و پا ضخیم، واکسی و سخت می شود و گاهی سختی بندهای انگشتان را نیز سبب می شود. بهترین درمان این ضایعه مصرف داروهای پائین آورندۀ قندخون بیمار است. استفاده از لوسیونها و مرطوب کننده ها نیز می تواند سبب نرمی پوست شود.

• اروپتیو اگزانتوماتوزیس (Eruptive xanthomatosis)

این ضایعۀ پوستی زمانی ایجاد می شود که قند خون تحت کنترل نبوده و مقدار تری گلیسرید بیمار بسیار بالا باشد. مقاومت شدید بدن به انسولین، پاکسازی چربی را از خون مشکل می کند. افزایش زیاد چربی خون باعث پانکرانیت ( التهاب پانکراس) می شود. در این بیماری برجستگی های کوچک براق و زرد رنگی در پوست ایجاد می شود. این برجستگی های کوچک بوسیلۀ هالۀ قرمز رنگی همراه با خارش احاطه شده اند و غالباً در ناحیۀ صورت و باسن و گاهی در قسمت پشت بازو و رانها دیده می شوند. درمان این عارضه کنترل میزان چربی خون است که در این صورت این نقاط نیز ناپدید می شوند. در صورت بالا بودن چربی خون علاوه بر کنترل رژیم غذایی می توانید از داروهای پائین آورندۀ چربی خون طبق دستور پزشک استفاده نمایید.

دانه های قرمز، برآمدگی و تاول های پوستی:

• دانه های قرمز و برآمدگی ها

واکنش های آلرژیک به غذاها، نیش حشرات و داروها می تواند باعث ایجاد راش یا دانه های قرمز پوستی و فرورفتگی ها یا برآمدگی هایی بر روی پوست شود. این موضوع در افراد دیابتی بخصوص برای کسانی که انسولین تزریق می کنند، موضوع مهمی است. وجود هر نوع دانۀ قرمز و برجستگی در نواحی اطراف محل تزریق باید فوراً به پزشک اطلاع داده شود.

• تاول های دیابتی (bullosis diabeticorum)

در موارد نادر، افراد مبتلا به دیابت به مشکلات پوستی نظیر تاول که مشابه تاولهای حاصل از سوختگی است، مبتلا می شوند. اینگونه تاولها می تواند بروی انگشتان دست و پا، بروی دستها و پاها یا بازوها و رانها ایجاد گردد. تاولهای دیابتی غالباً بدون درد هستند و خود بخود از بین می روند. اینگونه مشکلات پوستی در افرادی که دیابتشان کنترل نشده و حاد است یا به نوروپاتی دیابتی مبتلا هستند، دیده می شود. کنترل دقیق قند خون همراه با مصرف صحیح داروهای دیابت می تواند باعث بهبود مشکلات پوستی گردد.

• راش های حلقوی منتشر (Disseminated granuloma annulare)

این مشکل پوستی کاملاً بصورت یک حلقۀ مشخص یا یک ناحیۀ قوسی شکل بروی پوست ظاهر میشود. اینگونه رش های پوستی غالباً بروی انگشتان و گوش ها ایجاد می شود اما می تواند بروی قفسۀ سینه یا شکم نیز ظاهر شود. این رش ها می توانند به رنگ قرمز، قرمز قهوه ای یا به رنگ پوست باشند و به درمان دارویی احتیاجی ندارند، اما گاهی اوقات داروهای موضعی استروئیدی نظیر هیدروکوتیزون می تواند به بهبود آنها کمک کند.

عفونت های باکتریهایی و قارچی در افراد دیابتی:

• عفونت های باکتریایی

انواع مختلفی از عفونت های باکتریایی می تواند پوست افراد مبتلا به دیابت را درگیر کند. عفونتهای پوستی شایع غالباً به وسیلۀ گروه شناخته شده ای از باکتریها که استافیلوکوکوس ها نام دارند، ایجاد می شوند. اینگونه عفونت های استافیلوکوکوسی در افرادی که به دیابت کنترل نشده مبتلا هستند، خطرناکتر و جدی تر است. اینگونه باکتریها در محل فولیکول مو در پوست می توانند باعث ایجاد التهاب شوند.

سایر عفونت ها شامل styes که سبب عفونت غده های موجود در پلک چشم و باکتریهایی که باعث عفونت در ناخن ها می شوند، می باشد.

برای درمان اکثر عفونت های باکتریهایی از درمانهای دارویی با آنتی بیوتیک بشکل قرص یا کرم یا هر دو، استفاده می شود.

• عفونت های قارچی

مخمری شبه قارچ که کاندیدا آلبیکن نام دارد باعث ایجاد اکثر عفونت های قارچی پوست در افراد مبتلا به دیابت می شود. اینگونه عفونت ها بخصوص در بانوان بصورت عفونت های قارچی واژن بروز می کند. منطقۀ دیگری که این عفونت ها در آن شایع است گوشۀ لبها است، که به آن انگولار چیلیتیس (angular cheilitis) می گویند، در این عفونت فرد احساس ایجاد بریدگی در گوشۀ دهان دارد.

قارچ ها می توانند در بین انگشتان پا و دست و ناخن ها ( اونیکومایکوز) عفونت ایجاد کنند. اینگونه قارچ ها سبب ایجاد خارش و رش هایی به رنگ قرمز روشن می شوند که غالباً بوسیلۀ تاول های ریز یا پوسته های ورقه ورقه، احاطه شده اند.

اینگونه عفونت ها غالباً در مناطق گرم و مرطوب پوست ایجاد می شود. سه عفونت قارچی شایع عبارتند از:

1. Jock itch، قرمز رنگ همراه با خارش در نواحی اندام تناسلی و قسمت داخلی رانها

2-athletes foot، عفونت های قارچی پای ورزشکاران که ما بین انگشتان پا ایجاد می شوند

3- ringworm، حلقوی شکل، قسمت هایی با پوست ناهموار که می تواند دارای خارش و سوزش باشد یا بصورت تاول ظاهر شود و بروی پاها، کشاله ران، قفسه سینه و شکم و حتی می تواند بروی پوست سر یا ناخن ها ظاهر شود

برای درمان عفونت های قارچی از داروهای ضدقارچ استفاده می شود.

ناراحتی های پوستی با چند علت مرکب:

خارش پوست: خارش پوست یا pruritus می تواند به علل مختلفی نظیر عفونت های قارچی،خشکی پوست یا عدم خون رسانی کافی به پوست ایجاد شود. چنانچه علت آن کم بودن جریان خون در پوست باشد، بیشتر در قسمت های پائین پا خارش ایجاد میشود که در این صورت استفاده از لوسیون برای نرم و مرطوب کردن پوست و جلوگیری از خشک شدن و خارش پوست موثر است.

آیا می توان از بروز مشکلات پوستی در افراد دیابتی جلوگیری نمود؟

مهمترین عامل برای جلوگیری از بروز مشکلات پوستی در افراد دیابتی کنترل دقیق قند خون در این افراد است عامل مهم دیگر، تبعیت از نصایح مشاورین دیابت در مورد تغذیه، ورزش و استفاده منظم و صحیح داروها است. عامل مهم دیگر مراقبت فردی از پوست برای کاهش خطر ابتلاء به مشکلات پوستی دیابتی است.

نوعی عفونت قارچی منجر به مرگ بوسیلۀ قارچ موکورمایکوسیز (Mucormycosis) در برخی افراد مبتلا به دیابت دیده می شود. این عفونت معمولا ً از حفرات بینی شروع شده و می تواند به چشم ها و مغز سرایت کند.

به توصیه های زیر برای جلوگیری از مشکلات پوستی عمل کنید:

- قند خونتان را در محدوده نرمال نگهدارید.

- از صابونهای ملایم و شامپوهای ملایم استفاده نمایید و به خوبی آبکشی و خشک کنید.

- از پودر تالک برای زیر بغل و کشاله ران استفاده کنید.

- دوش آب خیلی داغ نگیرید.

- به طور روزانه پوستتان را مرطوب کنید.

- میزان مایعات زیادی بنوشید تا پوستتان آبرسانی شود.

- هر نوع بریدگی را به سرعت درمان کنید. بریدگی های کوچک را با آب و صابون بشویید در صورت تجویز پزشک از پمادهای آنتی بیوتیک استفاده نمایند و در صورت بروز بریدگی بزرگ یا سوختگی سریعاً به پزشک مراجعه کنید.

- پاهای خود را هر روز وارسی کنید.

دیابت بیماری‌ای است که با افزایش سطح قند خون شناخته می‌شود. بسیاری از افراد گمان می‌کنند که خوردن بیش از حد قند و شکر می‌تواند منجر به بروز دیابت شود. مصرف بیش از حد قند و شکر می‌تواند شانس ابتلا به دیابت را بالا ببرد. اما این همه‌ی داستان نیست؛ بسیاری از عوامل دیگر هم از قبیل سبک زندگی و ژنتیک در احتمال بروز دیابت تاثیرگذار هستند. در متن پیش رو قصد داریم شما را با نقش شکر بر دیابت آشنا کنیم.

دیابت چیست؟

زمانی که بدن نتواند تعادل قند خون را به درستی حفظ کند، دیابت یا مرض قند رخ می‌دهد. بالا بودن سطح قند خون برای مدت زمان طولانی می‌تواند عوارض مختلفی برای بدن ایجاد کند؛ از جمله بیماری‌های قلبی و عروقی، آسیب اعصاب و آسیب کلیوی.
دو نوع اصلی دیابت وجود دارد:

نوع ۱

این نوع دیابت یک بیماری خودایمنی است و اغلب در سنین پایین‌تر بروز می‌کند. درمان دیابت نوع 1 از همان آغاز وابسته به مصرف انسولین است.

نوع 2

این نوع دیابت به مراتب شایع‌تر است و اغلب در سنین بالاتر بروز یافته. همچنین با عوامل مختلفی از جمله سبک زندگی و رژیم غذایی مرتبط است. درمان دیابت نوع 2 اغلب با استفاده از دارو آغاز شده و در مواردی نیاز به انسولین پیدا می‌کند.

نقش شکر در دیابت چگونه است؟

مطالعات مختلفی بر روی نقش شکر بر دیابت تاکنون انجام شده است. بسیاری از مطالعات انجام‌شده نشان داده است که افرادی که مرتباً نوشیدنی‌های قندی مصرف می‌کنند، تا ۲۵ درصد بیشتر از سایر افراد درمعرض ابتلا به دیابت نوع ۲ هستند. واقعیت این است که مصرف تنها یک نوشیدنی قندی در روز، شانس ابتلا به دیابت را تا ۱۳ درصد افزایش می‌دهد. فارغ از تاثیری که افزایش وزن به خودی خود می‌تواند بر روی ابتلا به دیابت داشته باشد.
اگر چه نتیجه این مطالعات به این معنی نیست که مصرف قند و شکر منجر به بروز دیابت می‌شود. اما ارتباط و نقش شکر در دیابت ثابت شده است. مصرف بیش از حد قند و شکر علاوه بر افزایش وزن، به واسطه تاثیری که بر روی عملکرد کبد می‌گذارد. می‌تواند زمینه را برای ابتلا به دیابت نوع ۲ فراهم کند.
برای کاهش تاثیرات مخرب مصرف شکر، سازمان جهانی بهداشت توصیه می‌کند که روزانه حداکثر ۱۰ درصد از کالری دریافتی را به قندهای افزوده اختصاص دهید.

نقش شکر در دیابت، آیا شیرین کننده‌های طبیعی با قند افزودنی متفاوت است؟

منظور از قند طبیعی، قندی است که درمیوه‌ها و سبزیجات است. این قندها سرعت جذب کمتری دارند و قند خون را آهسته‌تر بالا می‌برند. همچنین میوه‌ها و سبزیجات نسبت به بسیاری از غذاهای فرآوری‌شده حاوی قند بسیار کمتری هستند. از این جهت کنترل مصرف آن‌ها به مراتب ساده‌تر است؛ بنابراین بنظر می‌رسد تاثیر شکر طبیعی بر روی دیابت بی اثر است.

نقش شکر در دیابت، آیا شیرین‌کننده‌های مصنوعی احتمال ابتلا به دیابت را افزایش می‌دهند؟

شیرین‌کننده‌های مصنوعی اگرچه باعث افزایش سطح قند خون نمی‌شوند، اما مطالعات نشان داده است که با افزایش احتمال بروز دیابت نوع ۲ مرتبط هستند. برای مثال مصرف یک قوطی نوشابه رژیمی در روز ۲۵-۶۷ درصد بیشتر از حالتی که هیچ نوشابه‌ای مصرف نکنید، احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ را افزایش می‌دهد. با این حال علت اینکه قندهای مصنوعی می‌توانند احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ را افزایش دهند، همچنان مشخص نیست.

چه عوامل دیگری با افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ مرتبط هستند؟

عوامل متنوعی باعث افزایش احتمال ابتلا به دیابت نوع 2 می‌شود از جمله:

وزن

مطالعات نشان داده است که چاقی و اضافه وزن یکی از عوامل بسیار تاثیرگذار در افزایش احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ هستند. به نخوی که کاهش تنها ۵- ۱۰ درصد از وزن بدن می‌تواند تا حد زیادی احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ را کم کند.

ورزش

افراد کم‌تحرک نسبت به افراد ورزشکار دوبرابر بیشتر درمعرض ابتلا به دیابت نوع ۲ هستند. تنها ۱۵۰ دقیقه ورزش هوازی متوسط در هفته می‌تواند احتمال ابتلا به دیابت را به طرز محسوسی کاهش دهد.

سیگار

مصرف ۲۰ نخ یا بیشتر سیگار در روز، احتمال ابتلا به دیابت را دوبرابر می‌کند.

ژنتیک

تاثیر ژنتیک بر ابتلا به دیابت نشان داده است که در صورتی که فردی از اعضای خانواده‌تان سابقه ابتلا به دیابت نوع ۲ داشته است. احتمال بروز بیماری در شما هم نسبت به سایر افراد جامعه به مراتب بیشتر است.

چگونه احتمال بروز دیابت را کم کنیم؟

علاوه بر کم کردن مصرف قند و شکر، کارهای زیادی هست که با انجام آن‌ها می‌توانید ریسک ابتلا به دیابت را کاهش دهید؛ از جمله:

• تعادل را در رژیم غذایی خود رعایت کنید: میوه، سبزیجات، غلات کامل و آجیل را به رژیم غذایی خود اضافه کنید.

• قهوه بنوشید: مصرف هر یک لیوان قهوه در روز، ریسک ابتلا به دیابت را تا ۷ درصد کم می‌کند.

• سبزیجات برگ‌سبز بخورید: خوردن سبزیجات برگ‌سبز تا ۱۴ درصد ریسک ابتلا به دیابت را کم می‌کند.

قطع مصرف قند و شکر و نوشیدنی های قندی باعث جلوگیری از ابتلا به دیابت می‌شود. خوشبختانه راه‌های زیادی برای کاهش مصرف قند و شکر و در عین حال تجربه یک وعده غذایی خوشمزه و لذتبخش وجود دارد.

نکته پایانی درباره نقش شکر در دیابت

مصرف بیش از حد قند و شکر می‌تواند باعث افزایش احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ شود. قندهای طبیعی موجود در میوه‌ها و سبزیجات ارتباطی با افزایش احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ ندارند. در حالی که قندهای مصنوعی شانس ابتلا به دیابت را افزایش می‌دهند.
علاوه بر مصرف قند و شکر، افزایش وزن، کم‌تحرکی و عوامل ژنتیکی هم در افزایش احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ دخیل هستند. مصرف میوه‌ها و سبزیجات، مصرف قهوه روزانه و محدودیت مصرف الکل تا حد زیادی می‌توانند خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را کم کنند.

یکی از روش های کاهش ابتلا به دیابت تغییر سبک زندگی است. فراموش نکنید که هیچ‌وقت برای تغییر دیر نیست. قرار نیست کار سختی انجام دهید. برخی قدم‌های جزئی مثل انجام چند دقیقه ورزش روزانه یا اضافه کردن سبزیجات به رژیم غذایی هم می‌توانند تاثیرات شگرفی ایجاد کنند.

در متن پیش رو قصد داریم شما را با برخی از روش های کاهش ابتلا به دیابت آشنا کنیم.

اصلاح سبک زندگی چگونه می‌تواند به کاهش خطر ابتلا کمک کند؟

تغییر سبک زندگی می‌تواند به پیشگیری از شروع دیابت نوع 2 شایع‌ترین نوع دیابت در جهان کمک کند. اهمیت پیشگیری، به‌ویژه در مواردی که احتمال ابتلای‌تان به دیابت به دلیل اضافه‌وزن، چاقی، چربی خون یا سابقه خانوادگی بالا باشد، اهمیت بیشتری دارد.

علاوه بر این، درصورتی که برای‌تان تشخیص پیش‌دیابت یا پره‌دیابت داده باشند، اصلاح سبک زندگی می‌تواند در پیشگیری از شروع دیابت نوع 2 تاثیر ویژه‌ای داشته باشد. پره‌دیابت به شرایطی گفته می‌شود که قند خون از حد طبیعی بالاتر است؛ اما نه آن‌قدر که به آن دیابت اطلاق شود.

علاوه بر این، تغییر در سبک زندگی می‌تواند به پیشگیری از عوارض بیماری دیابت از جمله آسیب کلیوی، آسیب اعصاب و آسیب قلبی‌عروقی کمک کند. فراموش نکنید که هیچ‌وقت برای تغییر دیر نیست.

با انجام کارهای زیر خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را کاهش دهید

1. کاهش ابتلا به دیابت و کاهش وزن

یک روش کاهش ابتلا به دیابت انجام مرتب ورزش است. کاهش وزن به کاهش خطر دیابت کمک می‌کند. تحقیقی نشان داده است که کاهش تنها 7 درصد از وزن با کمک رژیم غذایی و ورزش می‌تواند تا 60 درصد خطر ابتلا به دیابت را کم کند. انجمن دیابت آمریکا (ADA) به مبتلایان به پره‌دیابت توصیه می‌کند که بین 7 تا 10 درصد از وزن‌شان را برای پیشگیری از وقوع دیابت کم کنند. کاهش وزن بیشتر قطعاً موثرتر خواهد بود.

قبل از شروع به کاهش وزن، برای خودتان یک هدف در نظر بگیرید و با پزشک خود در این باره مشورت کنید. پزشک در صورت لزوم شما را به یک متخصص تغذیه ارجاع خواهد داد.

2. کاهش ابتلا به دیابت و ورزش

دیگر روش کاهش ابتلا به دیابت انجام منظم ورزش فواید متنوعی دارد؛ از جمله:

• کاهش وزن

• کاهش سطح قند خون

• تقویت حساسیت سلول‌ها به هورمون انسولین – که خود به حفظ قند خون در محدوده طبیعی کمک می‌کند.

میزان ورزش توصیه‌شده برای تقویت کاهش وزن و رسیدن به وزن ایده‌آل شامل مقادیر زیر است:

ورزش هوازی

سعی کنید حداقل 30 دقیقه ورزش هوازی از قبیل پیاده‌روی یا شنا در بیشتر روزهای هفته انجام دهید. سعی کنید در مجموع 150 دقیقه در هفته ورزش هوازی انجام دهید.

ورزش مقاومتی

ورزش مقاومتی– حداقل 2 تا 3 بار در هفته- به افزایش قدرت و حفظ تعادل کمک می‌کنند. از جمله ورزش‌های مقاومتی می‌توان به یوگا و وزنه‌برداری اشاره کرد.

3.کاهش ابتلا به دیابت و غذاهای گیاهی

از روش کاهش ابتلا به دیابت می‌توان به استفاده از رژیم غذایی اشاره کرد. گیاهان ویتامین، مواد معدنی و کربوهیدرات را به رژیم غذایی‌تان اضافه می‌کنند. فیبر به آن بخش از رژیم غذایی گیاهی گفته می‌شود که قابل جذب برای بدن نیست. اما این به این معنی نیست که فیبر خاصیتی ندارد. غذاهای سرشار از فیبر علاوه بر این که به کاهش وزن کمک می‌کنند، احتمال ابتلا به دیابت را هم کاهش می‌دهند. سعی کنید غذاهای گیاهی متنوعی را به رژیم غذایی‌تان اضافه کنید. از جمله فواید فیبر در ژیم غذایی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• سرعت جذب قند را کاهش می‌دهد و به کاهش سطح قند خون کمک می‌کند.

• جذب چربی و کلسترول را مختل می‌کند.

• به مدیریت سایر عوامل خطر مرتبط با دیابت از قبیل فشار خون هم کمک می‌کند.

• با احساس سیری زودرس به کاهش اشتها و کاهش وزن کمک می‌کنند.

4. کاهش ابتلا به دیابت و چربی‌های سالم

غذاهای چرب سرشار از کالری هستند و لازم است متعادل مصرف شوند. برای کمک به کاهش و مدیریت وزن لازم است که رژیم غذایی‌تان شامل غذاهای متنوع حاوی چربی‌های غیراشباع باشد. گاهی اوقات به چربی‌های غیراشباع چربی خوب هم گفته می‌شود.

چربی‌های غیراشباع به کنترل سطح چربی خون و حفظ سلامتی قلب و عروق کمک می‌کنند. منابع چربی‌های خوب شامل موارد زیر است:

• روغن زیتون، آفتابگردان و کانولا

• آجیل از قبیل بادام و دانه کدو

• ماهی‌های چرب مثل سالمون یا تن

چربی‌های اشباع – یا در اصطلاح چربی بد- آن دسته از چربی‌ها هستند که در گوشت قرمز یا محصولات لبنی یافت می‌شوند. لازم است که این نوع چربی‌ها تنها بخش کوچکی از رژیم غذایی را در بر بگیرند. با جایگزین کردن لبنیات کم‌چرب و گوشت سفید می‌توانید مصرف این نوع چربی‌ها را در رژیم غذایی خود محدود کنید.

5. رژیم‌های غذایی مد روز را رها کرده و یک رژیم غذایی سالم را جایگزین کنید

بسیاری از رژیم‌های غذایی مد روز، از قبیل رژیم کتو، اگر چه ممکن است به کاهش وزن کمک کنند؛ اما مطالعات کمی درباره فواید طولانی‌مدت این نوع رژیم‌های غذایی در پیشگیری از دیابت در دسترس است.

رژیم غذایی شما لازم است به گونه‌ای تنظیم شود که به کاهش وزن و در ادامه به حفظ وزن در محدوده طبیعی کمک کند. بنابراین، تصمیمات غذایی سالم باید شامل یک استراتژی باشد که بتوانید آن را به‌عنوان یک عادت مادام‌العمر حفظ کنید.

یک استراتژی ساده برای داشتن یک رژیم غذایی سالم، تقسیم کردن ظرف غذا به 3 بخش مجزا است:

• نیمی از آن میوه و سبزیجات
• یک چهارم: غلات کامل
• یک چهارم: غذاهای غنی از پروتئین مثل ماهی، حبوبات یا گوشت بدون چربی

​​​​​​​

چه زمانی لازم است به پزشک مراجعه کنیم؟

انجمن دیابت آمریکا (ADA) غربالگری روتین برای تشخیص دیابت نوع 2 را برای همه افراد بالای 45 سال و نیز افراد زیر توصیه می‌کند:

• افراد جوان‌تر از 45 سالی که چاقی یا اضافه‌وزن دارند و 1 مورد یا بیشتر از عوامل خطر مرتبط با دیابت را دارند
• زنانی که سابقه ابتلا به دیابت بارداری داشته‌اند
• افراد مبتلا به پره‌دیابت یا پیش‌دیابت
• کودکان مبتلا به چاقی یا اضافه‌وزن با سابقه خانوادگی ابتلا به دیابت نوع 2 یا سایر عوامل خطر

​​​​​​​نکته پایانی درباره راه های کاهش خطر ابتلا به دیابت

نگرانی‌های خودتان را در مورد پیشگیری از دیابت نوع 2 با پزشک غدد خود درمیان بگذارید. او توصیه‌های ضروری را در رابطه با پیشگیری از خطر ابتلا به دیابت نوع 2 در اختیار شما قرار خواهد داد.

دیابت نوع 2 با عوارض مختلفی همراه است. در صورت ابتلا به بیماری، درگیری بخش‌های مختلف بدن از سیستم قلبی‌عروقی گرفته تا دستگاه گوارش و حتی پوست و دندان‌ها هم محتمل است. عوامل مختلفی هستند که بر روی افزایش یا کاهش احتمال بروز این عوارض تاثیرگذار هستند؛ سن و تعداد سال‌های ابتلا به بیماری، از جمله مهم‌ترین این عوامل هستند. در متن پیش رو قصد داریم شما را با تاثیر سن بر دیابت عوارض ناشی از دیابت نوع 2 آشنا کنیم.

تاثیر سن بر دیابت نوع 2 چگونه است؟

هر چه سن افزایش می‌یابد، احتمال ابتلا به عوارض ناشی از دیابت نوع 2 هم بیشتر می‌شود. برای مثال، سالمندان بیشتر در معرض ابتلا به سکته مغزی و حمله قلبی هستند. علاوه بر این، سالمندان بیش از افراد دیگردر معرض عوارض مختلف دیابت نوع 2 از قبیل آسیب کلیوی، از دست دادن بینایی و نیز آسیب اعصاب هستند.

با این حال، فراموش نکنید که در هر سنی می‌توانید گام‌هایی را در جهت کاهش ابتلا به عوارض ناشی از دیابت نوع 2 بردارید. رعایت توصیه‌های پزشک معالج و نیز رعایت یک سبک زندگی سالم می‌تواند تغییرات قابل توجهی را در روند بیماری شما ایجاد کند.

در صورتی که نگران ابتلا به عوارض ناشی از دیابت نوع 2 هستید، خوب است که با پزشک غدد خود در این باره مشورت کنید. او توصیه‌ها و مراقبت‌های لازم را در اختیارتان قرار خواهد داد.

چه عواملی ریسک ابتلا به عوارض ناشی از دیابت نوع 2 را افزایش می‌دهند؟

عوامل مختلفی بر روی ریسک ابتلا به دیابت نوع 2 تاثیرگذارند که یکی از این عوامل تاثیر سن بر دیابت است. برخی از این عوامل با کمک دارو یا اصلاح سبک زندگی قابل تغییرهستند؛ این در حالی است که برخی دیگر از قبیل سن یا عوامل ژنتیکی غیرقابل تغییر هستند.

عوامل زیر هم می‌توانند بر روی ریسک ابتلا به دیابت نوع 2 تاثیرگذار باشند:

• بیماری‌های زمینه‌ای فرد مبتلا
• سابقه‌ خانوادگی ابتلا به بیماری دیابت
• وزن
• موقعیت اجتماعی-اقتصادی
• نژاد
• جنسیت
• سبک زندگی

همچنین، میزان پایبندی شما به درمان هم تاثیر ویژه‌ای در میزان بروز عوارض بیماری دیابت نوع 2 دارد. برای مثال، در صورتی که عموماً قند خون یا عدد A1C بالاتر از مقدار هدف توصیه‌شده باشد، احتمال ابتلای شما به عوارض بیماری بالا می‌رود. علاوه بر این، کلسترول و فشار خون بالا هم این احتمال را بالا می‌برند.

برای این که بهتر بفهمید چه عواملی در شما احتمال ابتلای‌تان را به عوارض ناشی از دیابت افزایش می‌دهد، خوب است با پزشک خود در این باره مشورت کنید. او می‌تواند به شما در تنظیم برنامه‌ای جهت پیشگیری از عوارض ناشی از دیابت نوع 2 کمک کند.

چگونه می‌توانم احتمال ابتلا به عوارض ناشی از دیابت نوع 2 را کاهش دهم؟

برای کاهش ریسک ابتلا به عوارض ناشی از دیابت نوع 2، لازم است که توصیه‌های پزشک معالج‌تان را در درمان دیابت نوع 2 به‌دقت دنبال کنید. همچنین، علاوه بر کنترل صحیح قند خون، لازم است که مراقب سایر جنبه‌های سلامتی از قبیل فشار خون، کلسترول و نیز افسردگی هم باشید.

در درمان دیابت، پزشک ممکن است:

• دارو تجویز کند
• درمان‌های تکمیلی از قبیل جراحی کاهش وزن را توصیه کند
• توصیه به تغییراتی در سبک زندگی از قبیل انجام منظم ورزش یا تغییر رژیم غذایی کند
• توصیه کند که قند خون‌تان را در فواصل منظمی اندازه‌گیری کنید
• از شما بخواهد که در فواصل منظمی به او مراجعه کنید.

علاوه بر ارزیابی منظم سطح قند خون، انجمن دیابت آمریکا (ADA)، مبتلایان به دیابت نوع 2 را به غربالگری موارد زیر هم توصیه می‌کند:

• فشار خون بالا
• سطح بالای کلسترول یا تری‌گلیسیرید خون (چربی خون بالا)
• علائم بیماری عروق محیطی
• علائم درگیری کلیوی
• علائم آسیب عصبی
• کاهش بینایی

از پزشک خود درباره این که چه زمانی و در چه فواصلی لازم است برای غربالگری موارد نامبرده اقدام کنید، سوال کنید. زمان مناسب برای انجام غربالگری‌های نامبرده، فرد به فرد و براساس وضعیت سلامتی فرد مبتلا فرق می‌کند. علاوه بر این، درصورتی که هرگونه نگرانی ‌ای درباره برنامه درمانی فعلی خود دارید، با پزشک خود در این باره صحبت کنید. همچنین، در صورت بروز هر گونه علامت جدید یا مشکل در مدیریت قند خون، پزشک‌تان را درجریان قرار دهید.

برای کاهش عوارض دیابت نوع 2 چه تغییراتی را لازم است در سبک زندگی‌ام ایجاد کنم؟

دنبال کردن یک سبک زندگی سالم برای مدیریت صحیح قند خون و نیز کاهش ریسک ابتلا به عوارض ناشی از دیابت نوع 2 ضروری است. برای رسیدن به بالاترین سطح سلامتی تلاش کنید تا:

• یک رژیم غذایی سالم و متعادل را دنبال کنید
• مصرف الکل را محدود کنید
• سیگار نکشید و از تماس با دود سیگار هم تا حد امکان پرهیز کنید
• حداقل 150 دقیقه در هفته ورزش کنید
• به اندازه کافی در طول روز بخوابید
• پوست‌تان را تمیز و خشک نگه دارید
• اضطراب‌تان را مدیریت کنید.

برای کمک به داشتن یک سبک زندگی سالم، پزشک ممکن است شما را به یک متخصص ارجاع دهد. او می‌تواند علاوه بر توصیه‌های مربوط به رژیم غذایی، در کنترل سطح قند خون، فشار خون و چربی خون به شما کمک کند.توصیه‌های درمانی او را به‌دقت دنبال کنید و در صورت هرگونه تغییر در علائم‌تان، آن‌ها را در جریان قرار دهید.

درصورت بروز عوارض بیماری دیابت نوع 2 چه کار کنیم؟

درصورتی که متوجه هرگونه تغییر در وضعیت جسمی یا روحی خود شدید، لازم است که پزشک خود را در جریان قرار دهید. آن‌ها می‌توانند علت بروز علائم را یافته و درمان مناسب را برای آن آغاز کنند. فراموش نکنید درصورت بروز عوارض بیماری، هرچه زودتر اقدامات تشخیصی را انجام دهید و درمان را شروع کنید. در درازمدت نتایج بهتری خواهید گرفت.

نکته پایانی درباره تاثیر سن بر دیابت

فارغ از تاثیر سن بر دیابت همیشه می‌توانید با رعایت برخی نکات، احتمال بروز عوارض دیابت را کاهش دهید. با پزشک غدد خود درباره انتخاب سبک زندگی مناسب مشورت کنید.

تولد فرصتی است برای زندگی کردن،

برای ماجراجویی و رسیدن به هدفی که ما را به عنوان یک انسان تعریف می کند.

اگر میخواهیم به هدف دست پیدا کنیم و در مسیر پر پیچ و خم زندگی با ثبات قدم برداریم، به جسمی سالم و توانا نیاز خواهیم داشت.

سلامتی به ما قدرت میدهد تا مهربان باشیم و مهربانی کنیم، مثمر ثمر باشیم و برای خلق دنیایی زیبا تلاش کنیم.

سلامتی قدرتی است که به ما توان پیش رفتن میدهد.

بیایید امروز در آستانه روز جهانی دیابت بیشتر به فکر سلامت جسم و جانمان باشیم،

از خودمون و اطرافیانمان محافظت کنیم و باور داشته باشیم که بدون سلامتی، این نعمت زیبا، نمیشود آنطور که باید و شاید زندگی کرد.

14 نوامبر مصادف با 23 آبان روز جهانی دیابت گرامی باد..

دیابت و نقرس دو بیماری مجزا و متفاوت هستند؛ اما دانشمندان ارتباطی را بین این دو یافته‌اند. نقرس نوعی بیماری مفصلی است که به دنبال رسوب اوریک اسید رخ می‌دهد. این درحالی است که دیابت به دنبال افزایش سطح قند خون رخ می‌دهد. فارغ از تفاوت‌هایی که این دو بیماری دارند، عوامل خطر مشترکی دارند که همزمان خطر ابتلا به هر دو بیماری را افزایش می‌دهند. دانشمندان هنوز ارتباط دقیق بین دیابت و نقرس را نمی‌دانند؛ اما برخی احتمالات نشان می‌دهند که این دو بیماری با هم ارتباط دارند.
در متن پیش رو قصد داریم شما را با ارتباط بین دیابت نوع ۲ و نقرس آشنا کنیم.

نقرس چیست؟

نقرس نوعی التهاب مفصل است که به دنبال رسوب بیش از حد اسید اوریک رخ می‌دهد. مواد غذایی زیر می‌توانند باعث افزایش سطح اوریک اسید در بدن شوند:

• گوشت قرمز
• آبجو
• مخمر
• برخی غذاهای دریایی

مقاومت به انسولین و دیابت

دیابت زمانی رخ می‌دهد که سطح قند یا گلوکز خون از حد طبیعی بالاتر باشد. مقاومت به انسولین شرایطی است که می‌تواند درنهایت منجر به افزایش سطح قند خون شده و زمینه را برای ابتلا به دیابت فراهم کند.

نقرس و مقاومت به انسولین

تولید بیش از حد اسید اوریک در بدن، علت اصلی وقوع نقرس است. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۶ نشان داده است که تولید بیش از حد اسیداوریک می‌تواند باعث بدتر شدن مقاومت به انسولین شود. مقاومت به انسولین خود می‌تواند باعث افزایش احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ شود. بنابراین، به نظر می‌رسد ارتباطی بین ابتلای همزمان به دیابت و نقرس وجود دارد.

آیا ابتلا به نقرس احتمال ابتلا به دیابت را افزایش می‌دهد؟

اگر فردی مبتلا به نقرس باشد، احتمال بیشتری دارد که در آینده به دیابت نوع ۲ مبتلا شود. مطالعه‌ای نشان داده است که زنان مبتلا به نقرس، ۷۱ درصد بیشتر احتمال دارد که به دیابت نوع ۲ مبتلا شوند. از سوی دیگر، مردان مبتلا به نقرس هم ۲۲ درصد بیش از سایرین درمعرض ابتلا به دیابت نوع ۲ هستند.

آیا ابتلا به دیابت احتمال ابتلا به نقرس را افزایش می‌دهد؟

به گفته سازمان پیشگیری و کنترل بیماری‌ها (CDC)، شواهدی وجود دارد که افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ در آینده بیشتر احتمال دارد که به نقرس دچار شوند. دیایت و نقرس عوامل خطر مشترک زیادی دارند؛ از جمله:

• ابتلا به چاقی
• مصرف الکل
• رژیم غذایی ناسالم

نقرس چگونه درمان می‌شود؟

درمان نقرس اغلب وابسته به مصرف داروهایی است که به کنترل سطح اسیداوریک کمک می‌کنند. همچنین ممکن است پزشک داروهای مسکن یا کورتون را هم برای کنترل درد و التهاب در زمان عود بیماری تجویز کند.
در کنار درمان دارویی، لازم است نکات زیر را به منظور پیشگیری از پیشرفت بیماری رعایت کنید:

• داشتن یک وزن ایده‌آل
• کاهش مصرف الکل
• محدودیت مصرف گوشت قرمز

دیابت چگونه درمان می‌شود؟

دیایت یک بیماری مادام‌العمر است و لازم است تا پایان عمر مراقبت‌های ضروری را برای کنترل بیماری رعایت کنید‌. درمان دیابت نوع ۱ از همان آغاز وابسته به دریافت انسولین است؛ این درحالی است که درمان دیابت نوع۲ اغلب با استفاده از قرصهای کاهش دهنده قند خون آغاز شده و در ادامه ممکن است نیاز به تزریق انسولین باشد. متفورمین از جمله درمان‌های دارویی رایج دیابت است.
علاوه بر درمان دارویی، لازم است نکات زیر را هم برای کنترل صحیح بیماری رعایت کنید:

• کنترل سطح قند خون و حفظ آن در محدوده هدف
• داشتن وزن ایده‌آل
• مصرف یک رژیم غذایی سالم و متعادل
• انجام منظم ورزش
• کنترل چربی خون
• عدم مصرف سیگار

فراموش نکنید که برای دریافت درمان مناسب لازم است به پزشک متخصص غدد مراجعه کنید.

نکات ضروری رژیم غذایی مبتلایان به نقرس

یک رژیم غذایی مناسب علاوه بر کاهش ریسک ابتلا به نقرس، می‌تواند در بهبود علائم حین عود بیماری موثر باشد. از این رو، لازم است مصرف مواد غذایی زیر را قطع یا محدود کنید:

• گوشت قرمز مثل گوشت گاو
• گوشت احشا مثل جگر و قلوه
• برخی غذاهای دریایی از قبیل ساردین و ماهی تن
• آبجو
• آبمیوه، غلات و آب‌نبات

از جمله غذاهای مفید برای مبتلایان به نقرس می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• میوه‌های تازه
• سبزیجات
• آجیل
• سیب‌زمینی
• پاستا
• تخم مرغ
• مرغ

​​​​​​​

در ادامه مقاله ارتباط بین بیماری دیابت و نقرس می‌خواهیم درباره رعایت نکاتی جهت کنترل علائم و پیشگیری از بروز عوارض این بیماریها صحبت کنیم:

• آب بنوشید:روزانه لازم است حداقل 8 لیوان آب بنوشید. مصرف آب به میزان کافی به عملکرد صحیح کلیه‌ها کمک می‌کند. در زمان عود بیماری نقرس لازم است مصرف آب را به 16 لیوان در روز برسانید.
• از مصرف آبجو و سایر نوشیدنی‌های الکلی خودداری کنید: آبجو می‌تواند سطح اوریک اسید را در بدن افزایش دهد. همچنین، الکل احتمال عود و پیشرفت بیماری را افزایش می‌دهد. بنابراین، لازم است مصرف نوشیدنی‌های الکی را به حداقل برسانید.
• قهوه بنوشید: قهوه به پیشگیری از عود بیماری کمک می‌کند. مطالعات نشان داده است که مصرف 1 لیوان یا بیشتر قهوه در طول روز احتمال ابتلا به نقرس را تا حد زیادی کاهش می‌دهد.

​​​​​​​چگونه از ابتلا به دیابت و نقرس پیشگیری کنیم؟

برای پیشگیری از دیایت نوع ۲ درصورت ابتلا به نقرس، لازم است که یک رژیم غذایی متعادل داشته باشید، ورزش کنید و وزن‌تان را در محدوده طبیعی حفظ کنید.
اگر نقرس دارید، لازم است از مصرف غذاهایی که باعث افزایش بیش از حد سطح اوریک اسید می‌شوند، خودداری کنید. همچنین، درمان دارویی توصیه‌شده توسط پزشک معالج‌تان را به‌دقت رعایت کنید.
همچنین، نوشیدن زیاد آب را فراموش نکنید. آب بخش مهمی از یک رژیم غذایی متعادل است و به حفظ سلامتی کلیه‌ها کمک می‌کند.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

درصورت تشدید بیماری نقرس، درموارد حفیف می‌توانید در منزل و با کمک داروهای ضدالتهابی آن را درمان کنید. با این حال، در صورت بروز موارد زیر، لازم است که به پزشک مراجعه کنید:

• احساس درد شدید
• بروز سایر عوارض بیماری از قبیل سنگ کلیوی

همچنین، درصورت بروز علائم دیابت لازم است به پزشک مراجعه کنید؛ از جمله:

• تکرر ادرار
• تاری دید
• خشکی پوست
• بی‌حسی
• افزایش احساس تشنگی

​​​​​​​نکته پایانی درباره دیابت و نقرس

اگرچه ارتباط بین دیابت و نقرس هنوز به طور کامل مشخص نشده است؛ اما ابتلا به یکی می‌تواند باعث افزایش احتمال ابتلا به دیگری شود. با انجام کارهای زیر می‌توانید از وقوع دیابت و نقرس تا حدی پیشگیری کنید:

• داشتن وزن ایده‌آل
• رژیم غذایی متعادل
• مصرف مقادیر کافی آب در طول روز
• انجام منظم ورزش

در رژیم‏ های غذایی بیماران مبتلا به دیابت مقدار کربوهیدرات موجود در رژیم به دقت تنظیم می ‏شود و این کربوهیدرات در وعده‏ های غذایی مختلف در طول روز تقسیم می‏ شود تا از افزایش ناگهانی قند خون جلوگیری شود. به همین دلیل همواره توصیه می‏ شود که وعده ‏های غذایی به صورت کاملا منظم و بر طبق ساعات منظم مصرف شوند. انتخاب مواد غذایی که در رژیم این بیماران گنجانده می‏ شود با توجه بسیاری صورت می ‏گیرد و متخصص تغذیه با توجه میزان قند موجود در ماده‏ ی غذایی و اثر این ماده بر قند خون و همچنین نوع دارویی که بیمار مصرف می‏ کند، نوع غذا را انتخاب می ‏کند. بسیاری از بیماران پس از گذراندن دوره ‏هایی از رژیم غذایی به نتایج بسیار خوبی در رابطه با کنترل بیماری می رسند.

انتخاب درست مواد غذایی

برای کنترل دیابت نه تنها باید رژیم غذایی را رعایت کرد بلکه باید مواد غذایی را درست انتخاب کرد. در رژیم‏های غذایی بیماران مبتلا به دیابت از مواد غذایی که قند خون را به سرعت و به میزان زیادی بالا می ‏برند پرهیز می ‏شود. به این مواد اصطلاحاً مواد غذایی با شاخص گلیسمیک بالا گفته می ‏شود. برای مثال هندوانه از میوه‏ هایی است که شاخص گلیسمیک بالایی دارد و مصرف آن به صورت کنترل نشده باعث افزایش شدید قند خون در بیماران مبتلا به دیابت می ‏شود و این بیماران باید در مصرف این میوه ها دقت کنند و در صورت تمایل به مصرف آن ها، باید اندازه مشخص با توجه به واحد میوه مصرف شود.

مصرف فیبر در رژیم غذایی

مصرف فیبر غذایی در رژیم بیماران مبتلا به بیماری‏ دیابت بیشتر از افراد دیگر توصیه می‏ شود. پژوهش‏های مختلفی که در مورد نقش تغذیه در پیشگیری و کنترل دیابت صورت گرفته است نشان داده ‏اند که مصرف فیبرهای غذایی به ویژه ترکیباتی که حاوی ترکیبی از فیبرهای محلول و نامحلول هستند نقش مثبتی در کاهش و کنترل قند خون دارند. به همین دلیل توصیه می ‏شود که بیماران مبتلا به دیابت به همراه غذا، مقادیر کافی سبزیجات مصرف کنند و نان‏های سبوس‏دار و غلات سبوس‏دار را به جای نان‏های معمولی استفاده کنند. مواد حاوی فیبر غذایی شامل: حبوبات مثل لوبیا و عدس و میوه هایی مثل سیب ، گلابی ، زردآلو ، میوه های توت مانند ، پرتقال ، هلو و آلو حاوی فیبر هستند که سطح قند خون را به کندی افزایش می دهند، ولی در مصرف آنها نباید زیاده روی کنید.

مصرف اسیدهای چرب امگا 3

مصرف اسید چرب امگا 3 که در منابع غذایی مختلفی مثل ماهی، گردو و سویا وجود دارد در بیماران مبتلا به دیابت به ویژه در کودکان مبتلا به این بیماری به کنترل و کاهش قند خون کمک می‏ کند.

توصیه های غذایی به افراد مبتلا به دیابت

1- غذا را در شش وعده مصرف کنید. (صبحانه، ساعت ده، ناهار، عصرانه، شام و قبل از خواب) و ساعات صرف غذا منظم باشد.
2- مصرف مواد نشاسته ای مثل برنج، نان، ماکارونی، سیب زمینی طبق مقادیر گفته شده در رژیم غذایی تنظیم شده توسط متخصص تغذیه باشد و ترجیحا از نان های سبوس دار مانند نان سنگک، نان جو استفاده کنید.

3- مصرف نمک محدود شود. نمک سرسفره حذف شده و از مصرف غذاهای نمک سود شده مثل ماهی دودی، چیپس، پفک، خیار شور، سس گوجه فرنگی، زیتون، آجیل، تخمه شور و مواد غذایی کنسرو شده خودداری کنید.
4- میوه و سبزی حتی الامکان بصورت تازه مصرف شود. مصرف کدو و خیار با پوست به همراه ماست توصیه می شود.

5- مصرف موادغذایی اشتها آور مثل آبلیمو، سرکه و ترشی در بیماران مبتلا به دیابت کاهش یابد.

6- پوست مرغ و ماهی و چربی های قابل مشاهده بر روی گوشت قبل از طبخ از آن جدا شود.
7- ترجیحا غذاها بصورت کبابی و آب پز تهیه شود.
8- برای جلوگیری از افت قند خون در هنگام خواب، بهتر است یک میان وعده پیش از خواب مصرف کنید.
9- روزانه نیم ساعت پیاده روی با سرعت یکنواخت و متوسط به خصوص پس از صرف غذا، در تنظیم سطح گلوکز خون موثر است.
10- در زمان افت قند که علائم آن عرق سرد، لرزش، تاری دید، ضعف و بیحالی، تپش قلب، سرگیجه، رنگ پریدگی، گیجی، تنفس تند و کوتاه و حالت تهوع می باشد از شربت قند (یک قاشق غذا خوری شکر در یک لیوان آب)، یا یک قاشق غذاخوری عسل یا نصف لیوان آب میوه استفاده کنید. اگر بعد از 15 دقیقه علائم برطرف نشد دوباره از اقلام ذکر شده مصرف کنید.

یکی از تست‌های غربالگری مهم در دوره بارداری، اندازه‌گیری قند خون و بررسی و تست دیابت بارداری است. بالا رفتن قند خون در دوره بارداری می‌تواند زمینه را برای ابتلا به دیابت بارداری فراهم بکند. دیابت بارداری در صورتی که به‌موقع تشخیص داده نشود و درمان آن صورت نگیرد، می‌تواند عوارض مهمی ‌برای مادر و جنین ایجاد کند.

در متن پیش رو قصد داریم شما را با دیابت بارداری و آزمایش آن در دوره بارداری آشنا کنیم‌.

دیابت بارداری چیست؟

دیابت بارداری منجر به بالا رفتن بیش از حد طبیعی قند خون می‌شود. این نوع دیابت تنها در زمان بارداری رخ می‌دهد و در اغلب موارد به محض زایمان از بین می‌رود. زنان مبتلا به دیابت بارداری به دلیل مقاومت به انسولین، قند خونی بالاتر از حد طبیعی دارند. انسولین هورمونی است که وظیفه تنظیم قند خون را برعهده دارد.

دیابت بارداری در هر زمانی از دوره بارداری ممکن است رخ بدهد؛ اما عموماً در بین هفته‌های ۲۴ تا ۲۸ رخ می‌دهد. از این رو، تست غربالگری دیابت بارداری نیز در این هفته‌ها انجام می‌شود. انجام تست دیابت بارداری یکی از مراقبت‌های ضروری در دوران بارداری است.

اگر باردار هستید لازم است حداقل 1 بار از نظر دیابت در دوران بارداری غربالگری شوید. پزشک بر اساس ریسک‌فاکتورهایی که دارید به شما می‌گوید که چه زمانی برای انجام تست بارداری مناسب است.

دیابت بارداری چه علائمی‌ دارد؟

بسیاری از زنان مبتلا به دیابت بارداری هیچ علامتی ندارند. از سوی دیگر، بسیاری از علائم مربوط به دیابت، با علائم معمول بارداری همپوشانی دارند. از جمله این علائم می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• تکرر ادرار
• تشنگی بیش از حد
• خستگی

در صورتی که هر یک از علائم نامبرده را بیش از حد معمول تجربه کردید، لازم است که پزشک خود را در جریان قرار دهید.

دیابت بارداری به چه علت رخ می‌دهد؟

علت اصلی دیابت بارداری ناشناخته است؛ اما ممکن است به دنبال ترشح هورمون‌هایی از جفت ایجاد شود. این هورمون‌ها اگرچه به رشد جنین کمک می‌کنند؛ اما می‌توانند زمینه را برای مقاومت به انسولین نیز فراهم کنند. مقاومت به انسولین نیز خود می‌تواند سبب بالا رفتن قند خون شود. به این دلیل که گلوکز نمی‌تواند به‌درستی وارد سلول‌ها شود و در داخل خون تجمع می‌یابد.

دیابت بارداری در صورتی که درمان نشود، می‌تواند عوارض بسیار مهمی ‌برای مادر و جنین فراهم کند. بنابراین، دیابت بارداری به محض تشخیص لازم است که درمان شود تا سلامت جنین و مادر به خطر نیفتد.

عوامل خطر دیابت بارداری چیست؟

هر زن بارداری ممکن است به به این نوع دیابت مبتلا شود. به همین علت است که تست دیابت بارداری برای همه زنان باردار انجام می‌شود. دیابت بارداری در حدود ۲ الی ۱۰ درصد از تمام بارداری‌ها رخ می‌دهد. با این حال، برخی از عوامل احتمال ابتلای مادر باردار را به دیابت بارداری افزایش می‌دهند.

در صورتی که هر یک از ریسک‌فاکتورهای دیابت بارداری را داشته باشید، لازم است که در همان جلسه اول مراقبت‌های بارداری، از نظر ابتلا به دیابت غربالگری شوید. از جمله این عوامل خطر می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• چاقی
• سن بالای ۲۵ سال
• سابقه خانوادگی ابتلا به دیابت
• سابقه ابتلا به دیابت بارداری در حاملگی قبلی
• افزایش وزن قابل توجه در ابتدای بزرگسالی یا در فواصل بین بارداری‌ها
• افزایش وزن قابل توجه در دوره بارداری
• چندقلویی
• سابقه به دنیا آوردن فرزندی با وزن بدو تولد بیش از 4 کیلوگرم
• داشتن فشار خون بالا
• ابتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک
• مصرف کورتیکواستروئیدها

در زمان انجام تست دیابت بارداری چه اتفاقی رخ می‌دهد؟

پزشکان از روش‌های متفاوتی برای غربالگری دیابت بارداری استفاده می‌کنند. اغلب پزشکان از یک روش 2 مرحله‌ای استفاده می‌کنند که با تست چالشی گلوکز آغاز می‌شود.

• ​​​​​​​​​​​​​​تست چالشی گلوکز: هیچ آمادگی‌ خاصی برای انجام این تست مورد نیاز نیست. شما می‌توانید مثل حالت عادی غذا بخورید و بنوشید. وقتی به مطب پزشک می‌رسید، به شما یک محلول داده می‌شود که حاوی گلوکز است. یک ساعت بعد، از شما آزمایش خون گرفته می‌شود. در صورتی که قند خون بالاتر از حالت عادی باشد، پزشک برای‌تان یک تست تحمل گلوکز درخواست می‌کند.

• تست تحمل گلوکز: این تست پاسخ بدن را به دریافت گلوکز می‌سنجد. برای انجام این تست پزشک از شما می‌خواهد که ناشنا باشید. برای نوشیدن آب با پزشک خود مشورت کنید‌. فراموش نکنید که پزشک‌تان را در جریان همه داروهای مصرفی‌تان قرار دهید. در صورت نیاز ممکن است لازم باشد آن‌ها را قطع کنید.

​​​​​​​مراحل انجام تست دیابت بارداری

1. پس از رسیدن به مطب پزشک قند خون ناشتای شما اندازه‌گیری می‌شود.
2. پس از آن لازم است که یک محلول حاوی گلوکز مصرف کنید.
3. پس از آن پزشک تا 3 ساعت بعد، هر 1 ساعت 1 بار قند خون شما را اندازه می‌گیرد.

چقدر زمان می‌برد تا دیابت بارداری تشخیص داده شود؟

در صورتی که قند خون شما در 2 اندازه‌گیری مجزا بالا باشد، تشخیص دیابت بارداری قطعی می‌شود. برخی پزشکان ممکن است که تست چالشی گلوکز را انجام ندهند و تنها تست تحمل گلوکز را درخواست کنند. با پزشک خود در این باره مشورت کنید.

​​​​​​​دیابت بارداری چگونه درمان می‌شود؟

در صورت ابتلا به دیابت بارداری لازم است که دائماً توسط پزشک ارزیابی شوید. آن‌ها از سونوگرافی برای ارزیابی دقیق رشد جنین استفاده می‌کنند. علاوه بر این، ممکن است لازم باشد در طول بارداری، خودتان در منزل قند خون‌تان را مرتب ارزیابی کنید. از این رو، لازم است که یک دستگاه گلوکومتر تهیه کنید و تست دیابت بارداری را به صورت متناوب انجام دهید.

اغلب لازم است که قند خون‌تان را بعد از بیدار شدن از خواب و بعد از هر وعده غذایی اندازه بگیرید. در صورتی که اصلاح سبک زندگی از قبیل رعایت رژیم غذایی و انجام منظم ورزش کمکی به کاهش سطح گلوکز خون نکند، پزشک ممکن است برای‌تان انسولین تجویز کند. حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد از زنان باردار مبتلا به دیابت بارداری احتیاج به تزریق انسولین پیدا می‌کنند. علاوه بر این، پزشک ممکن است برای‌تان داروی خوراکی جهت کنترل قند خون تجویز کند.

در صورتی که دیابت بارداری درمان نشود، چه عوارضی خواهد داشت؟

کنترل دیابت بارداری بسیار ضروری است. به این معنی که در صورتی که درمان نشود، می‌تواند عوارض مهمی‌ایجاد کند؛ از جمله:

• افزایش فشار خون که به آن پره‌اکلامپسی هم گفته می‌شود
• بارداری زودتر از موعد
• دیستوشی شانه که به حالتی گفته می‌شود که شانه نوزاد در کانال زایمان گیر کند
• افزایش احتمال مرگ و میر جنین و نوزاد

علاوه بر این، عدم درمان دیابت بارداری می‌تواند باعث افزایش وزن نوزاد بعد از تولد شود که به این حالت ماکروزومی ‌گفته می‌شود. ماکروزومی‌ خود می‌تواند باعث آسیب شانه حین زایمان شود و منجر به زایمان سزارین شود. نوزادان مبتلا به ماکروزومی ‌بیش از دیگران احتمال دارد که به چاقی در دوران کودکی و دیابت نوع ۲ مبتلا شوند.

چگونه می‌توانید از دیابت بارداری پیشگیری کنید یا تاثیر آن را بر بارداری کاهش دهید؟

اصلاح سبک زندگی می‌تواند به پیشگیری از دیابت بارداری و کاهش آثار آن کمک کند. از جمله تغییرات ضروری می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• کاهش وزن پیش از بارداری
• افزایش وزن به میزان هدف در دوران بارداری
• خوردن غذاهایی با فیبر بالا و چربی کم
• کاهش اندازه وعده‌های غذایی
• انجام ورزش
• رژیم غذایی

لازم است که موارد زیر را در رژیم غذایی خود در اولویت قرار دهید:

• غلات کامل
• پروتئین بدون چربی مثل مرغ و ماهی
• میوه‌ها
• سبزیجات

کربوهیدرات‌های ساده و تصفیه‌شده، که در دسر‌های شیرین و نوشابه یافت می‌شوند، می‌توانند قند خون را افزایش دهند. از این رو، لازم است که مصرف این مواد را در رژیم غذایی خود محدود کنید. انجام ورزش‌هایی مثل پیاده‌روی، شنا و یوگا در دوره بارداری بسیار مفید هستند. با این حال، قبل از انجام ورزش لازم است با پزشک خود مشورت کنید.

نکته پایانی درباره تست دیابت بارداری

تست دیابت بارداری یکی از مهم‌ترین تست‌های غربالگری در دوران بارداری است. فراموش نکنید که دیابت بارداری در اغلب موارد پس از زایمان بهبود می‌یابد. رژیم غذایی مناسب و انجام ورزش بعد از زایمان هم ضروری است. علاوه بر این، سبک زندگی فرزندان هم لازم است سالم باشد.

غذاهایی را انتخاب کنید که هم فیبر بالایی دارند و هم چربی کمی‌دارند. علاوه بر این، لازم است که مصرف شیرینی‌جات را محدود کنید. انجام ورزش را به بخش همیشگی از زندگی‌تان تبدیل بکنید.

فراموش نکنید که دیابت بارداری احتمال ابتلای شما را به دیابت نوع ۲ در آینده افزایش می‌دهد. پزشک شما ممکن است حدود ۶ تا ۱۲ هفته پس از زایمان برای‌تان یک تست تحمل گلوکز دیگر درخواست کند تا مطمئن شود که دیگر مبتلا به دیابت نیستید. پس از آن، لازم است تست‌های غربالگری را هر 3 سال یک بار انجام دهید.

اهدا خون در افراد مبتلا به دیابت

در حقیقت اهدا خون یک عمل انسان دوستانه برای کمک به دیگران است. بسیاری از افراد هستند که به دلیل بیماری و شرایط خاصی که دارند نیاز به تزریق خون منظم دارند و اهدا خون می تواند این امکان را برای این دسته بیماران فراهم کند تا بتوانند به زندگی خود ادامه دهند؛ حتما این جمله ی معروف را شنیده اید : اهدا خون، اهدای زندگی! اما سوال این است که آیا افراد مبتلا به دیابت نیز می توانند خون اهدا کنند؟ زیرا سلامت آن ها به سطح قند خون و انسولین پایدار بستگی دارد. در این مقاله با ما همراه شوید تا هر آنچه لازم است در مورد اهدا خون در افراد مبتلا به دیابت بدانید!

آیا اهدا خون در افراد مبتلا به دیابت امکان پذیر است؟

خبر خوب این است! افراد مبتلا به دیابت که سطح گلوکز خون خود آن ها تنظیم شده است، در معرض خطر کمتری از عوارض قند خون قرار دارند و این بدان معناست که اهدا خون در افراد مبتلا به دیابت نیز امکان پذیر است. با این حال، چند فاکتور دیگر وجود دارد که باید قبل از تصمیم گیری برای اهدا خون در نظر داشته باشند که در ادامه به ذکر این نکات پرداخته ایم.

آشنایی با اصول اولیه اهدای خون

به طور کلی اهدای یک پیمانه خون تنها 10 تا 15 دقیقه طول می کشد. هر انسان تقریباً 10 پیمانه خون در بدن دارد! اصول اهدای خون شامل موارد زیر میشود:

• ثبت نام
• بررسی سابقه پزشکی
• بررسی مختصر شرایط فیزیکی

در بررسی شرایط فیزیکی فرد اهدا کننده خون، دمای خون، نبض، فشار خون و هموگلوبین فرد مورد بررسی قرار خواهد گرفت. در این مرحله است که افراد اهدا کننده خون اگر مبتلا به دیابت هستند، باید به پزشک اطلاع دهد تا شرایط آن افراد به صورت ویژه بررسی شود.

نحوه اهدا خون در افراد مبتلا به دیابت

در کل، افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و نوع 2 می توانند خون اهدا کنند، به شرطی که از لحاظ سلامتی در وضعیت پایدار و مناسبی قرار داشته باشند. افراد دیابتی که داروهای خود را به طور مداوم و منم مصرف می کنند، مراقب تغذیه خود هستند و ورزش می کنند، به احتمال زیاد سطح قند خون آن ها کنترل شده و تنظیم است، بنابراین جز افرادی قرار می گیرند که برای اهدای خون در محدوده سالم تری قرار دارند. در این صورت شرایط اهدا خون در افراد مبتلا به دیابت مانند دیگر افراد می باشد و این شرایط عبارتند از :

• آزمایش خون آن ها باید نشان دهنده سلامتی کامل آن ها باشد
• به هیچ گونه بیماری نظیر آنفولانزا و … مبتلا نباشند
• حداقل وزن آن ها 50 کیلوگرم باشد
• داشتن حداقل 18 سال و حداکثر 60 سال
• سطح A1C در افراد مبتلا به دیابت می تواند تا دو ماه پس از اهدا خون تحت تاثیر قرار گیرد. این امر افراد مبتلا به دیابت را از اهدای خون منع نمی کند، اما ممکن است تعداد دفعاتی که می توانند خون اهدا کنند را محدود کند.

بنابراین اهدا خون در افراد مبتلا به دیابت لازم است مطابق با شرایطی که ذکر شد، انجام شود.

کلام پایانی در مورد اهدای خون در افراد مبتلا به دیابت

اگر فرد مبتلا به دیابت در شرایطی باشد که نوسان مداوم قند خون داشته باشد، واجد شرایط اهدا خون نمی باشد؛ از جمله این افراد کسانی هستند که انسولین مصرف می کنند. بنابراین این دسته افراد باید به خودشان زمان بدهند تا تحت کنترل پزشک دیابت، سطح قند خونشان به طور کامل کنترل شود، سپس برای اهدا خون اقدام کنند.

در نهایت باید بگوییم، اگر مایل به اهدای خون هستید اما طبق معیارهای مشخص شده، شرایط اهدا خون را ندارید، لازم است با پزشک خود مشورت کنید و با مصرف دارو و همچنین تغییر سبک زندگی، سطح قند خون خود را به سطح نرمال و پایدار برسانید تا بتوانید در این امر انسان دوستانه شرکت کنید.

تعیین نوع دیابت بیمار در ارائه مراقبت و درمان مناسب بسیار مهم است. با این حال، افزایش چاقی کودکان باعث شده است که تمایز بین دیابت نوع ۱ و نوع ۲ به طور فزاینده ای چالش برانگیزتر باشد. علاوه بر این، MODY به دلیل شباهت های موجود در تظاهرات بالینی، اغلب به عنوان دیابت نوع ۱ یا نوع ۲ تشخیص داده می شود. در حقیقت ، تا ۹۵ ٪ موارد دیابت MODY به درستی تشخیص داده نمی شود و این بیماران ممکن است درمان نامناسب داشته باشند. دیابت نوع MODY یک تشخیص مشکوک در بیماران جوان غیر چاقی است که فاقد علت خود ایمنی برای دیابت هستند و در خانواده هایشان سابقه دیابت دارند.

طبق بیانیه انجمن دیابت آمریکا، پزشکان باید آزمایش بیمارانی را که در جوانی یا اوایل بزرگسالی تشخیص داده شده اند و دارای سابقه خانوادگی قوی دیابت هستند ، بررسی کنند. علاوه بر این ، بیمارانی که در جوانی یا اوایل بزرگسالی به دیابت مبتلا شده اند؛ اما ویژگی های معمولی دیابت نوع ۱ یا نوع ۲ را ندارند ، ممکن است از آزمایش سود ببرند. بیماران با ویژگی های غیر معمول ممکن است:

• با دیابت نوع ۱ تشخیص داده شوند، اما آزمایش آنتی بادی های مرتبط با دیابت منفی باشد

• با دیابت نوع ۲ تشخیص داده شوند، اما چاق نباشند و/ یا سبک زندگی کم تحرکی نداشته باشند

• هنگام تشخیص ، قند خون ناشتا خفیف داشته باشند

• هنگام تشخیص ، HbA1c بین۶ تا ۷٫۶٪ داشته باشند

اکثر افرادی که مبتلا به MODY تشخیص داده می شوند اختلال در ترشح انسولین دارند و به طور معمول قبل از ۲۵ سالگی شروع آن را تجربه می کنند. چهار حالت رایج MODY در اثر جهش در ژنهای زیر ایجاد می شود:

• (HNF4A (MODY1
• (GCK (MODY2
• (HNF1A (MODY3
• (HNF1B (MODY5

بسته به نوع MODY ، درمان بیماران ممکن است از تزریق انسولین به داروی خوراکی تبدیل شود ، که معمولاً هزینه کمتری دارد و برای اکثر بیماران گزینه جذابتری است. علاوه بر بهینه سازی درمان، تشخیص صحیح MODY می تواند در تشخیص سایر اعضای خانواده و پیش بینی پیش آگهی بیماری کمک کند. تشخیص درست MODY می تواند علائم دیگری به غیر از دیابت را توضیح دهد و نظارت بیشتر بر عوارض مرتبط را فراهم کند.

در بیماری دیابت سطح قند یا گلوکز خون از حد طبیعی بالاتر می‌رود. این مسئله می‌تواند منجر به عوارض و مشکلات مختلفی شود. دیابت دو نوع اصلی ۱ و ۲ دارد. در دیابت نوع ۱ هورمون انسولین تولید نمی‌شود. در دیابت نوع ۲ انسولین تولید می‌شود؛ اما به دلیل مقاومت سلول‌ها به انسولین نمی‌تواند عملکرد مناسبی داشته باشد. دیابت شکننده یا دیابت ناپایدار نوعی از دیابت است که در آن سطح قند خون مدام در حال نوسان است.در متن پیش رو قصد داریم به سوال دیابت شکننده چیست پاسخ دهیم و شما را با علائم و درمان دیابت شکننده آشنا کنیم.

دیابت شکننده چیست؟

در جواب سوال دیابت شکننده چیست باید گفت دیابت شکننده یا دیابت ناپایدار نوعی از دیابت است که در آن کنترل قند خون دشوارتر از سایر انواع دیابت است. ‌به این دلیل که قند خون دائماً و به‌طور غیرقابل پیش‌بینی در حال نوسان است. این مسئله می‌تواند به‌شدت کیفیت زندگی فرد مبتلا را کاهش بدهد.

به دنبال پیشرفت روش‌های کنترل دیابت،‌ این نوع دیابت امروزه کمتر شایع است. با این حال، همچنان در مواردی از ابتلا به دیابت دیده می‌شود. بهترین راه برای جلوگیری از ابتلا به دیابت شکننده این است که توصیه‌های پزشک معالج خود را در کنترل دیابت به‌دقت دنبال کنید.

چه عواملی احتمال ابتلا به دیابت شکننده را افزایش می‌دهند؟

مهم‌ترین ریسک‌فاکتور ابتلا به دیابت شکننده،‌ داشتن دیابت نوع ۱ است. دیابت شکننده به‌ندرت در موارد ابتلا به دیابت نوع ۲ رخ می‌دهد. برخی پزشکان دیابت شکننده را به‌عنوان عارضه‌ای از دیابت نوع ۱ می‌شناسند؛ در حالی که برخی دیگر از آن به‌عنوان زیرگروهی از دیابت نوع ۱ یاد می‌کنند.

در دیابت شکننده سطح قند خون دائماً بین سطوح بالا و سطوح پایین (‌هایپوگلیسمی و هایپرگلیسمی)‌ در نوسان است. تغییرات قند خون سریع و غیرقابل پیش‌بینی است و منجر به علائم چشمگیری می‌شود.

علاوه بر این، موارد زیر نیز می‌توانند ریسک ابتلا به دیابت شکننده را در مبتلایان افزایش دهند:

• مونث بودن
• عدم تعادل هورمونی
• اضافه وزن
• ابتلا به کم‌کاری تیروئید یا هایپوتیروئیدی
• بازه سنی بین ۲۰ تا ۳۰
• بالا بودن سطح اضطراب
• افسردگی
• گاستروپارزی و بیماری سلیاک

دیابت شکننده چه علائمی دارد؟

در ادامه مقاله دیابت شکننده چیست به علائم آن بررسی می‌کنیم. ، بروز متناوب علائم قند خون بالا یا پایین می‌تواند نشان‌دهنده دیابت شکننده باشد. فراموش نکنید هم مبتلایان به دیابت نوع ۱ و هم مبتلایان به دیابت نوع ۲ ممکن است این علائم را تجربه کنند؛ اما در مبتلایان به دیابت شکننده این علائم به تناوب و بدون علائم هشداردهنده رخ می‌دهند.

علائم قند خون پایین یا هیپوگلیسمی شامل موارد زیر است:

• سرگیجه
• ضعف
• تحریک‌پذیری
• گرسنگی بیش از حد
• لرزش دست‌ها
• تاری دید
• سردرد شدید
• مشکلات خوابیدن

علائم قند خون بالا شامل موارد زیر است:

• ضعف
• افزایش احساس تشنگی و تکرر ادرار
• تاری دید
• خشکی پوست

دیابت شکننده چگونه درمان می‌شود؟

مهم‌ترین نکته در درمان دیابت شکننده در دیابت شکننده چیست،‌ کنترل صحیح قند خون است. از جمله ابزارهایی که به کنترل دقیق قند خون کمک می‌کنند‌ می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

پمپ انسولین زیر پوستی

مهم‌ترین نکته در کنترل و درمان دیابت شکننده این است که میزان انسولین به‌دقت متناسب با میزان قند خون و نیاز بدن تنظیم شود. اینجا، جایی است که پمپ انسولین بیش از هر چیز دیگری موثر خواهد بود. پمپ انسولین بهترین ابزار موجود فعلی برای کنترل دیابت شکننده است.

شما این پمپ انسولین را بر روی کمربند یا در جیب خود حمل می‌کنید. پمپ انسولین از طریق یک لوله به سوزنی متصل است. سوزن در زیر سطح پوست قرار گرفته و به‌طور مداوم در طول شبانه‌روز انسولین به درون خون پمپاژ می‌شود. این مسئله کمک می‌کند که سطح انسولین خون به‌طور دائم تنظیم و به دنبال آن قند خون نیز کنترل شود.

دستگاه پایش مداوم گلوکز خون

یکی از اصول کنترل دیابت‌،‌ چک منظم قند خون در روز و در فواصل منظم است. در دیابت شکننده، ارزیابی قند خون لازم است به دفعات بیشتر و با فواصل کمتری در شبانه‌روز انجام شود. دستگاه پایش مداوم گلوکز قند خون یا CGM سنسوری است که در زیر پوست قرار گرفته و به‌طور مداوم سطح قند خون را پایش کرده و درصورتی که خیلی بالا یا خیلی پایین باشد،‌ اخطار می‌دهد. اگر فکر می‌کنید که این دستگاه می‌تواند به کنترل قند خون‌تان کمک کند‌، با پزشک خود در این باره مشورت کنید.

سایر گزینه‌های درمانی دردسترس برای دیابت شکننده

دیابت شکننده اغلب به درمان‌های دقیق به‌خوبی پاسخ می‌دهد. با این حال، در برخی موارد نادر ممکن است نوسانات قند خون آن‌قدر مکرر باشد که فرد احتیاج به پیوند پانکراس پیدا کند. پانکراس غده‌ای است که هورمون انسولین از آن ترشح می‌شود. درصورتی که غده پانکراس به‌خوبی فعالیت نکند‌، کنترل قند خون دچار مشکل می‌شود.

چگونه از وقوع دیابت شکننده پیشگیری کنیم؟

در ادامه مقاله دیابت شکننده چیست به موارد پیشگیری دیابت می‌پردازیم. علی‌رغم این که دیابت شکننده نادر است؛ ‌اما همچنان لازم است مراقبت‌های لازم جهت پیشگیری از ابتلا به آن را انجام دهید. همچنین، این مسئله در صورتی که ریسک‌فاکتورهای ابتلا به آن را داشته باشید،‌ از اهمیت بیشتری برخوردار است.

برای پیشگیری از ابتلا به دیابت شکننده، ‌پزشک ممکن است توصیه‌های زیر را به شما بکند:

• حفظ وزن در محدوده طبیعی
• مشاوره با یک روان‌درمانگر برای مدیریت سطح اضطراب
• مدیریت صحیح قند خون

آیا دیابت شکننده خطرناک است؟

در ادامه دیابت شکننده چیست، خطرناک بودن آن را بررسی می‌کنیم. به‌تنهایی منجر به مرگ نمی‌شود و در اغلب موارد پزشک می‌تواند آن را مدیریت کند. با این حال، تغییرات شدید قند خون می‌تواند منجر به بستری و افزایش ریسک کمای دیابتی شود. علاوه بر این، دیابت شکننده می‌تواند با افزایش ریسک موارد زیر همراه باشد:

• بیماری‌های تیروئید
• مشکلات غده آدرنال
• افسردگی
• افزایش وزن

نکته پایانی درباره دیابت شکننده چیست

در این مقاله به سوال دیابت شکننده چیست پاسخ دادیم. دیابت شکننده شایع نیست؛‌ اما در صورت ابتلا به دیابت نوع ۱ لازم است علائم و علل آن را بشناسید. علاوه بر این، فراموش نکنید که ارزیابی و مدیریت صحیح قند خون بهترین راه‌حل برای پیشگیری از عوارض دیابت در همه انواع آن است. هر نوع سوالی درباره نحوه مدیریت بیماری خود داشتید،‌ لازم است که آن را با پزشک خود درمیان بگذارید. آن‌ها شما را در این باره راهنمایی خواهند کرد.

دیابت نوع 2، یک بیماری مزمن است که میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان درگیر کرده است. عدم کنترل دیابت می‌تواند منجر به عوارض مختلفی از جمله نابینایی، نارسایی کلیوی، بیماری قلبی و سایر عوارض جدی شود. قبل از تشخیص دیابت نوع ۲ ممکن است قند خون بالا باشد؛ اما نه آنقدر بالا که به آن دیابت گفته شود. به این حالت پره‌دیابت یا پیش‌دیابت گفته می‌شود. تخمین زده می‌شود که بالغ بر ۳۷ درصد از افراد مبتلا به دیابت درمان‌نشده، در طول 4 سال به دیابت نوع ۲ مبتلا می‌شوند. اگرچه پیشگیری از پیشرفت پیش‌دیابت به سمت دیابت قطعی نیست؛ اما با پیشگیری از دیابت نوع 2 و با انجام کارهایی می‌توانید احتمال آن را کاهش دهید.

در متن پیش رو قصد داریم شما را با ۱۱ راهکار برای کاهش ریسک ابتلا به دیابت نوع ۲ آشنا کنیم.

بهترین روش‌های پیشگیری از دیابت نوع ۲

از بهترین روش‌های پیشگیری از دیابت نوع 2 می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1.کربوهیدرات دریافتی را کاهش دهید

کیفیت و کمیت کربوهیدرات دریافتی هر دو نقش مهمی ‌را در احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ ایفا می‌کنند. بدن کربوهیدرات‌ها را به مولکول‌های قندی کوچک‌تری تجزیه می‌کند. این مولکول‌های قندی وارد جریان خون می‌شوند. بالا رفتن قند خون در نهایت باعث تحریک پانکراس برای تولید هورمون انسولین می‌‌شود. هورمون انسولین سبب می‌شود که قند از خون وارد سلول‌ها شود. در افراد مبتلا به پره‌دیابت، مقاومت به انسولین ایجاد می‌شود؛ بنابراین، گلوکز درون خون نمی‌تواند وارد سلول‌ها شود و در مقابل درون خون تجمع می‌یابد. این مسئله در درازمدت می‌تواند موجب ابتلا به دیابت نوع ۲ شود.

بسیاری از تحقیقات ارتباط بین اضافه کردن قند و کربوهیدرات‌های تصفیه‌شده را به رژیم غذایی با خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ مرتبط دانسته‌اند. نکته قابل توجه این است که مصرف آن دسته از مواد غذایی که قند کمتری دارند، می‌تواند احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. بنابراین، لازم است جهت پیشگیری از دیابت نوع 2 رژیم غذایی خود را از نظر میزان کربوهیدرات دریافتی تحت نظر داشته باشید و کربوهیدرات‌هایی را که فیبر بالایی دارند، در رژیم غذایی خود در اولویت قرار دهید. برای مثال، نوشیدنی‌های قندی، شیرینی‌جات و پاستا از جمله مواد غذایی هستند که کربوهیدرات‌های بالایی دارند. این در حالی است که میوه‌ها و سبزیجات انتخاب بهتری برای اضافه کردن به رژیم غذایی هستند.

2.کم‌تحرکی را کنار بگذارید

خوب است که عادات زیاد نشستن و کم‌تحرکی را کنار بگذارید. این مسئله با افزایش احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ ارتباط دارد. برای ترک این عادت می‌توانید هر نیم ساعت از پشت میز خود بلند شده و برای چند دقیقه راه بروید. برای استمرار در این کار می‌توانید از یک ساعت یا ریمایندر استفاده کنید.

3.آب بنوشید

سعی کنید همیشه انتخاب اول‌تان برای نوشیدنی آب باشد. نوشیدنی‌های قندی مثل نوشابه‌ها و آبمیوه‌ها احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ را به میزان قابل توجهی افزایش می‌دهند. این در حالی است که مصرف میزان کافی آب حساسیت سلول‌ها را به انسولین افزایش داده و احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ را کاهش می‌دهد و روش مناسبی برای پیشگیری از دیابت نوع 2 محسوب می‌شود.

4.وزن‌تان را کم کنید

اضافه‌وزن و چاقی احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ را افزایش می‌دهند. چربی‌های محیطی از جمله چربی تجمع‌یافته در شکم و پهلو ارتباط زیادی با مقاومت به انسولین در دیابت نوع 2 دارند. تحقیقات نشان داده است که کاهش حتی مقدار اندکی وزن – حداقل ۵ تا ۷ درصد – به میزان قابل توجهی می‌تواند احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ و پره‌دیابت را کاهش دهد. در صورتی که قصد دارید وزن‌تان را کاهش دهید، می‌توانید با پزشک خود مشورت کنید. او در صورت نیاز شما را به یک متخصص ارجاع می‌دهد.

5.سیگار نکشید

تحقیقات مختلف نشان داده است که مصرف سیگار با بسیاری از بیماری‌های جدی از جمله بیماری‌های قلبی، ریوی و انواع سرطان‌ها مرتبط است. علاوه بر این، مطالعات زیادی نشان داده است که مصرف سیگار می‌تواند احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ را افزایش دهد. مکانیسم دقیق آن هنوز کاملاً مشخص نیست؛ اما به نظر می‌رسد که سیگار حساسیت سلول‌ها را به هورمون انسولین کاهش می‌دهد. علاوه بر این، افزایش تعداد مصرف سیگار نیز با افزایش احتمال ابتلا به دیابت مرتبط است. بنابراین برای پیشگیری از دیابت نوع 2، در صورت مصرف سیگار لازم است هرچه زودتر آن را ترک کنید. در صورتی که در این باره مشکلی داشتید، خوب است با پزشک خود مشورت کنید.

6.به طور منظم ورزش کنید

انجام منظم فعالیت ورزشی نقش مهمی ‌در پیشگیری از دیابت نوع ۲ ایفا می‌کند. انجام ورزش حساسیت سلول‌ها را به انسولین افزایش داده و مقاومت به انسولین را کاهش می‌دهد. این مسئله خود احتمال ابتلا به دیابت دیابت نوع ۲ را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد. توصیه شده است که همه افراد بالغ حداقل ۱۵۰ دقیقه ورزش هوازی با شدت متوسط در طول هفته انجام دهند. می‌توانید انجام ورزش را با پیاده‌روی یا شنا آغاز کنید.

7.حجم وعده‌های غذایی خود را کم کنید

خوردن وعده‌های غذایی متناسب با نیازهای‌تان می‌تواند به پیشگیری از دیابت نوع 2 کمک کند. مصرف بیش از حد غذا در هر وعده غذایی با افزایش قند خون و افزایش مقاومت به انسولین مرتبط است. این در حالی است که مصرف وعده‌های غذایی کوچک‌تر می‌تواند دریافت کالری را کاهش داده و در کاهش وزن موثر باشد. هر دوی این موارد در کاهش ریسک ابتلا به دیابت نوع 2 موثر هستند.

برای مدیریت اندازه وعده غذایی خود خوب است نیمی ‌از بشقاب غذای خود را سبزیجات، یک‌چهارم آن را از پروتئین و یک‌چهارم آن را از کربوهیدرات‌های پیچیده مثل میوه‌ها پر کنید.

8.رژیم سرشار از فیبر را انتخاب کنید

مصرف مقدار کافی فیبر برای سلامتی روده و مدیریت وزن مفید است. علاوه بر این، می‌تواند در پیشگیری از دیابت نوع 2 موثر باشد. تحقیقات در افراد مبتلا به پره‌دیابت و زنان مبتلا به چاقی نشان داده است که مصرف مواد مغذی از جمله فیبر می‌تواند به کنترل قند خون و کاهش مقاومت به انسولین کمک بکند.

9.مراقب سطح ویتامین Dخون باشید

ویتامین D در مدیریت قند خون ضروری است. علاوه بر این، تحقیقات نشان داده است که کمبود ویتامین D با مقاومت به انسولین و افزایش احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ مرتبط است. علاوه بر این، برخی از تحقیقات نشان داده است که مصرف مکمل‌های ویتامین D می‌تواند در تعادل قند خون در مبتلایان به پیش‌دیابت موثر باشد. در صورت لزوم با پزشک خود مشورت کنید تا برای‌تان آزمایش جهت بررسی سطح ویتامین D درخواست کند. ممکن است لازم باشد که مکمل ویتامین D دریافت کنید.

10.قهوه یا چای بنوشید

علی‌رغم اینکه لازم است که آب را به‌عنوان نوشیدنی اول خود انتخاب کنید؛ اما محققان پیشنهاد می‌کنند که مصرف چای یا قهوه نیز در رژیم غذایی روزانه می‌تواند در پیشگیری از دیابت نوع 2 موثر باشد. برخی تحقیقات نشان داده‌اند که مصرف قهوه می‌تواند احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ را تا ۵۴ درصد کاهش دهد. برای اثربخشی بهتر خوب است که شیر را هم به نوشیدنی خود اضافه کنید و از اضافه کردن قند یا شکر به نوشیدنی خود خودداری کنید.

11.مصرف غذاهای فرآوری‌شده را به حداقل برسانید

مصرف غذاهای فرآوری‌شده می‌تواند جنبه‌های مختلف سلامتی شما را تحت تاثیر قرار دهد. غذاهای فرآوری‌شده اغلب حاوی مواد افزودنی هستند. هات‌داگ، نوشابه و شیرینی‌جات از جمله غذاهای فرآوری‌شده هستند. تحقیقات نشان داده است که مصرف بیش از حد مواد غذایی فرآوری‌شده احتمال ابتلا به دیابت را افزایش می‌دهند. بنابراین، خوب است برای پیشگیری از دیابت نوع 2 مصرف این مواد غذایی را در رژیم غذایی خود محدود کنید.

نکته پایانی درباره پیشگیری از دیابت نوع 2

راه‌های بسیار زیادی وجود دارد که می‌توانند به پیشگیری از دیابت نوع ۲ کمک کنند. علی‌رغم اینکه به نظر می‌رسد پره‌دیابت یک قدم پیش از ابتلا به دیابت است؛ اما راهکارهای زیادی هست که با انجام آن‌ها می‌توانید از وقوع این مسئله جلوگیری کنید. رعایت رژیم غذایی، انجام منظم ورزش و ترک سیگار و الکل از راه‌های ساده‌ای هستند که می‌توانند در پیشگیری از دیابت نوع ۲ موثر باشند.

فراموش نکنید که پیشگیری از دیابت قطعی نیست و شما ممکن است علی‌رغم انجام همه مراقبت‌ها باز هم به دیابت نوع ۲ مبتلا شوید.

در گذشته دیابت نوع 2 در میان افراد بالغ شایع‌تر بود؛ اما امروزه با تغییر سبک زندگی و مواردی از قبیل رژیم غذایی نامناسب، افزایش ابتلا به چاقی و کم‌تحرکی، میزان ابتلا به این بیماری در نوجوانان و کودکان نیز افزایش یافته است. به گفته سازمان کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها، بیش از ۳۴ میلیون نفر از افراد ساکن ایالات متحده آمریکا مبتلا به دیابت هستند که بالغ بر ۹۵ درصد این افراد دیابت نوع ۲ دارند.در متن پیش رو قصد داریم به این سوال پاسخ دهیم که سن شروع دیابت چه زمانی است؟

سن شروع دیابت چه زمانی است؟

مطالعات در مورد سن شروع دیابت نشان داده است که بیشترین تعداد تشخیص دیابت نوع 2 در سنین ۴۵ تا ۶۴ سال بوده است. با این وجود، تشخیص دیابت نوع ۲ در سن کمتر از ۴۵ سال یا بالای ۶۴ سال نیز محتمل است.

شیوع دیابت نوع ۲ در کودکان و نوجوانان چقدر است؟

در سال ۲۰۱۸، CDC اعلام کرد که حدود ۲۰۰ هزار فرد زیر ۲۰ سال مبتلا به دیابت هستند که از این تعداد ۱۸۷ هزار نفر دیابت نوع 2 دارند. با این حال، مطالعات نشان داده است که در بازه سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵ تشخیص هر دو نوع دیابت نوع 1 و نوع 2 به طرز محسوسی در سنین ۱۰ تا ۱۹ سال افزایش یافته است. در گذشته دیابت نوع 2 بیشتر در افراد بالغ مشاهده می‌شد و دیابت نوع 1 بیشتر در کودکان و نوجوانان شایع بود؛ اما امروزه تعداد مبتلایان به دیابت نوع ۲ در کودکان رو به افزایش است. محققان بر این عقیده هستند که دیابت نوع ۱ به دلیل یک واکنش خودایمنی در بدن ایجاد می‌شود. این در حالی است که دیابت نوع 2 علاوه بر مسائل ژنتیکی با عوامل مرتبط با سبک زندگی نیز مربوط است. در سال ۲۰۱۲، دانشمندان طی مطالعه‌ای به این نتیجه رسیدند که سن شروع دیابت در سنین کمتر از ۲۰ سال رو به افزایش است. محققان پیش‌بینی کرده‌اند که این عدد می‌تواند تا قبل از سال ۲۰۵۰ به ۴۹ درصد برسد.

چه عواملی احتمال ابتلای افراد بالغ را به دیابت نوع ۲ افزایش می‌دهد؟

دیابت نوع ۲ با عوامل مختلفی از جمله سبک زندگی و بیماری‌های زمینه‌ای مرتبط است. برخی از این عوامل قابل تغییر نیستند؛ اما برخی دیگر از جمله سبک زندگی قابل اصلاح‌اند. از جمله ریسک فاکتورهای غیرقابل تغییر مرتبط با دیابت نوع ۲ می‌توان به سن اشاره کرد. افراد بالغ بالای ۴۵ سال بیشتر در معرض ابتلا به دیابت نوع ۲ هستند.

عوامل ژنتیکی یکی دیگر از ریسک فاکتورهای غیر قابل تغییر هستند. افرادی که سابقه خانوادگی مثبت برای دیابت نوع 2 دارند بیشتر از سایرین احتمال دارد که روزی به این بیماری دچار شوند.

بیماری‌های زمینه‌ای مرتبط

برخی بیماری‌های زمینه‌ای می‌توانند احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ را افزایش دهند. در صورتی که هر یک از این شرایط را داشته باشید، بیشتر احتمال دارد که در آینده به دیابت نوع ۲ مبتلا شوید. از جمله بیماری‌های زمینه‌ای مرتبط با ابتلا به دیابت نوع ۲ می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• بیماری‌های عروقی
• چاقی
• فشار خون بالا
• سطح بالای تری‌گلیسیرید خون
• سطح پایین HDL یا کلسترول خوب
• سابقه ابتلا به دیابت بارداری یا به دنیا آوردن نوزادی با وزن بیشتر از 4 کیلوگرم
• سندروم تخمدان پلی کیستیک
• افسردگی
• پره‌دیابت

فرد مبتلا به پیش‌دیابت یا همان پره‌دیابت بیشتر از سایرین در معرض ابتلا به دیابت نوع ۲ است. در صورت ابتلا به پره دیابت سطح گلوکز خون بالاتر از حد طبیعی است؛ اما آن‌قدر بالا نیست که به آن دیابت اطلاق شود. با این حال، همه افراد مبتلا به پیش‌دیابت به دیابت نوع ۲ مبتلا نمی‌شوند و انجام دادن کارهایی که به کاهش سطح قند خون کمک می‌کند می‌تواند از پیشرفت پره‌دیابت به سمت دیابت نوع ۲ پیشگیری کند. بنابراین، در صورتی که شما مبتلا به پیش‌دیابت هستید، کارهای بسیار زیادی هست که می‌توانید با انجام دادن آن‌ها از ابتلای خودتان به دیابت نوع 2 پیشگیری کنید.

عوامل مرتبط با سبک زندگی

کم‌تحرکی یکی از عوامل بسیار مهمی است که می‌تواند احتمال ابتلای شما را به دیابت نوع دو افزایش دهد. علاوه بر این، رژیم غذایی حاوی غذاهای فرآوری‌شده و قند بالا که سطح کالری بالایی دارد نیز می تواند احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ را افزایش دهد. همه این موارد در کنار هم می‌تواند منجر به بروز چاقی شود که احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ را افزایش می‌دهد.

چه عواملی احتمال ابتلای کودکان را به دیابت نوع ۲ افزایش می دهد؟

در مقاله سن شروع دیابت باید گفت عوامل زیر احتمال ابتلای افراد زیر ۱۸ سال را به دیابت افزایش می دهند. بنابراین، در صورت داشتن هر یک از شرایط زیر خوب است که برای غربالگری دیابت اقدام کنید:

• BMI بالای صدک 85 درصد برحسب سن و جنس
• داشتن یکی از علائم احتمالی دیابت نوع ۲ مثل آکانتوزیس نیگریکانس
• داشتن برخی بیماری‌های مرتبط مثل فشار خون بالا
• داشتن یک فرد نزدیک مبتلا به دیابت نوع ۲ در خانواده
• سابقه دیابت بارداری در مادر

چگونه می توانیم سن شروع دیابت نوع ۲ را به تاخیر بیندازیم؟

فراموش نکنید حتی بعد از تشخیص پره‌دیابت یا پیش‌دیابت هم شما می‌توانید ابتلا به دیابت نوع ۲ را به تاخیر بیندازید. انجام منظم ورزش و کاهش وزن تا ۷ درصد وزن بدن از جمله عواملی هستند که می توانند احتمال بروز دیابت نوع دو را تا ۵۸ درصد کاهش دهند.

علاوه بر این، برخی دیگر از افراد ممکن است از مصرف داروهای دیابت برای پیشگیری از بروز دیابت نوع 2 سود ببرند. با این حال، لازم است که در این باره با پزشک خود مشورت کنید. فراموش نکنید که پیشگیری از دیابت قطعی نیست؛ شما علی‌رغم انجام تمام مراقبت‌ها ممکن است همچنان به دیابت نوع ۲ مبتلا شوید. با این حال، انجام موارد نامبرده می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی و کاهش عوارض دیابت کمک بکند.

جمع‌بندی درباره سن شروع دیابت

در گذشته احتمال ابتلا به دیابت نوع 1 در میان کودکان و نوجوانان بیشتر محتمل بود و دیابت نوع ۲ در افراد بالغ. علی‌رغم اینکه دیابت نوع 1 همچنان در سنین زیر ۲۰ سال شایع تر است؛ اما شیوع دیابت نوع 2 در کودکان و نوجوانان رو به افزایش است. محققان عقیده دارند که عوامل مرتبط با سبک زندگی از جمله رژیم غذایی و کم‌تحرکی در این مسئله تاثیرگذار هستند. با وجود این، افراد بالای ۴۵ سال همچنان بیشتر از افراد دیگر در معرض ابتلا به دیابت نوع ۲ هستند.

محققان اخیراً دریافته‌اند که مادران مبتلا به دیابت نوع 1 بیشتر احتمال دارد که فرزندان مبتلا به اوتیسم به دنیا بیاورند. گرچه علت دقیق این مسئله مشخص نیست؛ اما به نظر می‌رسد که قند خون بالا موثر است. در متن پیش رو قصد داریم ارتباط بین دیابت مادران و اوتیسم را مورد بررسی قرار دهیم.

آیا دیابت نوع 1 در مادر با خطر بالای اوتیسم در فرزندان همراهی دارد؟

مطالعه‌ای که اخیراً در مورد ارتباط بین دیابت مادران و اوتیسم شده است نشان داده شده است که فرزندان مادرانی که مبتلا به دیابت نوع 1 هستند، بیشتر احتمال دارد که به اوتیسم دچار شوند. این احتمال حتی نسبت به زنان مبتلا به دیابت نوع 2 یا دیابت بارداری هم بیشتر است. به گفته «آنی. اچ. شیانگ»، از نویسندگان این مقاله، نتایج این مطالعه چندان غافلگیرکننده نبوده است. دیابت نوع 1 اساساً نسبت به دیابت نوع 2 و دیابت بارداری شدیدتر است. عوامل مختلفی بر روی احتمال ابتلا به اوتیسم تاثیرگذار هستند؛ دیابت هم یکی از این عوامل است.

شیانگ و همکارانش اطلاعات مربوط به 419425 کودک را جمع اواری کرده‌اند. این فاصله 28 تا 44 هفتگی کودکان در سال‌های 1995تا 2012 به دنیا آمده‌اند را نشان می‌دهد. این کودکان از زمان تولد از نظر ابتلا به اختلالات طیف اوتیسم، آخرین بستری و در بیمارستان یا مرگ به هر علتی مورد ارزیابی قرار گرفتند.

در نهایت، حدود 621 کودک در تماس با دیابت نوع 1 و 9453 کودک در تماس با دیابت نوع 2 بوده‌اند. در مقابل، 11922 کودک در تماس با دیابت بارداری بودند که قبل از 26 هفته تشخیص داده شده بود. 24505 کودک در تماس با دیابت بارداری بودند که بعد از 26 هفته تشخیص داده شده بود.

مطابق نتایج تحقیق به نظر می‌رسد که تماس با دیابت نوع 1، 2 و دیابت بارداری قبل از 26 هفته همگی احتمال ابتلای کودک را به اوتیسم افزایش می‌دهد. فرزندان به دنیاآمده از مادران مبتلا به دیابت نوع 1 بیش از سایرین احتمال دارد که به اوتیسم مبتلا شوند. با این حال، محققان هنوز علت این مسئله را نمی‌دانند و نیاز به تحقیقات تکمیلی دارد.

به گفته شیانگ «ما هنوز علت دقیق این مسئله را نمی‌دانیم. اما کنترل دقیق قند خون در زمان بارداری حائز اهمیت است.»

تاثیر دیابت بر اوتیسم کودکان

تحقیقات پیشین ارتباط بین دیابت مادران و اوتیسم نشان داده است. دیابت نوع 2 و دیابت بارداری را با ابتلای به اوتیسم مورد بررسی قرار داده‌اند. اما این نخستین باری است که یک مطالعه خطر بالایی را با دیابت نوع 1 مرتبط دانسته است. محتمل‌ترین توضیح برای این مسئله این است که دیابت مادر ممکن است تنها در مراحل انتهایی جنینی اثرگذار نباشد. دیابت بارداری اغلب در نیمه بارداری و زمانی که مغز تشکیل شده اما در حال رشد است، آغاز می‌شود.

با این حال، این واقعیت که دیابت بارداری احتمال اوتیسم را افزایش می‌دهد، گویای این است که سطح گلوکز خون مادر بر روی احتمال ابتلای فرزند به اوتیسم تاثیرگذار است.

ممکن است مادران مبتلا به دیابت نوع 1 ضعیف‌تر از مادران مبتلا به دیابت نوع 2 و دیابت بارداری قند خون‌شان را کنترل کنند. این مسئله خود می‌تواند بر روی افزایش احتمال ابتلای فرزندان به اوتیسم موثر باشد.

دیابت مادر و اوتیسم کودک

در سال های اخیر ارتباط بین دیابت و اوتیسم مورد توجه قرار گرفت. احتمال ابتلای اوتیسم در فرزندان متولدشده از مادران مبتلا به دیابت بین 50 تا 75 درصد بیشتر می‌باشد. این شواهد تا حد زیادی قطعی است. از این رو، پزشکان لازم است زنان مبتلا به دیابت را در مورد خطرات احتمالی آگاه کنند. اینگونه که بر روی کنترل دقیق قند خون در طول بارداری تاکید کنند.

مطالعات بیشتری لازم است در آینده انجام شود تا مشخص کند با استفاده از چه مداخلاتی می‌توان خطر ابتلای فرزندان به اوتیسم را کاهش داد. با این حال، آنچه در حال حاضر اهمیت دارد این است که زنان مبتلا به دیابت قند خون‌شان را به‌دقت قبل و حین بارداری کنترل کنند. بهترین کار این است که زنان مبتلا، برای اقدام به بارداری برنامه‌ریزی کنند. پیش از آغاز بارداری قند خون‌شان را به محدوده هدف برسانند و اسیدفولیک دریافت کنند.

با این حال، درمان زنان مبتلا به دیابت نوع 1 با آغاز بارداری ممکن است نیاز به اصلاح داشته باشد.

نکته پایانی

فراموش نکنید که اغلب فرزندان به‌دنیاآمده از مادران مبتلا به دیابت نوع 1 به اوتیسم دچار نمی‌شوند.این مسئله‌ای نیست که لازم باشد در طول بارداری دائماً نگران آن باشید. آنچه مهم است برنامه‌ریزی برای بارداری و کنترل صحیح قند خون قبل و حین بارداری است.

دیابت یک بیماری مزمن است که بر روی متابولیسم قند یا گلوکز خون تاثیر می‌گذارد. این بیماری در شرایط مقاومت به انسولین در بدن ایجاد می‌شود. دیابت می‌تواند منجر به عوارض گوناگونی در بدن از جمله آسیب کبدی شود. در بسیاری از موارد بیماری‌های کبدی تا زمانی که پیشرفت نکرده‌اند، علامت خاصی را ایجاد نمی‌کنند. 

خبر خوب این است که درصورت ابتلا به دیابت، با رعایت برخی نکات ساده می‌توانید از ابتلا به بیماری‌های کبدی پیشگیری کنید. 

در متن پیش رو قصد داریم شما را با راه‌های محافظت از کبد در صورت ابتلا به دیابت و ارتباط بین دیابت و کبد چرب آشنا کنیم. 

دیابت چگونه باعث آسیب کبدی می‌شود؟

تخمین زده شده است که حدود 30 میلیون نفر از ساکنین ایالات متحده آمریکا مبتلا به دیابت هستند. اغلب این افراد مبتلا به دیابت نوع 2 هستند. بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 درمعرض انواع و اقسام بیماری‌های کبدی از جمله کبد چرب غیرالکلی، سیروز و نارسایی کبدی هستند. 

کبد چرب و دیابت

کبد چرب یعنی اشغال بیشتر از ۱۰ درصد کبد با چربی. کبد چرب غیرالکلی بیماری‌ای است که در آن چربی بیش از حد در کبد تجمع می‌یابد؛ اما این تجمع چربی بی‌ارتباط با مصرف الکل است و دیابت می‌تواند یکی از عوامل موثر در بروز آن باشد. 

مطابق مطالعه‌ای که در سال 2019 انجام شده است، حدود 50 تا 70 درصد از مبتلایان به دیابت، کبدچرب غیرالکلی دارند. در مقایسه، تنها 25 درصد از جمعیت غیردیابتی مبتلا به کبد چرب هستند. ابتلا به دیابت خود می‌تواند کبد چرب غیرالکلی را تشدید کند. 

کبد چرب غیرالکلی اغلب به‌تنهایی علامتی ایجاد نمی‌کند؛ با این حال، در مواردی ممکن است پیشرفت کند و باعث التهاب کبد یا سیروز کبدی شود. سیروز کبدی زمانی ایجاد می‌شود که بافت اسکار جای بافت سالم کبدی را پر کند و مانع از عملکرد صحیح کبد شود. 

کبد چرب همچنین می‌تواند ریسک ابتلا به سرطان کبد را افزایش دهد.

در صورت ابتلا به دیابت چگونه از کبد محافظت کنیم؟

درصورت ابتلا به دیابت، به‌ویژه دیابت نوع 2، کارهای بسیار زیادی هستند که با انجام آن‌ها می‌توانید از آسیب کبدی جلوگیری کنید. همه نکاتی که در ادامه ذکر خواهیم کرد، مرتبط با سبک زندگی‌اند و در پیشگیری از انواع عوارض بیماری دیابت موثر هستند. 

وزن‌تان را در محدوده طبیعی حفظ کنید

بسیاری از مبتلایان به دیابت نوع 2 اضافه‌وزن دارند یا مبتلا به چاقی هستند. این مسئله می‌تواند ریسک ابتلا به کبد چرب غیرالکلی و نیز سرطان کبد را افزایش دهد. از این رو، کاهش وزن می‌تواند نقش بسزایی در کاهش ریسک ابتلا به کبد چرب ایفا کند. درصورتی که برای کاهش وزن مشکل دارید، می‌توانید با پزشک خود در این باره مشورت کنید. درصورت لزوم او شما را به یک متخصص تغذیه ارجاع می‌دهد. 

قند خون‌تان را کنترل کنید

همکاری با تیم پزشکی‌تان برای کنترل صحیح قند خون و مدیریت بیماری دیابت یک بخش اساسی در جلوگیری از ابتلا به کبد چرب غیرالکلی است. برای مدیریت صحیح قند خون، انجام موارد زیر را فراموش نکنید:

• در رژیم غذایی خود غذاهایی را در اولویت قرار دهید که فیبر بالایی دارند و حاوی کربوهیدرات‌های سالمی هستند 
• طبق یک برنامه غذایی منظم غذا بخورید
• فقط تا وقتی که سیر نشده‌اید غذا بخورید
• به‌طور منظم ورزش کنید

علاوه بر موارد گفته‌شده لازم است داروهای تجویزی توسط پزشک را به‌درستی مصرف کنید. پزشک به شما خواهد گفت که در چه فواصلی لازم است که قند خون خود را چک کنید. 

یک رژیم غذایی متعادل را انتخاب کنید

برای کنترل صحیح قند خون و کاهش احتمال ابتلا به بیماری‌های کبدی و سایر عوارض ناشی از دیابت، پزشک ممکن است به شما توصیه کند که تغییراتی در رژیم غذایی خود اعمال کنید. برای مثال، ممکن است به شما بگویند که مصرف غذاهایی را که نمک، قند یا چربی زیادی دارند، محدود کنید. 

علاوه بر این، لازم است غذاهای سرشار از فیبر از قبیل میوه‌ها و سبزیجات را هم به رژیم غذایی خود اضافه کنید. 

به‌طور منظم ورزش کنید

انجام منظم ورزش سبب می‌شود که تری‌گلیسیرید به سوخت بدن تبدیل شود و درنتیجه ریسک ابتلا به کبد چرب کاهش یابد. خوب است حداقل 5 روز در هفته هر بار به مدت حداقل 30 دقیقه ورزش هوازی با شدت متوسط انجام دهید.

از افزایش بیش از حد فشار خون جلوگیری کنید

انجام منظم ورزش و رعایت یک رژیم غذایی سالم می‌تواند در پیشگیری از فشار خون بالا موثر باشد. علاوه بر این، با انجام موارد زیر می‌توانید به پیشگیری از فشار خون بالا کمک کند:

• کاهش سدیم در رژیم غذایی
• عدم مصرف سیگار
• محدودیت مصرف کافئین

مصرف الکل را محدود کنید

مصرف بیش از حد الکل می‌تواند باعث ایجاد مشکلات و عوارض مختلفی برای بدن شود. الکل می‌تواند باعث آسیب سلول‌های کبدی و زمینه‌ساز کبد چرب شود. از این رو، لازم است که مصرف الکل را قطع یا محدود کنید. 

چه زمانی لازم است به پزشک مراجعه کنیم؟

مهم‌ترین و اولین علامت کبد چرب خستگی است. در اغلب موارد کبد چرب علامت خاصی ایجاد نمی‌کند و به‌صورت یک یافته اتفاقی در آزمایشات روتین تشخیص داده می‌شود. از این رو، درصورت ابتلا به دیابت نوع 2 لازم است که طبق توصیه پزشک معالج‌تان در فواصل منظمی آزمایش بدهید. این آزمایشات به ارزیابی عملکرد کبدتان کمک می‌کند. 

با این حال، درصورت داشتن هر یک از علائم زیر لازم است که پزشک خود را در جریان قرار دهید:

• خستگی بیش از حد 
• زرد شدن پوست یا چشم
• درد یا تورم در شکم
• تورم در پاها یا مچ پاها
• خارش پوست
• تیره شدن رنگ ادرار
• پریده رنگ بودن مدفوع
• وجود خون در مدفوع
• تهوع و استفراغ
• کاهش اشتها

نکته پایانی در مورد دیابت و کبد چرب

یکی از عوارض احتمالی ابتلا به بیماری دیابت، آسیب کبدی است. با اینکه یکی از آسیب‌های کبدی شایع ابتلا به دیابت، کبد چرب غیرالکلی است؛ اما مصرف الکل را تا حد امکان محدود کنید. پیش از این باور بر این بود که مقدار کم الکل برای قلب و عروق مفید است؛ اما امروزه چون اثر بسیار بد الکل بر کبد اثبات شده است پزشکان توصیه می‌کنند که مصرف الکل به صفر برسد.

مشاوره با پزشک در فواصل منظم و اصلاح سبک زندگی مواردی هستند که علاوه بر کنترل بیماری به پیشگیری از عوارض آن از جمله آسیب کبدی کمک می‌کنند. 

فراموش نکنید که کبد چرب همیشه علامتدار نمی‌شود؛ اما می‌تواند باعث بروز عوارض مختلفی شود. از این رو، لازم است پزشک خود را به‌طور منظم ملاقات کنید تا درصورت لزوم برای‌تان آزمایش جهت ارزیابی سلامت کبدی درخواست کند.

بررسی قند خون مهم‌ترین راه برای تشخیص شرایط پیش دیابت و بیماری دیابت می‌باشد. در این مقاله با انواع آزمایش‌های قند خون، چگونگی انجام و بررسی آن‌ها آشنا می‌شویم.

* آزمایش قند خون چیست؟

آزمایش قند خون به بررسی میزان قند یا گلوکز خون شما می‌پردازد. این آزمایش ممکن است به درخواست پزشک شما، برای تشخیص ابتلا به بیماری دیابت انجام شود. همچنین در افراد مبتلا به دیابت، بررسی قند خون به کنترل شرایط بیمار کمک اساسی می‌کند.
آزمایش‌های قند خون اطلاعات مفیدی درباره موارد زیر در اختیار شما و پزشک قرار می‌دهند:

• تغییر در رژیم غذایی و فعالیت‌های ورزشی
• اثرگذاری داروها و روش درمان مورد استفاده
• میزان سطح قند خون

گاهی ممکن است آزمایش قند خون به منظور چکاپ کلی شما، و بررسی سطح قند خون و ابتلا به شرایط پیش دیابت، توسط پزشک درخواست داده شود.
در صورت داشتن برخی از شرایط خاص، احتمال ابتلا شما به بیماری دیابت افزایش پیدا می‌کند. این شرایط عبارتند از:

• افراد بالای ۴۵ سال
• دارای اضافه وزن
• عدم ورزش و تحرک کافی
• فشار خون بالا، تری‌گلیسیرید بالا یا HDL پایین
• سابقه ابتلا به دیابت بارداری یا تولد نوزادی با وزن بالای ۴ کیلوگرم
• سابقه ابتلا به مقاومت به انسولین
• سابقه سکته مغزی یا ابتلا به فشار خون بالا
• نژاد آسیایی
• سابقه خانوادگی ابتلا به دیابت

* بررسی قند خون چه فوایدی دارد؟

در مواردی که پزشک بخواهد ابتلای شما به بیماری‌های پیش دیابت یا دیابت را تشخیص دهد، آزمایش قند خون را برای شما درخواست می‌دهد. این آزمایش به بررسی سطح گلوکز خون شما می‌پردازد.
بدن شما کربوهیدرات دریافت شده از مواد غذایی مانند غلات و میوه‌ها را به گلوکز تبدیل می‌کند. گلوکز یکی از مهم‌ترین منابع تامین انرژی بدن انسان است.
برای افراد مبتلا به دیابت، تست قند خون خانگی به نظارت آن‌ها بر میزان قند خون خود کمک بسیاری می‌کند. با توجه به نتیجه این آزمایش می‌توان درباره رژیم غذایی، ورزش و داروهای مناسب برای درمان بیمار تصمیم‌گیری کرد.
قند خون پایین یا افت قند خون (هیپوگلیسمی) در صورت عدم درمان می‌تواند باعث تشنج و کما شود. از طرف دیگر قند خون بالا (هیپرگلیسمی) گاهی سبب کتواسیدوز می‌گردد. کتواسیدوز شرایط بسیار خطرناکی است که معمولاً برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ اتفاق می‌افتد. در این حالت بدن شما فقط از چربی‌های بدن به عنوان منبع انرژی استفاده می‌کند. قند خون بالا در دراز مدت می‌تواند احتمال دچار شدن به آسیب‌های عصبی (نوروپاتی)، قلبی، کلیوی و چشمی را افزایش دهد.

* عوارض آزمایش بررسی قند خون چیست؟

آزمایش قند خون هیچگونه عوارض و خطرزایی ندارد. فقط ممکن است شما در ناحیه‌ای که از آن خونگیری شده است احساس درد، تورم و کبودی کنید. این علائم پس از یک روز برطرف می‌شوند.

* انواع آزمایش‌های قند خون کدام‌اند؟

شما می‌توانید به دو روش آزمایش قند خون را انجام دهید. افرادی که به بیماری دیابت مبتلا هستند، به منظور بررسی روزانه میزان قند خون خود می‌توانند از دستگاه تست قند خون یا گلوکومتر (Glucometer) استفاده کنند. روش دیگر بررسی قند خون از طریق گرفتن مستقیم خون انجام می‌شود.
به طور کلی بررسی قند خون به منظور شناسایی و تشخیص بیماری دیابت درخواست داده می‌شود. دو آزمایش قند خون ناشتا (Fasting blood sugar, FBS) و هموگلوبین گلیکوزیله (Hemoglobin A1c, Hb A1c) مهم‌ترین تست‌های مرتبط با سنجش قند خون هستند. آزمایش قند خون ناشتا به بررسی میزان گلوکز خون شما می‌پردازد. آزمایش A1c نیز با ارزیابی درصد هموگلوبین گلیکوزیله در خون، سطح متوسط ​​گلوکز در خون را طی ۲ تا ۳ ماه گذشته می‌سنجد.
این تست‌ها به تشخیص بیماری دیابت و شرایط پیش دیابتیک کمک می‌کنند. همچنین در صورت ابتلا به دیابت، این آزمایش‌ها در جهت نظارت بر بیماری و بررسی میزان تاثیر روش‌های کنترل و درمان دیابت نیز درخواست داده می‌شوند.

* چه زمانی بررسی قند خون لازم است؟

دیابت نوع ۱

طبق توصیه انجمن دیابت آمریکا (ADA)، افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ که در روز از چندین دوز انسولین استفاده می‌کنند، باید سطح قند خون خود را قبل از شرایط زیر بررسی کنند:

• خوردن وعده غذایی یا میان‌وعده
• ورزش کردن
• خوابیدن
• انجام کارهای مهم از جمله رانندگی یا نگه‌داری از کودک
   

قند خون بالا

ممکن است شما در صورت ابتلا به دیابت و یا مشاهده برخی علائم خاص در خود از جمله احساس تشنگی مداوم و تکرر ادرار، مایل به بررسی قند خون خود باشید. این نشانه‌ها معمولاً می‌توانند از علائم افزایش قند خون باشند که نیاز به درمان و کنترل دارند.

قند خون پایین

در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر سطح قند خون خود را بررسی کنید:

• لرز
• عرق کردن
• بی‌قراری
• سردرگمی
• گیجی
• گرسنگی و حالت تهوع
• خواب‌آلودگی
• بی‌حسی لب‌ها و زبان
• ضعف
• عصبانیت یا ناراحتی

برخی از علائم مانند هذیان‌گویی، تشنج یا بیهوشی می‌توانند از نشانه‌های افت قند خون یا شوک انسولین باشد. در صورتی که شما به صورت روزانه انسولین تزریق می‌کنید، با پزشک خود در ارتباط با مصرف داروی گلوکاگون (Glucagon) مشورت کنید. این دارو به جلوگیری از افت شدید قند خون شما کمک می‌کند.
برخی موارد شما بدون داشتن هیچگونه علائمی ممکن است به قند خون پایین دچار شوید که به این حالت هیپوگلیسمی بدون علامت می‌گویند. در صورتی که شما تجربه این عارضه را دارید باید قند خون خود را به طور مدام بررسی کنید.

زنان باردار

برخی از زنان در دوران حاملگی دچار بیماری دیابت بارداری می‌شوند. این حالت زمانی اتفاق می‌افتد که برخی از هورمون‌های بدن در عملکرد هورمون انسولین تداخل ایجاد می‌کنند. این امر سبب تجمع قند در خون و در نتیجه افزایش قند خون می‌شود.
در صورت ابتلا شما به دیابت بارداری، ممکن است پزشک به شما پیشنهاد کند که به طور منظم قند خون خود را بررسی کنید. این کار باعث اطمینان شما از نرمال بودن محدوده قند خونتان می‌شود. لازم به ذکر است که دیابت حاملگی معمولاً پس پایان دوران بارداری بهبود می‌یابد.

* بررسی قند خون چگونه انجام می‌شود و نتایج آن به چه صورت است؟

به منظور انجام تست قند خون، ابتلا از ورید بازو شما خونگیری انجام می‌شود. توجه داشته باشید که برای تست قند خون ناشتا (FBS) ناشتا بودن شما الزامی است و نباید از ۸ تا ۱۲ ساعت قبل از آزمایش چیزی به جز آب خورده باشید. از طرف دیگر برای انجام تست آزمایش هموگلوبین گلیکوزیله (Hb A1c) نیازی به ناشتا بودن نیست.
با توجه به شرایط بالینی و زمانی که خونگیری انجام شده است (به طور مثال در زمان ناشتایی، قبل از ناهار یا شام)، نتیجه سطح قند خون شما متفاوت می‌باشد. برخی از شرایط بالینی که در تفسیر بررسی قند خون شما توسط پزشک تاثیر می‌گذارند عبارت‌اند از:

• سابقه پزشکی
• ابتلا به دیابت
• سن
• بارداری

در نهایت پزشک در صورت نیاز، با در نظر گرفتن تمامی شرایط ذکر شده در بالا و نتایج آزمایشات قند خون، درمان و رژیم غذایی مناسبی را برای شما تجویز می‌کند.
 

منبع:  https://colifelabs.com/

ابتلا به هر بیماری مزمنی یک ریسک فاکتور ابتلا به بیماری افسردگی است. درصورت ابتلا به دیابت – فرقی نمی‌کند دیابت نوع 1 باشد یا دیابت نوع 2 احتمال ابتلای شما به افسردگی افزایش می‌یابد. از سوی دیگر، درصورتی که افسردگی دارید، احتمال ابتلای شما به دیابت نوع 2 افزایش می‌یابد. اما خبر خوب این است که شما می‌توانید دیابت و افسردگی را همزمان و در کنار هم درمان کنید و بهبود یکی می‌تواند تاثیر مثبتی بر روی دیگری بگذارد. 

در متن پیش رو قصد داریم شما را با ارتباط بین افسردگی و دیابت و راهکارهای درمان این دو آشنا کنیم. 

* چه ارتباطی بین دیابت و افسردگی وجود دارد؟

علی‌رغم این که ارتباط بین دیابت و افسردگی کاملاً مشخص نیست؛ اما می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• مدیریت دیابت ممکن است در مواردی دشوار باشد و زمینه را برای ایجاد اضطراب و افسردگی در مبتلایان فراهم کند. 
• دیابت می‌تواند منجر به بروز عوارضی شود که به‌تدریج علائم افسردگی را بدتر کند. 
• افسردگی می‌تواند بر روی سبک زندگی تاثیر منفی بگذارد؛ از جمله رژیم غذایی ناسالم، ورزش نکردن، سیگار و افزایش وزن که همگی می‌توانند زمینه را برای ابتلا به دیابت نوع 2 فراهم کنند. 
• افسردگی می‌تواند توانایی مبتلایان را در برقراری ارتباط و شفاف فکر کردن مختل کند. این مسئله می‌تواند توانایی شما را در مدیریت بیماری دیابت تحت تاثیر قرار دهد. 

* چه عواملی منجر به بروز افسردگی در مبتلایان به دیابت می‌شود؟

مدیریت یک بیماری مزمن از قبیل دیابت نوع 2 می‌تواند زمینه‌ساز ابتلا به افسردگی باشد. از سوی دیگر، دیده شده است که برخی عوامل هستند که به‌طور مشترک می‌توانند احتمال ابتلا به دیابت و افسردگی را بالا ببرند؛ از جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• سابقه خانوادگی مثبت برای هر دو بیماری
• چاقی
• فشار خون بالا
• بیماری عروق کرونری قلبی

افسردگی می‌تواند همه ابعاد زندگی فردی را درگیر کند. رژیم غذایی، ورزش و سایر انتخاب‌های مرتبط با سبک زندگی تحت تاثیر افسردگی قرار می‌گیرند. همه این موارد می‌توانند کنترل قند خون را دچار مشکل کنند. 

* افسردگی در مبتلایان به دیابت چگونه تشخیص داده می‌شود؟

درصورتی که هر یک از علائم افسردگی را تجربه می‌کنید، لازم است که در این باره با پزشک خود مشورت کنید. پزشک به شما در تشخیص علت بروز علائم‌تان کمک خواهد کرد. در قدم اول پزشک شرح‌حال دقیقی از علائم شما و نیز سابقه خانوادگی‌تان در ابتلا به افسردگی می‌گیرد. 

در ادامه، ارزیابی دقیقی از نظر روانشناسی از شما می‌گیرد تا با افکار، خلق‌وخو و رفتارهای شما به‌طور کامل آشنا شود. سپس، پزشک شما را معاینه می‌کند. در مواردی پزشک ممکن است برای‌تان آزمایش خون درخواست کند تا مطمئن شود که مشکلات دیگری از قبیل کم‌خونی یا کم کاری تیروئید نداشته باشید. 

* چگونه دیابت و افسردگی را همزمان با هم مدیریت کنید؟

همراهی همزمان این دو بیماری می‌تواند شرایط را برای شما سخت‌تر کند. اما فراموش نکنید مدیریت صحیح یکی در بهبود علائم دیگری تاثیرگذار است. با انجام کارهای زیر، می‌توانید به بهبود همزمان این دو بیماری کمک کنید:

برنامه مدیریت شخصی دیابت

مدیریت صحیح دیابت علاوه بر کنترل قند خون و حفظ آن در محدوده طبیعی، در پیشگیری از عوارض مختلف بیماری هم تاثیر ویژه‌ای دارد؛ از جمله کنترل وضعیت متابولیک، کمک به کاهش وزن و نیز کاهش ریسک بیماری‌های قلبی و عروقی. همه این موارد در مجموع می‌توانند در بهبود کیفیت زندگی و افزایش امید به زندگی و بهبود علائم افسردگی موثر باشند. 

روان‌درمانی

از سوی دیگر، افرادی که تحت روان‌درمانی قرار گرفته‌اند، به ویژه درمان‌های شناختی-رفتاری بهبود قابل توجهی را در علائم مربوط به افسردگی گزارش کرده‌اند که خود در مدیریت بهتر و دقیق‌تر دیابت موثر است. 

داروها و اصلاح سبک زندگی

داروها -چه داروهایی که برای درمان افسردگی تجویز می‌شوند و چه آن‌هایی که در درمان دیابت موثر هستند- و نیز اصلاح سبک زندگی می‌توانند در بهبود علائم هر دو بیماری و کاهش عوارض این دو موثر باشند. 

* در صورت ابتلا به دیابت چه علائمی می‌توانند زنگ خطری برای ابتلا به افسردگی باشند؟

مدیریت و کنار آمدن با یک بیماری مزمن مثل دیابت نوع 2 خود به‌تنهایی می‌تواند باعث احساس خستگی و فشار بر روی فرد مبتلا شود. با این حال، درصورتی که احساس ناراحتی و افسردگی می‌کنید که پس از گذشت چند هفته بهبود نیافته است، ممکن است شما در معرض ابتلا به افسردگی باشید. 

از جمله علائم شایع افسردگی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• عدم لذت بردن از انجام کارهایی که پیش از این مورد علاقه‌تان بوده است
• بی‌خوابی یا خوابیدن بیش از حد معمول
• کاهش اشتها یا افزایش میل به غذا خوردن
• عدم توانایی تمرکز کردن
• احساس اضطراب یا عصبی بودن در اغلب مواقع
• احساس تنهایی یا انزوا
• احساس ناراحتی صبحگاهی
• احساس این که هیچ‌وقت هیچ کاری را درست انجام نمی‌دهید
• داشتن افکار خودکشی
• آسیب به خود و دیگران

مدیریت ضعیف بیماری دیابت می‌تواند باعث تشدید علائم افسردگی شود و بالعکس. برای مثال، درصورتی که سطح قند خون بسیار بالا یا بسیار پایین باشد، ممکن است علائمی از قبیل اضطراب، خستگی یا کاهش سطح انرژی را تجربه کنید. 

درصورتی که هر یک از علائم افسردگی را تجربه می‌کنید، لازم است با پزشک خود در این باره مشورت کنید. او به شما در تشخیص و درمان علائم‌تان کمک می‌کند. 

* چند پیشنهاد برای تقویت روحیه و مقابله با افسردگی

با انجام کارهای زیر می‌توانید به درمان افسردگی و بهبود روحیه‌تان کمک کنید:

با پزشک صحبت کنید

مشورت کردن با یک پزشک یا روان‌درمانگر به شما کمک می‌کند تا مسیر روشنی را برای درمان و مقابله با افسردگی پیدا کنید. 

با دوستان یا خانواده‌تان صحبت کنید

در مواردی صحبت کردن با کسانی که بهتر از بقیه آن‌ها را می‌شناسید، می‌تواند در مقابله با افسردگی کمک‌کننده باشد. از سوی دیگر، فراموش نکنید که شما تنها نیستید. افراد بسیاری هستند که با مشکلاتی مشابه شما دست‌وپنجه نرم می‌کنند. 

غذاهای خوب بخورید

مسئله غذا یک بخش اساسی از زندگی هر فردی است. ابتلا به دیابت ممکن است باعث شود خوردن یک غذای خوشمزه برای‌تان تبدیل به کاری استرس‌زا شود. با این حال، یک رژیم غذایی ایده‌آل می‌تواند نقش بسزایی را در تقویت روحیه‌تان ایفا کند. 

ورزش کنید

ورزش کردن یک بخش اساسی در درمان و مدیریت بیماری دیابت است. کنترل وزن، کاهش قند خون و تقویت تاثیر انسولین در بدن از جمله فواید قابل ذکر ورزش کردن هستند. با این حال، ابتلا به افسردگی ممکن است باعث شود که ورزش کردن هم برای‌تان تبدیل به امری دشوار و نشدنی شود. با این حال، فواید آن قابل چشم‌پوشی نیست. انجام منظم ورزش علاوه بر کمک به کنترل بیماری دیابت، در بهبود روحیه و خلق‌وخو هم موثر است. 

تحت نظر پزشک دارو مصرف کنید

مصرف داروی ضدافسردگی تحت نظر پزشک متخصص به بهبود افسردگی فرد مبتلا به دیابت کمک خواهد کرد. 

* نکته پایانی در مورد دیابت و افسردگی

شناخت صحیح علائم افسردگی و تشخیص به‌موقع آن مرحله مهمی در دریافت درمان مناسب است. ابتدا لازم است که علائم و مشکل خود را با یک پزشک درمیان بگذارید. پزشک شما را در تشخیص بیماری‌تان راهنمایی خواهد کرد و درصورت نیاز درمان اختصاصی را در اختیارتان قرار خواهد داد. درمان افسردگی اغلب شامل روان‌درمانی و در مواردی تجویز دارو است. 

در صورت ابتلا به دیابت نوع 2، بدن نمی‌تواند پاسخ درخوری به هورمون انسولین بدهد. از این رو، سطح گلوکز یا قند خون بالا رفته و بدین ترتیب شرایط برای ایجاد دیابت نوع 2 فراهم می‌شود. تخمین زده شده است که حدود 34 میلیون بیمار مبتلا به دیابت در آمریکا وجود دارد و نیز سالانه حدود 1.5 میلیون مبتلای جدید در این کشور شناسایی می‌شود. به همین دلیل به نظر می‌رسد که شناخت دیابت نوع 2 و عوامل خطر دیابت نوع 2 برای پیشگیری از ابتلا یا تشخیص به‌موقع ضروری است. 

در متن پیش رو قصد داریم شما را با آن دسته از عواملی که احتمال ابتلا به دیابت نوع 2 را در فردی افزایش می‌دهند، آشنا کنیم. 

* عوامل خطر ابتلا به دیابت نوع 2 چیست؟

منظور از عوامل خطر آن دسته از مواردی است که احتمال ابتلا به دیابت نوع 2 را افزایش می‌دهند. داشتن هر یک از این عوامل خطر به این معنا نیست که شما لزوماً به بیماری مبتلا می‌شوید؛ بلکه تنها به این معنی است که احتمال ابتلای شما به بیماری افزایش می‌یابد. برخی عوامل خطر از قبیل سن، نژاد یا سابقه خانوادگی قابل تغییر نیستند؛ اما برخی دیگر از قبیل وزن یا سبک زندگی قابل بهبود هستند. بدین طریق می‌توانید احتمال ابتلای‌تان را به بیماری کاهش دهید. 

ژنتیک

ژنتیک نقش مهمی در احتمال ابتلا به دیابت نوع 2 ایفا می‌کند. درصورتی که فردی در خانواده‌تان به‌ویژه خانواده درجه 1 مبتلا به دیابت نوع 2 باشد، احتمال ابتلای شما به بیماری به مراتب بیشتر از سایر افراد است. در برخی موارد دیده شده است که جهش‌های ژنتیکی هم در ابتلا به دیابت نوع 2 تاثیرگذار بوده‌اند. 

عادات مرتبط با سبک زندگی

عادات مرتبط با سبک زندگی نیز ارتباط تنگاتنگی با ابتلا به دیابت نوع 2 دارند. با این حال، این عادات قابل اصلاح هستند. با اصلاح سبک زندگی می‌توانید احتمال ابتلای‌تان را به بیماری به میزان چشمگیری کاهش دهید. از جمله عوامل خطر مرتبط با سبک زندگی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• چاقی یا اضافه‌وزن
• عدم تحرک و ورزش نکردن
• مصرف سیگار و الکل
• رژیم غذایی ناسالم

علی‌رغم اینکه شاخص توده بدنی یا BMI بالا لزوماً به معنی ابتلای شما به دیابت نوع 2 نیست؛ اما پزشکان از آن به عنوان شاخصی برای ارزیابی قد و وزن و خطر نسبی مرتبط با آن‌ها استفاده می‌کنند. 

محیط

عوامل محیطی هم از جمله عواملی هستند که می‌توانند بر روی احتمال ابتلا به دیابت نوع 2 تاثیرگذار باشند. برخی مطالعات نشان داده است که زندگی کردن در مناطقی با فضای سبز بیشتر و قابلیت پیاده‌روی بهتر، می‌تواند احتمال ابتلا به دیابت نوع 2 را کاهش دهد. از سوی دیگر، افزایش آلودگی‌های صوتی و محیطی می‌توانند احتمال ابتلا به دیابت نوع 2 را افزایش دهند. با این حال، برای اثبات این مسئله همچنان نیاز به تحقیقات بیشتری است. 

بیماری‌های زمینه‌ای

برخی بیماری‌های زمینه‌ای هستند که می‌توانند احتمال ابتلا به دیابت نوع 2 را افزایش دهند. از جمله این بیماری‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• فشار خون بالا
• سندروم تخمدان پلی‌کیستیک یا PCOS
• افسردگی
• سابقه‌ای از دیابت بارداری

دیده شده است که اغلب این بیماری‌ها با مقاومت به انسولین که خود یک عامل خطر مهم برای دیابت نوع 2 است، مرتبط هستند؛ با این حال، علت آن هنوز مشخص نیست. 

سن

افرادی با سن 45 سال یا بالاتر بیشتر در معرض ابتلا به دیابت نوع 2 هستند. این مسئله به این علت است که با افزایش سن، مقاومت به انسولین افزایش می‌یابد و ترشح انسولین هم به دنبال تغییراتی که در بدن رخ می‌دهد، کاهش می‌یابد. هر دوی این موارد سبب می‌شوند که شرایط برای ابتلا به دیابت نوع 2 فراهم شود. 

* چگونه از ابتلا به دیابت نوع 2 پیشگیری کنیم؟

حتی با وجود داشتن ریسک‌فاکتورها یا عوامل خطر ابتلا به دیابت نوع 2، مواردی هست که با انجام آن‌ها می‌توانید احتمال ابتلا به دیابت نوع 2 را کاهش دهید و به نوعی از ابتلا به آن پیشگیری کنید. با این حال، فراموش نکنید که هیچ روش قطعی‌ای برای پیشگیری از دیابت دردسترس نیست و علی‌رغم انجام همه موارد شما ممکن است همچنان به دیابت نوع 2 مبتلا شوید. 

مراقب عادات غذایی خود باشید

محدودیت دریافت قند و کربوهیدرات تصفیه‌شده (مثل کیک، کلوچه و …)، افزایش دریافت پروتئین (از طریق ماهی، مرغ و …)، نوشیدن آب به میزان کافی و نیز مصرف میوه‌ها و سبزیجات متنوع به بالا بردن سطح سلامتی و کاهش ریسک ابتلا به دیابت نوع 2 کمک بسزایی می‌کند. 

ورزش کنید

سازمان پیشگیری و کنترل بیماری‌ها یا همان CDC توصیه می‌کند که هفته‌ای به‌صورت میانگین 150 دقیقه ورزش هوازی با شدت متوسط (5 روز در هفته هر بار به مدت 30 دقیقه) انجام دهید. لازم نیست حتماً به باشگاه بروید؛ می‌توانید ورزش را با پیاده‌روی شروع کنید. 

طبق توصیه پزشک وزن‌تان را کم کنید

کاهش وزن کار راحتی نیست؛ اما اگر پزشک‌تان توصیه به کاهش وزن کرده است، لازم است که توصیه او را دنبال کنید. پذیرفتن غذاهای مغذی و فعالیت بدنی به‌عنوان یک سبک زندگی به جای صرفاً یک راه‌حل موقت، به شما کمک می‌کند تا پس از کاهش وزن هم بتوانید وزن‌تان را در محدوده طبیعی حفظ کنید. 

غربالگری‌های روتین را انجام دهید

طبق توصیه پزشک ممکن است لازم باشد که در فواصل منظم آزمایشاتی را جهت ارزیابی سطح قند و چربی انجام دهید. از این رو، ارتباط با پزشک و ملاقات او در فواصل منظم کمک می‌کند تا به‌موقع از ابتلا به دیابت نوع 2 پیشگیری کنید. 

انجم توصیه‌های نامبرده ممکن است در آغاز چالش‌برانگیز و دشوار به نظر برسد؛ اما غیرممکن نیست. با پزشک خود درباره تغییراتی که لازم است در سبک زندگی‌تان بدهید، مشورت کنید. او در صورت لزوم شما را به یک متخصص تغذیه ارجاع می‌دهد. 

برخی بیماری‌ها و داروها هم ممکن است احتمال ابتلای شما به دیابت نوع 2 را افزایش دهند. با پزشک خود درباره سابقه بیماری‌های قبلی و نیز داروهای مصرفی‌تان مشورت کنید. 

* نکته پایانی در مورد عوامل خطر دیابت نوع 2

دیابت نوع 2 با دیابت نوع 1 متفاوت است و برخلاف آن می‌توان با انجام کارهایی ریسک ابتلا به آن را کاهش داد. اگر درباره تغییراتی که لازم است در سبک زندگی‌تان بدهید مطمئن نیستید، خوب است که با پزشک خود در این باره مشورت کنید. آن‌ها اطلاعات ضروری را در اختیار شما قرار خواهند داد.

دیابت بیماری‌ای است که در آن متابولیسم گلوکز یا همان قند رایج سلولی درگیر می‌شود. گلوکز منبع انرژی سلولی است و برای حفظ عملکرد ارگان‌های مختلف بدن ضروری است. درصورتی که سطح گلوکز در خون از حد طبیعی فراتر رود، زمینه برای ایجاد دیابت فراهم می‌شود. در متن پیش رو قصد داریم شما را با تاثیر دیابت در زنان بالای 40 سال آشنا کنیم. 

* انواع مختلف بیماری دیابت

دیابت دو نوع اصلی دارد؛ نوع 1 و نوع 2. در ادامه به‌طور مختصر هر یک از انواع دیابت را توضیح می‌دهیم:

دیابت نوع 1

حدود 5 درصد از مبتلایان به دیابت در سراسر جهان به این نوع دیابت مبتلا هستند. در این دیابت بدن قادر به ساخت هورمون انسولین نیست. از این رو، درمان آن از ابتدا وابسته به تزریق انسولین است. اغلب افراد مبتلا به دیابت نوع 1 در سنین کمتر از 40 سال هستند. 

دیابت نوع 2 

این نوع دیابت شایع‌تر است. به دنبال افزایش سن به‌ویژه در سنین بالای 45 سال، احتمال ابتلا به این بیماری به مراتب افزایش می‌یابد. دیابت نوع 2 به دنبال مقاومت به انسولین در بدن ایجاد می‌شود. در این شرایط سلول‌ها نمی‌توانند به انسولین پاسخ درخوری بدهند. عوامل مختلفی هستند که در بروز دیابت نوع 2 تاثیرگذار هستند؛ از جمله:

• عوامل ژنتیکی
• عادت‌های اشتباه مربوط به سبک زندگی
• اضافه‌وزن
• فشار خون بالا

زنان بالای 45 سال مبتلا به دیابت بیشتر در معرض عوارض زیر هستند:

• بیماری‌های قلبی ناشی از دیابت 
• نابینایی
• افسردگی

درصورتی که برای‌تان تشخیص دیابت گذاشته شده است، می‌توانید با دریافت درمان مناسب قند خون‌تان را در سطح طبیعی حفظ کرده و از بروز عوارض بیماری پیشگیری کنید. 

* دیابت چگونه بر روی زنان تاثیر می‌گذارد؟

دیابت در زنان می‌تواند عوارض متفاوتی در مقایسه با مردان ایجاد کند. برای مثال، احتمال حمله قلبی در زنان مبتلا به دیابت 4 برابر زنان سالم است؛ در حالی که در مردان مبتلا به دیابت احتمال حمله قلبی 2 برابر مردان سالم است. در ادامه، برخی از عوارض شایع دیابت را در بانوان توضیح خواهیم داد:

عفونت مجاری ادراری

بسیاری از زنان ممکن است به عفونت واژن دچار شوند؛ اما احتمال بروز آن در زنان دیابتی به مراتب بیشتر است. بیش از 50 درصد خانم ها در طول عمرشان حداقل یک مرتبه به عفونت مجاری ادراری دچار می‌شوند که این احتمال در زنان مبتلا به دیابت به مراتب بیشتر است. 

تغییر در سیکل‌های قاعدگی

تغییرات هورمونی قبل و حین دوره پریود ممکن است سبب تغییراتی در سطح قند خون شود. از سوی دیگر، ممکن است پریودهای‌تان طولانی‌تر یا سنگین‌تر از دفعات قبلی باشند یا الگوی نامنظمی داشته باشند. 

تغییر در میل جنسی

دیابت ممکن است سبب کاهش میل جنسی شود. علاوه بر این، خشکی ناحیه واژن ممکن است سبب کاهش حس لذت از رابطه جنسی شود. 

پیشگیری از بارداری

فراموش نکنید در صورتی که قصد بارداری ندارید یا تا رسیدن قند خون‌تان به محدوده طبیعی نمی‌خواهید باردار شوید، لازم است که از یک روش پیشگیری مناسب استفاده کنید. به این دلیل که قند خون بالا در بارداری می‌تواند برای شما و فرزندتان خطرناک باشد. راه‌های مختلفی برای پیشگیری از بارداری از قبیل IUD، ایمپلنت، پچ و قرص وجود دارد. برای انتخاب روش پیشگیری مناسب می‌توانید با پزشک خود مشورت کنید.

* دیابت در زنان بالای 45 سال چه علائمی دارد؟

علائم دیابت نوع 2 نسبت به نوع 1 اغلب با سرعت کمتری بروز می‌یابند. با این حال، از جمله علائم شایع بیماری می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• خستگی
• تشنگی بیش از حد
• تکرر ادرار
• تاری دید
• کاهش وزن ناخواسته
• گزگز دست‌ها و پاها
• ترمیم آهسته زخم‌ها

علائم دیابت از فردی به فرد دیگر فرق می‌کنند. ممکن است برخی یا همه علائم نامبرده را تجربه کنید. در مواردی، دیابت ممکن است هیچ علامت مشخصی ایجاد نکند. به همین دلیل لازم است آزمایشات غربالگری را پیگیری کنید تا از سطح قند خون خود مطمئن شوید. 

* کدام دسته از زنان بالای 40 سال بیشتر در معرض ابتلا به دیابت هستند؟

برخی عوامل هستند که ریسک ابتلا به دیابت را در زنان بالای 40 سال افزایش می‌دهند؛ از جمله این عوامل می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• سن بالای 40 سال
• اضافه‌وزن یا چاقی
• رژیم غذایی ناسالم
• بی‌تحرکی و ورزش نکردن
• مصرف سیگار
• فشار خون بالا
• سابقه خانوادگی ابتلا به دیابت
• سابقه عفونت ویروسی در مواردی
• سابقه دیابت بارداری

* دیابت در زنان بالای 40 سال چگونه تشخیص داده می‌شود؟

تنها راه قطعی تشخیص دیابت انجام آزمایش خون است. پزشک برای این کار معمولاً قند خون ناشتا را در آزمایشات درخواست می‌کند. برای انجام این آزمایش لازم است حداقل 8 ساعت ناشتا باشید (مصرف آب منعی ندارد.) درصورتی که عدد قند خون ناشتا بالاتر از 126 باشد، شما احتمالاً مبتلا به دیابت هستید. در ادامه، پزشک ممکن است آزمایشات تکمیلی دیگری هم برای تایید تشخیص درخواست کند.

* دیابت در زنان بالای 40 سال چگونه درمان می‌شود؟

پزشک برای درمان دیابت ممکن است داروی خوراکی یا انسولین تزریقی تجویز کند. علاوه بر این، لازم است سبک زندگی خود را اصلاح کنید. رعایت رژیم غذایی، انجام منظم ورزش و ترک سیگار و الکل برای دریافت بهترین پاسخ درمانی ضروری هستند.

* چگونه از بروز دیابت در زنان بالای 40 سال پیشگیری کنیم؟

زنان بالای 40 سال با انجام کارهای زیر می‌توانند احتمال بروز دیابت را کاهش دهند:

• صبحانه بخورید. این کار به تنظیم قند خون در طول روز کمک می‌کند. 
• مصرف کربوهیدرات را در رژیم غذایی خود محدود کنید. 
• از میوه‌ها و سبزیجات متنوع در رژیم غذایی خود استفاده کنید. 
• مصرف نوشابه و آبمیوه‌های شیرین را محدود کنید.

​​​​​​​

* نکته پایانی در مورد دیابت در زنان

دیابت درمان قطعی ندارد؛ اما راهکارهایی وجود دارد که با انجام آن‌ها می‌توانید به کنترل سطح قند خون و کاهش عوارض بیماری کمک کنید. برای مثال، داشتن یک رژیم غذایی سالم و انجام حداقل 30 دقیقه ورزش هوازی با شدت متوسط در طول روز می‌تواند به کنترل بیماری کمک کند.

متفورمین نام ژنریک یا عمومی داروست و این دارو با نام های مختلف تجاری مثل متفورمکس، گلوکوفاژ و… تولید و عرضه می گردد، در این مقاله انواع متفورمین و نحوه مصرف و عوارض آن را به طور کامل شرح می دهیم.

دو نوع خوراکی آن شامل قرص (تبلت) و محلول خوراکی (سولوشن) می باشد. قرص متفورمین در دیابت نوع دو برای کنترل قند خون بالا استفاده می شود. متفورمین دیابت را درمان نمی کند اما میزان گلوکر خون را در محدوده نرمال کنترل شده نگه می دارد. قرص متفورمین در دو نوع آهسته-رهش و سریع-رهش وجود دارد.

مصرف این دارو در کنار تغییرات سبک زندگی، یعنی کنترل رژیم غذایی و افزایش فعالیت بدنی، می تواند به کنترل قند خون کمک کند. در برخی موارد، ممکن است بسته به صلاحدید پزشک معالج و شرایط بیمار، نیاز باشد که این دارو همراه با داروهای دیگر تجویز گردد.

متفورمین گاهی برای پیشگیری از دیابت در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک تجویز می گردد.

* مکانیسم اثر متفورمین چگونه است؟

برای کنترل دیابت دسته های مختلفی از دارو وجود دارند و اعضای متعلق به هر دسته عملکرد مشابهی دارند. یکی از این دسته­های دارویی بی­گوانیدها هستند. متفورمین تنها عضو این گروه داروئی، از این سه راه عمل می­کند:

• کاهش میزان گلوکز تولید شده در کبد
• کاهش جذب میزان گلوکزی که بدن جذب می کند
• افزایش اثر انسولین روی بدن

انسولین یک هورمون است که به بدن کمک می کند گلوکز خون را کاهش دهد که این عمل منجر به پایین ماندن سطح قند خون می شود.

* عوارض جانبی متفورمین چیست؟

عوارض جانبی متداول

بعضی از عوارض متداول این دارو که با شروع مصرف دیده می شود و به مرور زمان از بین می رود شامل موارد زیر است: (اگر این عوارض شدید بود لازم است با پزشک معالج مطرح گردد)

• سوزش سر دل و ریفلاکس
• درد شکمی
• تهوع و استفراغ
• نفخ
• گاز و آروغ
• اسهال
• کاهش وزن
• سردرد
• یبوست
• مزه بد فلز مانند در دهان

تهوع، استفراغ و اسهال سه عارضه جانبی متداولی هستند که به مرور زمان از بین می روند. مصرف دارو همراه با غذا یا افزایش تدریجی دوز مصرفی با تجویز پزشک، این عوارض را کاهش می دهد.

عوارض جانبی جدی و نادر

بروز چنین عوارضی را بلافاصله با پزشک معالج مطرح کنید و یا در صورت احساس خطر مثل سختی تنفس بلافاصله با اورژانس 115 تماس بگیرید.

1.      اسیدوز لاکتیکی

نشانه های اسیدوز لاکتیکی شامل:

• خستگی مفرط
• ضعف
• دردهای ماهیچه ای غیرعادی
• مشکلات تنفسی
• خواب آلودگی غیرمعمول
• کاهش یا افزایش ضربان قلب
• کاهش اشتها
• سرگیجه
• احساس سرما
• تهوع و استفراغ
• سرخ و داغ شدن پوست
• شکم درد همراه با هر کدام از موارد بالا

2.      هیپوگلیسمی یا افت قند خون

متفورمین به خودی خود باعث افت قند خون نمی شود اما اگر همزمان تغذیه نامناسب، ورزش شدید، مصرف میزان بالای الکل و مصرف همزمان سایر داروهای دیابت را داشته باشید در معرض افت قند خون هستید. نشانه های هیپوگلیسمی:

• سردرد
• ضعف
• گیجی
• لرز و بی قراری عصبی
• خواب آلودگی
• سرگیجه
• زودرنجی
• تعریق
• گرسنگی
• ضربان قلب بالا

اقداماتی جهت پیشگیری از افت قند خون

• مصرف منظم و به موقع
• رژیم غذایی مناسب
• ورزش زیر نظر پزشک
• مصرف سایر داروها با نظر پزشک

3.     آنمی یا کم خونی

متفورین می تواند سطح ویتامین ب 12 را کاهش داده و سبب کم خونی یا کاهش تعداد گلبول قرمز شود. اگر میزان کافی ویتامین ب12 یا کلسیم در رژیم غذایی ندارید یا علایم زیر را  مشاهده کردید با پزشک خود مشورت کنید تا در صورت لزوم مکمل تجویز نماید.

• خستگی
• سرگیجه

* تداخلات دارویی متفورمین شامل چه مواردی می‌شود؟

قرص های خوراکی متفورمین می تواند با داروهای دیگر تداخل ایجاد کند که منجر به کاهش اثر دارو یا تشدید عوارض جانبی آن می­شود.

در صورت مصرف هرگونه دارو،  مکمل، ویتامین یا داروی گیاهی حتما پزشک و داروساز خود را در جریان قرار دهید.

برخی از داروها که امکان تداخل دارویی با متفورمین دارند: (توجه نمایید که این ها همه ی داروهایی که احتمال تداخل با متفورمین دارند نیست. فقط نمونه هایی از داروهای مختلف جهت اطلاع می باشد.)

داروهای دیابت

انسولین و داروهایی که موجب آزادسازی انسولین می شوند مثل گلی بن کلامید

داروهای فشار خون

دیوریک ها یا ادرارآورها که برای کاهش فشار خون استفاده می شوند می توانند سطح قند خون شما را افزایش دهند و در اثر بخشی متفورمین اختلال ایجاد نماید. مثل فوروزماید و هیدروکلروتیازید

داروی نفدیپین می تواند سطح متفورمین در بدن را افزایش داده و ریسک عوارض جانبی متفورمین را بالا ببرد.

داروهای کلسترول و چربی خون

نیکوتیک اسید (نیاسین) می تواند اثربخشی متفورمین را کاهش دهد.

داروهای گلوکوم یا آب سیاه

مصرف همرمان متفورمین با داروهایی که در درمان آب سیاه چشم تجویز می شوند می تواند احتمال اسیدوز لاکتیکی -که از عوارض جانبی متفورمین می باشد- را افزایش دهد. داروهایی مثل: استازولامید، برینزولامید، دورزولامید و متازولامید

داروی اعصاب و تشنج

توپیمارات که در تشنج و دردهای عصبی مورد استفاده است نباید با متفورمین مصرف شود چون احتمال اسیدوز لاکتیکی را افزایش می­دهد.

فنی­توئین که در درمان تشنج کاربرد دارد، اثرات متفورمین را کاهش می دهد.

داروهای معده درد

سایمتیدین که برای سوزش سردل و سایر مشکلات معده استفاده می­شود می­تواند احتمال اسیدور لاکتیکی را بالا ببرد و پزشک شما ممکن است داروی دیگری غیر از سایمتیدین برایتان تجویز کند.

داروهای آنتی سایکوتیک یا روانپریشی

فنوتیازین­ها دسته­ای از داروها هستند که در اختلالات مربوط به روان استفاده می شوند و مصرف همزمان آن با متفورمین می تواند اثرات داروی متفورمین را کم کند. از جمله این داروها: کلروپرومازین، فلوفنازین و پروکلروپرازین می توان اشاره کرد.

داروهای هورمونی

کورتیکواستروئیرهای استنشاقی یا خوراکی مثل: پردنیزولون، بودزوناید، فلوتیکازون و بتامتازون اثرات متفورمین را کم می کنند.

استروژن ها شامل: قرص یا پچ پیشگیری از باداری، استروژنهای کنژوگه، استرادیول

داروهای تیروئید

اثرات متفورمین را کاهش می دهند: لووتیروکسین، لیوتیرونین، لیوتریکس

سل

مصرف ایزونیازید کاهش اثر متفورمین را به دنبال دارد.

* احتیاطات داروی متفورمین

در نارسایی کلیه، نارسایی قلبی حاد و سابقه سکته، نارسایی کبد، مصرف الکل و یا جراحی و عکس برداری که از ید استفاده می شود خطر اسیدوز لاکتیکی وجود دارد.

آیا می دانید علت بروز دیابت چیست؟ دیابت ملیتوس یا دیابت شیرین یا در اصطلاح عمومی مرض قند، به مجموعه‌ای از بیماری‌ها گفته می‌شود که در آن مصرف قند خون توسط بدن دچار اختلال می‌شود. گلوکز یک عنصر حیاتی در بدن است که برای مصرف انرژی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در بیماری دیابت، گلوکز نمی‌تواند به طور موثری وارد سلول‌ها شود و درنتیجه در خون تجمع می‌یابد. 

در متن پیش رو قصد داریم شما را با علت بروز دیابت آشنا کنیم. 

* انواع مختلف دیابت

انواع مزمن بیماری دیابت شامل دیابت نوع 1، دیابت نوع 2، مثل دیابت بی‎مزه،mody ، lada و … است. دیابت نوع 1 نوعی بیماری خودایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن علیه سلول‌های سازنده انسولین در پانکراس فعال می‌شود. انسولین هورمونی است که برای ورود گلوکز به درون سلول‌ها و تامین انرژی از آن ضروری است. در صورتی که این هورمون کم شود یا نتواند به‌درستی فعالیت کند، سطح قند خون بالا می‌رود. 

در دیابت نوع 2 علی‌رغم ترشح انسولین، سلول‌ها نسبت به دریافت آن مقاومت می‌کنند و درنتیجه انسولین نمی‌تواند به‌درستی فعالیت کند. 

برخی از زنان در طول بارداری دچار افزایش قند خون می‌شوند که به آن دیابت بارداری گفته می‌شود. این زنان بیش از سایرین در معرض ابتلا به دیابت نوع 2 در آینده هستند. 

پره‌دیابت یا پیش‌ دیابت وضعیتی است که در آن قند خون بالا است؛ اما نه آن‌قدر بالا که به آن دیابت اطلاق شود. پیش دیابت زمینه را برای ابتلا به دیابت فراهم می‌کند. 

فرقی نمی‌کند که علت بروز دیابت چه باشد؛ در هر صورت، قند خون به طرز غیرعادی افزایش می‌یابد. افزایش غیرطبیعی قند خون می‌تواند باعث ایجاد عوارض گوناگونی برای بدن شود.

* دیابت چه علائمی دارد؟

دیابت در مراحل اولیه ممکن است هیچ علامتی از خود نشان ندهد یا صرفاً طی بررسی‌های روتین و با انجام آزمایش خون تشخیص داده شود. با این حال، از جمله علائم شایع بیماری دیابت می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• افزایش حس تشنگی و تکرر ادرار
• افزایش حس گرسنگی
• خستگی
• تاری دید
• گزگز یا بی‌حسی در نوک انگشتان دست‌ها و پاها
• زخم‌هایی که بهبود نمی‌یابند
• کاهش وزن ناخواسته

علائم دیابت نوع 1 ممکن است به‌سرعت و طی چند هفته پیشرفت کنند. این درحالی است که دیابت نوع 2 اغلب به‌آهستگی پیشرفت کند و ممکن است تا سال‌ها متوجه هیچ علامتی در خود نشوید. بسیاری از افراد تا زمان بروز عوارض بیماری از قبیل تاری دید یا مشکلات قلبی متوجه ابتلایشان به بیماری دیابت نمی‌شوند. 

* علت بروز دیابت چیست؟

بروز انواع مختلف دیابت علل مختلفی دارند. در ادامه دلایل بروز هر یک از انواع دیابت را به تفکیک شرح خواهیم داد:

دیابت نوع 1

دیابت نوع 1 نوعی بیماری خودایمنی است. در این حالت، سیستم ایمنی که در حالت عادی علیه سلول‌های بیگانه فعال می‌شود، به‌اشتباه علیه سلول‌های تولیدکننده انسولین در پانکراس فعال می‌شود. با این که علت دقیق بروز این مسئله مشخص نیست؛ اما محققان احتمال می‌دهند که عوامل ژنتیکی، برخی عوامل محیطی از قبیل ابتلا به برخی بیماری‌های ویروسی در کودکی مثل سرخک می‌توانند در بروز این بیماری دخیل باشند. 

دیابت نوع 2

دیابت نوع 2 شایع‌ترین نوع دیابت است که عوامل مختلفی در بروز آن نقش دارند. از سبک زندگی گرفته تا عوامل ژنتیکی. ازجمله عوامل مختلف بروز دیابت می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1.چاقی، اضافه‌وزن و عدم انجام فعالیت فیزیکی

این سه مورد احتمال ابتلای شما را به دیابت نوع 2 افزایش می‌دهند. وزن اضافه می‌تواند منجر به مقاومت به انسولین شود که در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 دیده می‌شود. همچنین، محل تجمع چربی هم مهم است. چربی اضافه شکمی با دیابت نوع 2، مقاومت به انسولین، بیماری‌های قلبی و عروق محیطی بیشتر همراهی دارد. برای این که بهتر بفهمید اضافه‌وزن دارید یا خیر، لازم است که شاخص توده بدنی یا BMI خود را اندازه بگیرید. 

2. مقاومت به انسولین

دیابت نوع 2 اغلب با مقاومت به انسولین آغاز می‌شود؛ حالتی که در آن عضلات، کبد و سلول‌های چربی در برابر استفاده از انسولین مقاومت می‌کنند. از این رو، بدن به انسولین بیشتری برای ورود گلوکز به درون سلول‌ها احتیاج پیدا می‌کند. در مراحل ابتدایی، پانکراس مقدار بیشتری انسولین تولید می‌کند؛ اما در ادامه پانکراس نمی‌تواند پاسخگوی نیاز بدن به قند خون باشد و درنتیجه دیابت ایجاد می‌شود. 

3. سابقه خانوادگی و عوامل ژنتیکی

مشابه دیابت نوع 1، برخی ژن‌های خاص در افزایش احتمال ابتلا به دیابت نوع 2 هم نقش دارند. علاوه بر این ژن‌ها، چاقی یا اضافه‌و‌زن می‌تواند احتمال ابتلا به دیابت را افزایش دهند. از این رو، در صورتی که در خانواده فردی مبتلا به دیابت نوع 2 داشته باشید، احتمال ابتلای شما به دیابت نوع 2 در آینده بیشتر است. 

دیابت بارداری

عوامل هورمونی، محیطی و ژنتیکی در بروز دیابت بارداری نقش دارند؛ ازجمله:

1.مقاومت به انسولین

هورمونی که از جفت ترشح می‌شود می‌تواند باعث مقاومت به انسولین در ماه‌های آخر بارداری شود. اغلب زنان باردار می‌توانند به مقدار کافی هورمون انسولین برای غلبه بر مقاومت به انسولین تولید کنند؛ اما برخی دیگر نمی‌توانند و در نتیجه دیابت بارداری ایجاد می‌شود. 

مشابه دیابت نوع 2، اضافه‌وزن هم یک عامل موثر در افزایش احتمال ابتلا به دیابت بارداری است. افزایش بیش از حد وزن در دوران بارداری یا اضافه‌وزن و چاقی پیش از بارداری می‌تواند شانس ابتلا به دیابت بارداری را افزایش دهد. 

2.عوامل ژنتیکی و سابقه خانوادگی

داشتن سابقه خانوادگی ابتلا به دیابت، احتمال ابتلای یک زن باردار را به دیابت بارداری افزایش می‌دهد. از این رو، به نظر می‌رسد که عوامل ژنتیکی هم در بروز این بیماری دخیل هستند. 

عوامل دیگری هم مثل مصرف کورتون ، ابتلا به بیماری‌های مزمن  و ابتلا به کوشینگ در ابتلا به دیابت موثرند. در ادامه مقاله ” علت بروز دیابت چیست ” با ما همراه باشید تا با روش های پیشگیری از ابتلا به دیابت آشنا شوید.

* چگونه از ابتلا به دیابت پیشگیری کنیم؟

دیابت نوع 1 قابل پیشگیری نیست؛ چون به دلایل خودایمنی ایجاد می‌شود. از سوی دیگر، برخی عوامل مربوط به دیابت نوع 2 از قبیل سن یا ژنتیک هم قابل پیشگیری نیستند. اما همچنان کارهایی هستند که می‌توانید با انجام آن‌ها احتمال ابتلا به دیابت نوع 2 را تا حد زیادی کاهش دهید. اصلاح سبک زندگی تاثیر زیادی در پیشگیری از دیابت یا پیشرفت آن دارد. 

درصورتی که اخیراً برای‌تان تشخیص پره‌ دیابت یا پیش‌ دیابت انجام شده، با انجام کارهای زیر می‌توانید از پیشرفت آن به سمت دیابت جلوگیری کنید:

• حداقل 150 دقیقه ورزش هوازی با شدت متوسط در هفته انجام دهید؛ ورزش‌هایی از قبیل پیاده‌روی یا شنا. 
• چربی‌های ترانس و اشباع را از رژیم غذایی خود حذف کنید. 
• میوه‌ و سبزیجات را به رژیم غذایی خود اضافه کنید. 
• وعده‌های غذایی کوچک را به جای وعده‌های غذایی بزرگ انتخاب کنید. 
• درصورت ابتلا به اضافه‌وزن یا چاقی تلاش کنید حداقل 7 درصد از وزن‌تان را کم کنید. 

* نکته پایانی در مورد علت بروز دیابت

برخی انواع دیابت از قبیل دیابت نوع 1 به دلایلی رخ می‌دهند که قابل کنترل نیستند؛ اما برخی دیگر مثل دیابت نوع 2 با رعایت برخی نکات و اصلاح سبک زندگی از قبیل رژیم غذایی سالم و انجام منظم ورزش قابل پیشگیری هستند. 

درصورتی که نگران ابتلا به دیابت هستید، لازم است با پزشک خود مشورت کنید. پزشک ممکن است برای‌تان آزمایش خون درخواست کند تا احتمال ابتلا به دیابت را در شما بررسی کند.